Elk jaar maken minder mensen goede voornemens voor het nieuwe jaar. Hoe komt dat? Zijn we met zijn allen in de jaren al zoveel verbeterd dat het niet meer nodig is om goede voornemens te maken? Of hebben we de moed collectief opgegeven?
Ik denk dat het op de laatste dag van het oude jaar toch goed is om je leven eens onder de loep te nemen. Veel mensen leven een gehaast bestaan en maken amper tijd om ’s avonds een goede warme maaltijd te eten. De pizzakoeriers weten er alles van. Zij maken menig overuur. Of er wordt uit gemak brood gegeten of even patat gehaald. Een goed voornemen is dus voldoende tijd nemen om een voedzame en gezonde maaltijd op tafel te toveren. Veel groente hoeft maar een kwartiertje te koken, dus zoveel tijd kost het eigenlijk niet.
Meer bewegen is ook een voornemen dat de meeste mensen niet zou misstaan. De norm van gezond bewegen wordt door veel mensen niet gehaald. Maar rust is ook belangrijk. Velen hollen van werk naar hobby en kroeg en nemen niet de tijd om eens lekker rustig een boek te lezen of de tuin bij te houden. Terwijl dat heel erg goed is. Ontstressen kan veel lichamelijke en psychisch ongemakken voorkomen.
Aardig zijn tegen anderen, mensen behandelen zoals je zelf behandeld wilt worden is ook een prima voornemen. Veel mensen verwachten veel van een ander, maar geven zelf weinig. Probeer eens wat vaker inschikkelijk te zijn en ga niet uit van je rechten, maar ga uit van wat jij kunt betekenen voor een ander of voor de maatschappij.
Lekker belerend allemaal. Wat ga ikzelf dan allemaal beter doen dit komende jaar 2011?
Ik ga proberen om nog minder te stressen. Ik kan nogal snel van slag raken door gehaaste huisgenoten. Die op het laatste moment iets zoeken of iets nodig hebben. Ik voel me daar snel verantwoordelijk voor, wat ik natuurlijk niet ben. Ik zal me minder proberen op te laten fokken.
Ik zal nog gezonder gaan eten. Meer fruit, en dat zal niet altijd makkelijk zijn. Ik kan me er in de winter niet toe zetten om bijvoorbeeld een appel te eten. Dus ik zal vaker fruit moeten gebruiken in een salade of in een toetje. Maar ik ga het zeker doen.
Ik ga meer boeken lezen. Ik heb deze vakantieweek gemerkt dat het me erg goed doet om een boek te lezen. Op het moment lees ik er zelfs drie door elkaar: een psychologische thriller die zich afspeelt in een tbs kliniek, en nog een die op een cruiseschip speelt, en een roman over Japan in 1868.
Ik zal nog vaker naar het theater gaan. We hebben in Beverwijk de mogelijkheid om lopend naar ons eigen Kennemer Theater te gaan, waar je heerlijke cappuccino in het theatercafé kunt krijgen en waar de sfeer altijd goed is. Door je te laten meeslepen in cabaret, muziek of dans raak je even in een andere wereld. Heerlijk.
En ik neem me nog een hoop andere zaken voor . Heerlijk zo’n nieuw jaar, een nieuwe ronde met nieuwe kansen. En hopelijk brengt dit nieuwe jaar veel gezondheid voor iedereen die mij lief is. Dat vind ik het allerbelangrijkste. De beste wensen voor wie dit leest en tot de volgende blog.
donderdag 30 december 2010
maandag 27 december 2010
Een half uurtje Volkskrant
Vanmorgen heb ik op mijn vrije dag eens lekker een half uurtje onderuitgezakt in mijn luie stoel De Volkskrant gedeeltelijk gelezen. Hoezo gedeeltelijk? Er staat genoeg interessant materiaal in om veel langer je in deze kwaliteitskrant te verdiepen. Dat klopt, maar na de berichten die ik al had gelezen bleef ik nadenken over de volgende zaken.
De ex-dakloze miljonair Jerry Winkler organiseerde een kerstdiner voor het instroomhuis in Amsterdam waar hij zelf ook in de zomer van 2009 woonde. De foto bij het artikel spreekt boekdelen. Zelf is Jerry van zijn verslavingen af, maar aan het eind neemt hij voor het echte kerstgevoel een blowtje met een oude makker.
Koningin Beatrix heeft met haar kerstboodschap wederom de woede over zich afgeroepen van Geert Wilders. Ze waagde het weer een oproep te doen tot “harmonie, respect en maatschappelijke verbondenheid”. Elke normaal mens zou dit toch moeten toejuichen? Maar hierbij waagde ze het ook nog te zeggen dat het gevaar bestaat dat “verschillen worden uitvergroot “en “muren van tegenstellingen worden opgetrokken. Wilders kon het niet laten te reageren met een hatelijke tweet. Maar waarom? Hij wil zelf toch ook dat alle moslims harmonieus met ons samenleven, respect betonen aan de Nederlandse samenleving en zich maatschappelijk verbinden door te werken en mee te doen met allerlei activiteiten die tot integratie aansporen?
Verder is de actie ‘Serious Request’ waarbij geld werd opgehaald voor aidswezen in Afrika een groot succes. Er is nog meer geld binnengehaald dan vorig jaar, toen de overheid nog zo’n drie miljoen euro doneerde. Dit jaar zou er niets binnenkomen uit Den Haag, dat was van tevoren bekend. Fantastisch, zou je zeggen, dat toch zo’n hoog bedrag (meer dan 7 miljoen) is opgehaald. Maar de kanttekening erbij is dat de regering van Rutte zal denken dat het dus allemaal wel losloopt met de door hun opgelegde bezuinigingen op ontwikkelingshulp. Nederland lost het zelf wel op. Dat zal dan ook wel met de cultuursector gebeuren. Die linkse rakkers hebben weer voor niets lopen schreeuwen, zullen de rechtse rakkers in het kabinet denken.
Verder stond er nog een column van Abdelkader Benali in, die zegt dat het niet past bij een man om in een crèche te werken. Dit naar aanleiding van het pedofilieschandaal in enkele Nederlandse crèches. Hij neemt het de jonge vaders kwalijk dat ze hun kinderen niet hebben beschermd, want anders laat je je kind door een man, hoe gezond ook, toch niet verschonen? Eerst dacht ik nog dat er vast een diepere laag in deze column zou zitten, maar dat viel tegen. Het is wat het is. Een ongenuanceerde reactie van een alom gerespecteerd auteur. Tot nu toe dan.
Erik van Muiswinkel speelt in een interview voor amateurpsycholoog door zichzelf af te vragen waarom hij toch helemaal los kan gaan in zijn rol van typetjes als Willem van Hanegem, die hij ooit een hele avond in een voetbalkantine heeft nagedaan. Nee, beter nog, hij zag die hele avond alles door Willems ogen. Hoe kan dat toch? Hij heeft zelf niet helemaal een bevredigend antwoord, komt niet verder dan wellicht ietwat aan schizofrenie, waardoor de lezer zal concluderen dat hij beter cabaretier kan blijven dan zich te laten omscholen tot psycholoog.
Verder nog een ingezonden opiniestuk van een schoolmeester uit Nijmegen, die aangeeft dat door het rijksbeleid een soort bio-industrie gaat ontstaan in het basisonderwijs (vijfendertig leerlingen in een klas met 1 juf of meester). Het invoeren van de wet Passend Onderwijs verplicht de scholen om kinderen met allerlei mogelijke handicaps gewoon te laten meedoen in een klas, zonder daarbij financiële middelen aan te leveren is een oorzaak. Zijn conclusie is dat er geen keuze mogelijkheid zal zijn tussen excellent en egalitair onderwijs, maar dat het gewoon een kwestie wordt van pappen en nathouden. Meer zit er niet in. Misschien tijd om een rechtse hobby ook eens een zak geld mee te geven?
Als laatste nog even aandacht voor een ingezonden brief van Carola uit Amsterdam die zich eraan stoort dat iedereen het heeft over een “aanval van de dooi”, terwijl zij toch echt heeft geleerd dat de dooi “invalt”. Ondanks het feit dat zij gelijk heeft, vraag ik me af waarom zij zich hier druk om maakt. Was haar kerstdiner misschien mislukt, of heeft haar vriend het uitgemaakt?
Al met al genoeg stof in een halfuur Volkskrant om je de rest van de dag bezig te houden lijkt me zo. Maar ik heb nog wel wat anders te doen. Zo wil ik vanmiddag ook nog het Noordhollands Dagblad lezen als mijn man terug is van zijn werk. We delen de kranten eerlijk en hij neemt de krant mee die het eerste komt. Wat zou daar vandaag instaan?
De ex-dakloze miljonair Jerry Winkler organiseerde een kerstdiner voor het instroomhuis in Amsterdam waar hij zelf ook in de zomer van 2009 woonde. De foto bij het artikel spreekt boekdelen. Zelf is Jerry van zijn verslavingen af, maar aan het eind neemt hij voor het echte kerstgevoel een blowtje met een oude makker.
Koningin Beatrix heeft met haar kerstboodschap wederom de woede over zich afgeroepen van Geert Wilders. Ze waagde het weer een oproep te doen tot “harmonie, respect en maatschappelijke verbondenheid”. Elke normaal mens zou dit toch moeten toejuichen? Maar hierbij waagde ze het ook nog te zeggen dat het gevaar bestaat dat “verschillen worden uitvergroot “en “muren van tegenstellingen worden opgetrokken. Wilders kon het niet laten te reageren met een hatelijke tweet. Maar waarom? Hij wil zelf toch ook dat alle moslims harmonieus met ons samenleven, respect betonen aan de Nederlandse samenleving en zich maatschappelijk verbinden door te werken en mee te doen met allerlei activiteiten die tot integratie aansporen?
Verder is de actie ‘Serious Request’ waarbij geld werd opgehaald voor aidswezen in Afrika een groot succes. Er is nog meer geld binnengehaald dan vorig jaar, toen de overheid nog zo’n drie miljoen euro doneerde. Dit jaar zou er niets binnenkomen uit Den Haag, dat was van tevoren bekend. Fantastisch, zou je zeggen, dat toch zo’n hoog bedrag (meer dan 7 miljoen) is opgehaald. Maar de kanttekening erbij is dat de regering van Rutte zal denken dat het dus allemaal wel losloopt met de door hun opgelegde bezuinigingen op ontwikkelingshulp. Nederland lost het zelf wel op. Dat zal dan ook wel met de cultuursector gebeuren. Die linkse rakkers hebben weer voor niets lopen schreeuwen, zullen de rechtse rakkers in het kabinet denken.
Verder stond er nog een column van Abdelkader Benali in, die zegt dat het niet past bij een man om in een crèche te werken. Dit naar aanleiding van het pedofilieschandaal in enkele Nederlandse crèches. Hij neemt het de jonge vaders kwalijk dat ze hun kinderen niet hebben beschermd, want anders laat je je kind door een man, hoe gezond ook, toch niet verschonen? Eerst dacht ik nog dat er vast een diepere laag in deze column zou zitten, maar dat viel tegen. Het is wat het is. Een ongenuanceerde reactie van een alom gerespecteerd auteur. Tot nu toe dan.
Erik van Muiswinkel speelt in een interview voor amateurpsycholoog door zichzelf af te vragen waarom hij toch helemaal los kan gaan in zijn rol van typetjes als Willem van Hanegem, die hij ooit een hele avond in een voetbalkantine heeft nagedaan. Nee, beter nog, hij zag die hele avond alles door Willems ogen. Hoe kan dat toch? Hij heeft zelf niet helemaal een bevredigend antwoord, komt niet verder dan wellicht ietwat aan schizofrenie, waardoor de lezer zal concluderen dat hij beter cabaretier kan blijven dan zich te laten omscholen tot psycholoog.
Verder nog een ingezonden opiniestuk van een schoolmeester uit Nijmegen, die aangeeft dat door het rijksbeleid een soort bio-industrie gaat ontstaan in het basisonderwijs (vijfendertig leerlingen in een klas met 1 juf of meester). Het invoeren van de wet Passend Onderwijs verplicht de scholen om kinderen met allerlei mogelijke handicaps gewoon te laten meedoen in een klas, zonder daarbij financiële middelen aan te leveren is een oorzaak. Zijn conclusie is dat er geen keuze mogelijkheid zal zijn tussen excellent en egalitair onderwijs, maar dat het gewoon een kwestie wordt van pappen en nathouden. Meer zit er niet in. Misschien tijd om een rechtse hobby ook eens een zak geld mee te geven?
Als laatste nog even aandacht voor een ingezonden brief van Carola uit Amsterdam die zich eraan stoort dat iedereen het heeft over een “aanval van de dooi”, terwijl zij toch echt heeft geleerd dat de dooi “invalt”. Ondanks het feit dat zij gelijk heeft, vraag ik me af waarom zij zich hier druk om maakt. Was haar kerstdiner misschien mislukt, of heeft haar vriend het uitgemaakt?
Al met al genoeg stof in een halfuur Volkskrant om je de rest van de dag bezig te houden lijkt me zo. Maar ik heb nog wel wat anders te doen. Zo wil ik vanmiddag ook nog het Noordhollands Dagblad lezen als mijn man terug is van zijn werk. We delen de kranten eerlijk en hij neemt de krant mee die het eerste komt. Wat zou daar vandaag instaan?
zaterdag 18 december 2010
Do's en don'ts rond Kerstmis
In de krant las ik dat er een boekje is uitgegeven om mensen minder stress te laten ervaren in de periode rond Kerst. Nu denk ik dat er veel behoefte is aan ontstressen, maar de aanschaf van een boekje is voor de meeste mensen weer een drempel. Als je zelf eens nadenkt, kom je ook een heel eind met het verminderen van stress rond de Kerst (en daarna).
Thema :Eten
Je hoeft niet perse met Kerst een culinair hoogstandje af te leveren. Het is belangrijker dat je eten maakt dat in de smaak valt bij de familie die komt eten. Dus: wel rekening houden met vegetariërs en andere dieeteisen. Een kant en klaar soepje is met wat eigen inbreng om te toveren tot een .Maar je hoeft niet perse drie soorten groente op tafel te zetten en je hoeft ook niet uren in de keuken te staan om zelfgemaakte aardappelkroketten te maken. Die uit de winkel zijn ook lekker en lekker makkelijk. Als oma graag eigen gemaakte appelmoes eet en je dat toch wilt regelen, kun je dat twee dagen van te voren al klaarmaken en laten afkoelen. Of je koopt Oma’s appelmoes van Albert Heijn. Smaakt ook naar zelfgemaakt. Scheelt weer stress op Kerstdag. Een pak kant en klaar ijs valt bij bijna iedereen in de smaak, zeker als je een lekkere chocoladesaus koop, en wat versiering om het er een culinair tintje aan te geven. Dan zijn we door het kerstmenu heen; hè, hè dat was in ieder geval relaxed.
Thema : Kerstactiviteiten
Je hoeft niet perse op Eerste Kerstdag naar het theater voor een Kerstcircus of naar de bioscoop naar de nieuwe Harry Potter. Je kunt het ook een andere dag in de kerstvakantie doen, zeker als je een paar vrije dagen hebt. Veel relaxter en je staat niet zo lang in de rij om je kaartjes af te halen. Wel eens Eerste Kerstdag ’s middags in Cineworld gekeken hoeveel mensen daar in de rij staan? Benauwend veel. Jarenlang deden wij dat ook, maar in het kader van ontstressen gaan we gewoon op een andere dag. Theater is ook leuk in de kerstvakantie, maar dat doen we dus zondag al. Voor het kerstgevoel naar Anuna in de Agatha Kerk.
Thema: Familie
Met de sneeuw van de afgelopen tijd heb je een mooi excuus om niet de hele familie af te lopen rond de Kerst. Je weet tenslotte maar nooit wat het weer gaat brengen. En het feit dat Erwin Krol zegt dat je met een gerust hart de weg op kunt gaan, maakt jou juist ongerust. Ja, ja, dat zegt hij wel vaker. Dus voor alle zekerheid blijf je lekker thuis. Een uitgebreid telefoongesprek is ook leuk en kost minder reistijd, dus stresstijd. Want iedereen gaat de weg op om allerlei familiebezoekjes af te leggen, waarvan sommige al veel stress van te voren op leveren omdat elk familiebezoek toch weer ontaardt in een grimmige sfeer door de bitse opmerkingen van tante Bertha over de slechte opvoeding van de kinderen of de (alcohol)lollige opmerkingen van oom Jan die precies die grapjes maakt die je al tien jaar moet aanhoren en die de eerste keer al niet grappig waren. Of door dat verschrikkelijke neefje uit den Haag die de hele boel op stelten zet als hij geen chips meer mag een uurtje voor het avondeten. En wat denk je van het geklaag van je schoonmoeder dat de jongeren van deze tijd nooit meer tijd hebben voor hun eigen familie en zo egoïstisch zijn. Dat was vroeger wel anders… Ontstressen dus en lekker thuisblijven. Volgend jaar is er weer een Kerst.
En dan nog wat tips over hoe te ontstressen in je vrije tijdsbesteding. Ontstressen leidt tot een relaxte levensstijl.
1. Reageer niet op elke mail die je krijgt. Het hijgerige heen-en weer gemail over iets totaal niet belangrijks levert een gigantische dosis stress op. Gewoon niet op reageren en al helemaal niet reageren op emotiemail. Heb gewoon medelijden met degene die dit stuurt. Die zit duidelijk niet lekker in zijn vel. Geen reden om je te laten opfokken. Hoe emotioneler de mail, hoe meer afstand je ervan moet nemen.
2. Denk niet dat je op vakantie moet, omdat half Nederland met de auto door de sneeuw naar zijn ingesneeuwde huisje in Frankrijk rijdt, met de urenlang vertraagde trein op wintersport naar Oostenrijk gaat om daar tot de ontdekking te komen dat het appartement dubbel geboekt is om met het vliegtuig naar de zon wil maar niet kan omdat Schiphol niet kan leveren door de sneeuw. Tegen de tijd dat de vliegtuigen weer vertrekken is je vakantie al half om. En als je daar aankomt, blijkt de zon net vertrokken te zijn naar een ander deel van de wereld. Blijf lekker thuis: geen vertraging, vertrouwd bed, volle koelkast, de hele wereld op je tv en computer.
3. Al die kerstshows op tv kun je heerlijk een jaar overslaan en eindelijk die boeken gaan lezen die je voor Moederdag, je verjaardag en Sinterklaas hebt gekregen. Met een plaid op de bank en warme chocolademelk met slagroom onder handbereik.
En als je nog meer wilt ontstressen, moet je gewoon dat boekje kopen uit de krant. Maar ook zonder kom je dus al een heel eind.
Thema :Eten
Je hoeft niet perse met Kerst een culinair hoogstandje af te leveren. Het is belangrijker dat je eten maakt dat in de smaak valt bij de familie die komt eten. Dus: wel rekening houden met vegetariërs en andere dieeteisen. Een kant en klaar soepje is met wat eigen inbreng om te toveren tot een .Maar je hoeft niet perse drie soorten groente op tafel te zetten en je hoeft ook niet uren in de keuken te staan om zelfgemaakte aardappelkroketten te maken. Die uit de winkel zijn ook lekker en lekker makkelijk. Als oma graag eigen gemaakte appelmoes eet en je dat toch wilt regelen, kun je dat twee dagen van te voren al klaarmaken en laten afkoelen. Of je koopt Oma’s appelmoes van Albert Heijn. Smaakt ook naar zelfgemaakt. Scheelt weer stress op Kerstdag. Een pak kant en klaar ijs valt bij bijna iedereen in de smaak, zeker als je een lekkere chocoladesaus koop, en wat versiering om het er een culinair tintje aan te geven. Dan zijn we door het kerstmenu heen; hè, hè dat was in ieder geval relaxed.
Thema : Kerstactiviteiten
Je hoeft niet perse op Eerste Kerstdag naar het theater voor een Kerstcircus of naar de bioscoop naar de nieuwe Harry Potter. Je kunt het ook een andere dag in de kerstvakantie doen, zeker als je een paar vrije dagen hebt. Veel relaxter en je staat niet zo lang in de rij om je kaartjes af te halen. Wel eens Eerste Kerstdag ’s middags in Cineworld gekeken hoeveel mensen daar in de rij staan? Benauwend veel. Jarenlang deden wij dat ook, maar in het kader van ontstressen gaan we gewoon op een andere dag. Theater is ook leuk in de kerstvakantie, maar dat doen we dus zondag al. Voor het kerstgevoel naar Anuna in de Agatha Kerk.
Thema: Familie
Met de sneeuw van de afgelopen tijd heb je een mooi excuus om niet de hele familie af te lopen rond de Kerst. Je weet tenslotte maar nooit wat het weer gaat brengen. En het feit dat Erwin Krol zegt dat je met een gerust hart de weg op kunt gaan, maakt jou juist ongerust. Ja, ja, dat zegt hij wel vaker. Dus voor alle zekerheid blijf je lekker thuis. Een uitgebreid telefoongesprek is ook leuk en kost minder reistijd, dus stresstijd. Want iedereen gaat de weg op om allerlei familiebezoekjes af te leggen, waarvan sommige al veel stress van te voren op leveren omdat elk familiebezoek toch weer ontaardt in een grimmige sfeer door de bitse opmerkingen van tante Bertha over de slechte opvoeding van de kinderen of de (alcohol)lollige opmerkingen van oom Jan die precies die grapjes maakt die je al tien jaar moet aanhoren en die de eerste keer al niet grappig waren. Of door dat verschrikkelijke neefje uit den Haag die de hele boel op stelten zet als hij geen chips meer mag een uurtje voor het avondeten. En wat denk je van het geklaag van je schoonmoeder dat de jongeren van deze tijd nooit meer tijd hebben voor hun eigen familie en zo egoïstisch zijn. Dat was vroeger wel anders… Ontstressen dus en lekker thuisblijven. Volgend jaar is er weer een Kerst.
En dan nog wat tips over hoe te ontstressen in je vrije tijdsbesteding. Ontstressen leidt tot een relaxte levensstijl.
1. Reageer niet op elke mail die je krijgt. Het hijgerige heen-en weer gemail over iets totaal niet belangrijks levert een gigantische dosis stress op. Gewoon niet op reageren en al helemaal niet reageren op emotiemail. Heb gewoon medelijden met degene die dit stuurt. Die zit duidelijk niet lekker in zijn vel. Geen reden om je te laten opfokken. Hoe emotioneler de mail, hoe meer afstand je ervan moet nemen.
2. Denk niet dat je op vakantie moet, omdat half Nederland met de auto door de sneeuw naar zijn ingesneeuwde huisje in Frankrijk rijdt, met de urenlang vertraagde trein op wintersport naar Oostenrijk gaat om daar tot de ontdekking te komen dat het appartement dubbel geboekt is om met het vliegtuig naar de zon wil maar niet kan omdat Schiphol niet kan leveren door de sneeuw. Tegen de tijd dat de vliegtuigen weer vertrekken is je vakantie al half om. En als je daar aankomt, blijkt de zon net vertrokken te zijn naar een ander deel van de wereld. Blijf lekker thuis: geen vertraging, vertrouwd bed, volle koelkast, de hele wereld op je tv en computer.
3. Al die kerstshows op tv kun je heerlijk een jaar overslaan en eindelijk die boeken gaan lezen die je voor Moederdag, je verjaardag en Sinterklaas hebt gekregen. Met een plaid op de bank en warme chocolademelk met slagroom onder handbereik.
En als je nog meer wilt ontstressen, moet je gewoon dat boekje kopen uit de krant. Maar ook zonder kom je dus al een heel eind.
zaterdag 4 december 2010
In winters weer kweekt men kasplantjes
Deze week was het al vroeg winter. Maandag begon het al te sneeuwen en het winterse weer heeft tot nu toe de hele week aangehouden. De een vindt het lekker om door de sneeuw te kuieren, de ander heeft meer moeite vooruit te komen en hoopt dat de dooi snel inzet en de viezigheid van de straten en stoepen verdwijnt. Voor ReinUnie was het een uitgelezen mogelijkheid om het aangepaste gladheidbestrijdingsplan eens goed door te spitten. Het was een mooie oefening als opmaat naar langere periodes slecht weer, zoals we de afgelopen winter hadden.
De eerste de beste dag bleek dat er nogal wat hiaten zaten in de uitwerking van het plan. Zo was het voor de fietsers op de Alkmaarseweg maandag onmogelijk om op de fietsstroken te fietsen. Die werden om een onverklaarbare reden niet geveegd. De autowegen wel. De auto’s reden de middenstukken al snel schoon, maar de viezigheid verplaatste zich daardoor naar de zijkanten waar de fietsers hun weg moesten trachten te vinden. Waarom rijdt er nu geen karretje op de druk bereden fietspaden langs de Alkmaarseweg? Juist die weg is door het niet vrij liggen van de fietspaden zo gevaarlijk met sneeuw.
Zelf ben ik geen held als het gaat om fietsen in de sneeuw. Zo lang er een klein laagje ligt, gaat het nog wel, maar als de sneeuw substantieel wordt blijft mijn fiets in de schuur. Dan ga ik lopen. Dat is trouwens heel lekker, lopen door de sneeuw. Ik heb warme laarzen aangeschaft in de uitverkoop, die veel profiel hebben, waardoor je de grip op de sneeuw behoudt. ’s Ochtends sta ik vroeger op, want lopen kost nu eenmaal meer tijd dan fietsen. En dan vertrek ik mooi op tijd naar mijn werk, dat zo’n twintig minuten lopen van mijn huis is.
Onderweg kom ik langs de middelbare school van het Kennemer College aan de Bullerlaan. De school waar ik jarenlang gewerkt heb. Tot mijn verbazing zie ik auto’s af en aan rijden. Er blijken geen docenten in te zitten, maar ouders van leerlingen die hun kroost afzetten, het liefst op de stoep van de school. Zo hoeft het kroost maar enkele tientallen meters nog te overbruggen naar de leerlingeningang.
Als ik ’s middags terugloop, is het omgekeerde proces aan de orde. De ouders staan weer braaf te wachten met ronkende motoren om de kinderen weer op te halen. Want het is blijkbaar ‘not done’ om Pietje of Marietje ’s middags naar huis te laten lopen. En dat terwijl de meesten die worden gehaald of gebracht ook slechts een half uurtje lopen van school af wonen.
Dat op de vroege ochtend ouders kinderen naar school brengen kan ik me nog wel voorstellen, al vind ik dat ze op de middelbare school hun kasplantjes eigenlijk toch wel naar de koude grond zouden mogen verplanten en ze hun eigen weg door de sneeuw naar school zouden kunnen laten vinden. Er was tenslotte nog geen sprake van een weeralarm of dergelijke.
Maar ’s middags? Kan het kwaad als een kind dertig minuten wandelt of gedeeltelijk fietst en loopt? Volgens mij niet. Ik kan me de zware sneeuwstormen van de winter ‘79/’80 herinneren. Ik zat in de laatste klas van het atheneum en heel veel dagen lag er dikke sneeuw. Dat de leerlingen die van Castricum naar Beverwijk moesten fietsen met de bus kwamen, konden wij ons goed voorstellen. Dat was wel een heel lang stuk om te lopen. Maar de rest kwam gewoon lopend of ploeterend met de fiets door de sneeuw naar school.
Tot die ene ochtend in februari dat er een echte sneeuwstorm woedde. Mijn moeder zei dat we gewoon moesten gaan, al hadden we daar niet zo’n zin in."Natuurlijk gaat school door met dit weer." Mijn zus en ik ploegden door de sneeuwstorm en kwamen uiteindelijk bij school aan om te constateren dat wegens de sneeuwstorm de school gesloten bleef. Terug naar huis maar weer. Mijn moeder vond het maar onzin dat de school dicht was, al bleek later dat in heel Nederland grote problemen waren met het verkeer en dat in Friesland dorpen onbereikbaar waren geworden. Het leverde trouwens wel mooie plaatjes op.
Maar de kasplantjes van tegenwoordig zien de sneeuw alleen nog maar van achter de ramen van de auto, van achter de ramen van de school en van achter de ramen van de huiskamer. Gelukkig gaan ze in de pauze nog wel even buiten sneeuwballen gooien. Het blijven tenslotte kinderen. Maar dan lekker weer de schoollokalen in en daarna weer lekker warm op de achterbank.
De ouders van deze kinderen doen hun kroost veel te kort. Laat ze ervaren hoe lekker het is om na een barre tocht thuis te komen, waar de kachel lekker brandt. Geef de kinderen de mogelijkheid op te groeien tot echte Hollandse jongens en meisjes die flink zijn met de paplepel ingegoten kregen. De kasplantjes van nu worden de ouders van de kasplantjes van later. Hele generaties die opgroeien zonder ooit te hebben hoeven afzien in winters weer. Ze zouden eigenlijk eeuwig de achterbankgeneratie kunnen blijven heten, maar de kenners hebben besloten dat de jeugd van nu de ‘grenzeloze generatie’ is. Ze kunnen alles bereiken wat ze willen, de hele wereld ligt voor ze open, maar wel van achter de ramen van moeders auto.
De eerste de beste dag bleek dat er nogal wat hiaten zaten in de uitwerking van het plan. Zo was het voor de fietsers op de Alkmaarseweg maandag onmogelijk om op de fietsstroken te fietsen. Die werden om een onverklaarbare reden niet geveegd. De autowegen wel. De auto’s reden de middenstukken al snel schoon, maar de viezigheid verplaatste zich daardoor naar de zijkanten waar de fietsers hun weg moesten trachten te vinden. Waarom rijdt er nu geen karretje op de druk bereden fietspaden langs de Alkmaarseweg? Juist die weg is door het niet vrij liggen van de fietspaden zo gevaarlijk met sneeuw.
Zelf ben ik geen held als het gaat om fietsen in de sneeuw. Zo lang er een klein laagje ligt, gaat het nog wel, maar als de sneeuw substantieel wordt blijft mijn fiets in de schuur. Dan ga ik lopen. Dat is trouwens heel lekker, lopen door de sneeuw. Ik heb warme laarzen aangeschaft in de uitverkoop, die veel profiel hebben, waardoor je de grip op de sneeuw behoudt. ’s Ochtends sta ik vroeger op, want lopen kost nu eenmaal meer tijd dan fietsen. En dan vertrek ik mooi op tijd naar mijn werk, dat zo’n twintig minuten lopen van mijn huis is.
Onderweg kom ik langs de middelbare school van het Kennemer College aan de Bullerlaan. De school waar ik jarenlang gewerkt heb. Tot mijn verbazing zie ik auto’s af en aan rijden. Er blijken geen docenten in te zitten, maar ouders van leerlingen die hun kroost afzetten, het liefst op de stoep van de school. Zo hoeft het kroost maar enkele tientallen meters nog te overbruggen naar de leerlingeningang.
Als ik ’s middags terugloop, is het omgekeerde proces aan de orde. De ouders staan weer braaf te wachten met ronkende motoren om de kinderen weer op te halen. Want het is blijkbaar ‘not done’ om Pietje of Marietje ’s middags naar huis te laten lopen. En dat terwijl de meesten die worden gehaald of gebracht ook slechts een half uurtje lopen van school af wonen.
Dat op de vroege ochtend ouders kinderen naar school brengen kan ik me nog wel voorstellen, al vind ik dat ze op de middelbare school hun kasplantjes eigenlijk toch wel naar de koude grond zouden mogen verplanten en ze hun eigen weg door de sneeuw naar school zouden kunnen laten vinden. Er was tenslotte nog geen sprake van een weeralarm of dergelijke.
Maar ’s middags? Kan het kwaad als een kind dertig minuten wandelt of gedeeltelijk fietst en loopt? Volgens mij niet. Ik kan me de zware sneeuwstormen van de winter ‘79/’80 herinneren. Ik zat in de laatste klas van het atheneum en heel veel dagen lag er dikke sneeuw. Dat de leerlingen die van Castricum naar Beverwijk moesten fietsen met de bus kwamen, konden wij ons goed voorstellen. Dat was wel een heel lang stuk om te lopen. Maar de rest kwam gewoon lopend of ploeterend met de fiets door de sneeuw naar school.
Tot die ene ochtend in februari dat er een echte sneeuwstorm woedde. Mijn moeder zei dat we gewoon moesten gaan, al hadden we daar niet zo’n zin in."Natuurlijk gaat school door met dit weer." Mijn zus en ik ploegden door de sneeuwstorm en kwamen uiteindelijk bij school aan om te constateren dat wegens de sneeuwstorm de school gesloten bleef. Terug naar huis maar weer. Mijn moeder vond het maar onzin dat de school dicht was, al bleek later dat in heel Nederland grote problemen waren met het verkeer en dat in Friesland dorpen onbereikbaar waren geworden. Het leverde trouwens wel mooie plaatjes op.
Maar de kasplantjes van tegenwoordig zien de sneeuw alleen nog maar van achter de ramen van de auto, van achter de ramen van de school en van achter de ramen van de huiskamer. Gelukkig gaan ze in de pauze nog wel even buiten sneeuwballen gooien. Het blijven tenslotte kinderen. Maar dan lekker weer de schoollokalen in en daarna weer lekker warm op de achterbank.
De ouders van deze kinderen doen hun kroost veel te kort. Laat ze ervaren hoe lekker het is om na een barre tocht thuis te komen, waar de kachel lekker brandt. Geef de kinderen de mogelijkheid op te groeien tot echte Hollandse jongens en meisjes die flink zijn met de paplepel ingegoten kregen. De kasplantjes van nu worden de ouders van de kasplantjes van later. Hele generaties die opgroeien zonder ooit te hebben hoeven afzien in winters weer. Ze zouden eigenlijk eeuwig de achterbankgeneratie kunnen blijven heten, maar de kenners hebben besloten dat de jeugd van nu de ‘grenzeloze generatie’ is. Ze kunnen alles bereiken wat ze willen, de hele wereld ligt voor ze open, maar wel van achter de ramen van moeders auto.
vrijdag 26 november 2010
Er waren eens 1000 duimendraaiers in Den Haag
Vandaag las ik het bericht op teletekst dat de gemeente Den Haag 1000 arbeidsplaatsen wegbezuinigd van de 7500 fte’s die op dit moment bij de gemeente werkzaam zijn. De gemeente moet 150 miljoen bezuinigen en dan vallen er harde klappen bij het personeel. Wat ik me meteen afvroeg was of dit soms allemaal mensen zijn die jarenlang hebben zitten duimendraaien. Het lijkt me toch niet. Als ze geen nuttig werk verrichten, waren ze toch nooit aangenomen? Nee, ik ga er vanuit dat deze mensen hun salaris gewoon waarmaken, net als die 6500 die blijkbaar niet weg hoeven.
Welke taken zal de gemeente Den Haag gaan afstoten? Doen ze nu dingen die ze makkelijk kunnen laten? Volgens mij is dat niet zo. Ik heb ergens gelezen dat slechts 20% van het gemeentelijk beleid stuurbaar is. De rest zijn verplichte taken, die door de gemeente moeten worden uitgevoerd en waar de gemeente dus geen keuze in heeft. Geld voor onderwijsachterstanden mag ook niet gebruikt worden voor sportbeleid en het participatiebudget mag niet ingezet worden om achterstallig onderhoud aan wegen op te knappen.
De gemeentes zitten door de gigantische kortingen op het gemeentefonds met hun handen in het haar. Den Haag is snel met de conclusie dat er dan maar 1000 fte’s uit moeten. Ik weet niet hoe ze dat zo snel berekend hebben en of ze er dan al uit zijn welke functies het betreft. Of wordt er stelselmatig op elke afdeling met een dikke kaasschaaf 1 op de 7,5 functie geschrapt? Is het daarbij ook nog ‘Last in, First out?” Of worden juist de oudere personeelsleden aan de kant gezet?
Veel gemeentes zullen te maken krijgen met het moeten nemen van impopulaire maatregelen zoals Den Haag nu al aankondigt. Er zal overal personeel uit gaan, de welzijnsinstellingen en culturele instellingen zullen flink moeten inleveren. Ondanks de inspanningen om het sportbeleid te stimuleren, zal daar toch ook gekeken worden naar maatregelen. Moet elke stad nog wel zijn eigen zwembad hebben? Het antwoord op die vraag is wel duidelijk. Het kan gewoon niet meer.
Door grootscheepse bezuinigingen gaat veel van de glans verloren die door jarenlange inspanningen is opgebouwd. De slagroom is van de taart en de taart is ook niet meer wat hij was. Veel mensen zullen door banenverlies langdurig werkloos worden. Want de gemeente Den Haag is tenslotte niet de enige werkgever waar grote klappen vallen.
En komen er nu echt zoveel banen bij dat mensen weer vol plezier elders de handen uit de mouwen kunnen steken? Nee, echt niet. De politie zou er drieduizend mensen bij krijgen, totdat bleek dat ze nu al te weinig geld hebben om de huidige personeelsformatie in tact te laten. De drieduizend extra mensen blijken nu drieduizend bestaande politiefunctionarissen te zijn die hun baan (gelukkig) niet kwijt raken. Maar het halleluja verhaal is dus van de baan. En ik hoor nooit over bedrijven die duizend mensen extra nodig hebben.
Als je goed om je heen kijkt en luistert, valt op dat veel mensen die toch als heel kansrijk omschreven mogen worden, grote problemen hebben bij het vinden van een nieuwe baan. De banenmarkt van het UWV dit jaar was drukker dan ooit. En daar liepen echt geen kneuzen rond. Trouwens, ook het uwv gaat schrappen in het personeelsbestand. Niet omdat er geen werk ligt. Nee, omdat van hogerhand is opgelegd dat het UWV komend jaar 20% van het personeel en het jaar erna nog eens 20% moet zien kwijt te raken.
En hoe meer bedrijven grote aantallen te ontslaan personeel noemen of percentages die moeten afvloeien, hoe normaler het lijkt. Misschien lijkt het op een gegeven moment zelfs logisch. Maar het is niet logisch en het is zeker niet normaal te noemen. Laten we zuinig zijn op banen. Niemand wil buitenspel komen te staan.
Welke taken zal de gemeente Den Haag gaan afstoten? Doen ze nu dingen die ze makkelijk kunnen laten? Volgens mij is dat niet zo. Ik heb ergens gelezen dat slechts 20% van het gemeentelijk beleid stuurbaar is. De rest zijn verplichte taken, die door de gemeente moeten worden uitgevoerd en waar de gemeente dus geen keuze in heeft. Geld voor onderwijsachterstanden mag ook niet gebruikt worden voor sportbeleid en het participatiebudget mag niet ingezet worden om achterstallig onderhoud aan wegen op te knappen.
De gemeentes zitten door de gigantische kortingen op het gemeentefonds met hun handen in het haar. Den Haag is snel met de conclusie dat er dan maar 1000 fte’s uit moeten. Ik weet niet hoe ze dat zo snel berekend hebben en of ze er dan al uit zijn welke functies het betreft. Of wordt er stelselmatig op elke afdeling met een dikke kaasschaaf 1 op de 7,5 functie geschrapt? Is het daarbij ook nog ‘Last in, First out?” Of worden juist de oudere personeelsleden aan de kant gezet?
Veel gemeentes zullen te maken krijgen met het moeten nemen van impopulaire maatregelen zoals Den Haag nu al aankondigt. Er zal overal personeel uit gaan, de welzijnsinstellingen en culturele instellingen zullen flink moeten inleveren. Ondanks de inspanningen om het sportbeleid te stimuleren, zal daar toch ook gekeken worden naar maatregelen. Moet elke stad nog wel zijn eigen zwembad hebben? Het antwoord op die vraag is wel duidelijk. Het kan gewoon niet meer.
Door grootscheepse bezuinigingen gaat veel van de glans verloren die door jarenlange inspanningen is opgebouwd. De slagroom is van de taart en de taart is ook niet meer wat hij was. Veel mensen zullen door banenverlies langdurig werkloos worden. Want de gemeente Den Haag is tenslotte niet de enige werkgever waar grote klappen vallen.
En komen er nu echt zoveel banen bij dat mensen weer vol plezier elders de handen uit de mouwen kunnen steken? Nee, echt niet. De politie zou er drieduizend mensen bij krijgen, totdat bleek dat ze nu al te weinig geld hebben om de huidige personeelsformatie in tact te laten. De drieduizend extra mensen blijken nu drieduizend bestaande politiefunctionarissen te zijn die hun baan (gelukkig) niet kwijt raken. Maar het halleluja verhaal is dus van de baan. En ik hoor nooit over bedrijven die duizend mensen extra nodig hebben.
Als je goed om je heen kijkt en luistert, valt op dat veel mensen die toch als heel kansrijk omschreven mogen worden, grote problemen hebben bij het vinden van een nieuwe baan. De banenmarkt van het UWV dit jaar was drukker dan ooit. En daar liepen echt geen kneuzen rond. Trouwens, ook het uwv gaat schrappen in het personeelsbestand. Niet omdat er geen werk ligt. Nee, omdat van hogerhand is opgelegd dat het UWV komend jaar 20% van het personeel en het jaar erna nog eens 20% moet zien kwijt te raken.
En hoe meer bedrijven grote aantallen te ontslaan personeel noemen of percentages die moeten afvloeien, hoe normaler het lijkt. Misschien lijkt het op een gegeven moment zelfs logisch. Maar het is niet logisch en het is zeker niet normaal te noemen. Laten we zuinig zijn op banen. Niemand wil buitenspel komen te staan.
donderdag 25 november 2010
Een mooi lijkje aan je jas
Valt het u ook op? Steeds meer jongeren lopen met een lijkje aan hun jas. Vooral de dure Nickelson jassen, glimmend zwart met grote bontkragen. Het is vaak wasbeertjesbont. Maar soms is het ook bont van konijnen. Jongeren weten bijna altijd dat voor het bont een dier is gedood, maar het lijkt ze weinig uit te maken. Het is belangrijk voor ze dat het echt is. Het blijft langer mooi dan nepbont en het geeft status op het schoolplein.
Volgens een recent artikel in de Volkskrant zijn jongeren wel onder de indruk als ze op internet een filmpje zien van een wasbeertje dat levend gevild wordt (goed voor de adrenaline, die geeft een extra mooie glans aan de vacht). Maar daarna maakt het ze toch niets uit dat ze zelf met zo’n mooi lijkje aan hun jas lopen. Iedereen van mijn klas draagt het toch, dan is het toch oké dat ik het ook doe? Nee, dus.
De jongeren die ik erover gesproken heb, vinden het cool om echt bont te dragen. Ze vinden het heel gewoon dat als je vlees eet, je ook bont draagt. Volgens de meesten wordt het vlees gebruikt en is het bont slechts restbont. En dat is nou net niet waar. Het wasbeertjesbont wordt gebruikt, maar het vlees van de wasbeertjes niet. Ze worden echt puur gefokt om hun vacht. Een tijdje geleden stond een foto in de krant van duizenden wasbeerlijkjes die waren gedumpt naast een snelweg. Het vlees was duidelijk niet gebruikt. Ook bij konijnen is het niet zo dat het vlees van de beestjes waarvan het bont wordt gebruikt voor menselijke consumptie in de winkels ligt. Als er vlees in de winkels ligt van konijn, is dat een jong, mals exemplaar. Terwijl je een mooie vacht pas bij oudere konijnen ziet.
Ik vind wel dat jongeren gelijk hebben als ze niet zoveel verschil zeggen te zien tussen de bontindustrie en de bio-industrie waar tientallen miljoenen beesten per jaar geslacht worden na onder erbarmelijke omstandigheden korte tijd geleefd te hebben. Er wordt bezuinigd op dierenwelzijn om maar zo goedkoop mogelijk vlees in de supermarkt te kunnen leggen. Toch is dit geen argument om dan ook maar echt bont te kopen. Het is eerder een argument om geen vlees meer te eten dat afkomstig is uit de bio-industrie. De meeste supermarkten hebben tegenwoordig een groot aanbod vegetarische producten en ook scharrelvlees of biologisch vlees is steeds vaker ruim vertegenwoordigd.
Ons gezin eet af en toe vlees, behalve dan de jongste dochter die vegetariër is. En als we vlees eten, is dat van de scharrelslager. Dan weet je tenminste dat het dier een fatsoenlijk leven heeft gehad. En dan nog is het gruwelijk om te bedenken dat de beesten geslacht worden omdat wij zo nodig vlees willen eten. Ik voel me daar wel schuldig over. Ook dragen we gewoon leren schoenen, omdat die langer meegaan en comfortabeler zijn dat kunststof schoenen.
Maar de absolute grens trek ik bij bont. Ik wil geen lijkje aan mijn jas. Toevallig heb ik dit jaar een vest met een kunstbont randje gekocht. Het is lekker zacht en warm en om te voorkomen dat het lelijk wordt door het wassen, kun je het met elastiekjes loshalen. Zo blijft het langer mooi.
Waarom zijn producenten van jassen op grote schaal overgegaan op het vastnaaien van lijkjes aan jassen voor onze jeugd? Het is niet zo dat de vraag er was en dat ze daar naar gehandeld hebben. Zij zetten een product in de markt en maken jongeren wijs dat ze extra status krijgen door het dragen van echt bont. Als je een Nickelson jas koopt, hoor je er pas bij. Dat die jassen dan meteen 200 euro kosten is voor de meeste jongeren geen probleem. Ze hebben geld zat of worden gesponsord door ouders. De meeste van die ouders zullen niet eens doorhebben dat het hier om echt bont gaat. Dat was toch al tientallen jaren uit?
We wisten al dat Nederland op zijn kop staat. Sinds de grote verkiezingswinst van de partij van Geert Wilders lijkt het wel of het de omgekeerde wereld is. Normen en waarden vervlakken. Mensen met strafblad zijn blijkbaar degenen die Nederland van de hufters moeten verlossen. Ik dacht altijd dat hufters mensen waren die in buurten en wijken asociaal gedrag vertonen of die met drank op achter het stuur gaan zitten. Of mensen die beesten onder gruwelijke omstandigheden houden om ze te kunnen gebruiken voor bont. Maar dat zijn tegenwoordig geaccepteerde burgers. Mensen die ondernemerszin vertonen. Mensen die door Mark Rutte de hardwerkende Nederlanders worden genoemd. Mensen aan wie hij Nederland weer terug wil geven.
Ik ben ook een hardwerkende Nederlander, maar ik wil dit Nederland niet terug. Ik wil een ander Nederland, waarin solidariteit tussen generaties en inkomensgroepen weer terugkomt. Waar Kamerleden integere burgers zijn, die zelf positief voorbeeldgedrag vertonen. En ik wil het Nederland terug waar bont “not done”was. Waar jongeren lekker warme jassen kopen met een warme nepbontkraag. Waar jongeren niet met een mooi lijkje aan hun jas lopen.
Maar ondertussen houd ik mijn hart vast. Dit jaar een echte bontkraag aan de capuchon, volgend jaar volgen ook de bontmanchetten en losse bontsjaals. En de bontindustrie kan ook vast nog wel iets verzinnen voor de komende zomermode: zomerlaarsjes met reepjes konijnenbont, bodywarmer met opgestikte caviavacht, tassen van kattenbont. Wie zal het zeggen?
Volgens een recent artikel in de Volkskrant zijn jongeren wel onder de indruk als ze op internet een filmpje zien van een wasbeertje dat levend gevild wordt (goed voor de adrenaline, die geeft een extra mooie glans aan de vacht). Maar daarna maakt het ze toch niets uit dat ze zelf met zo’n mooi lijkje aan hun jas lopen. Iedereen van mijn klas draagt het toch, dan is het toch oké dat ik het ook doe? Nee, dus.
De jongeren die ik erover gesproken heb, vinden het cool om echt bont te dragen. Ze vinden het heel gewoon dat als je vlees eet, je ook bont draagt. Volgens de meesten wordt het vlees gebruikt en is het bont slechts restbont. En dat is nou net niet waar. Het wasbeertjesbont wordt gebruikt, maar het vlees van de wasbeertjes niet. Ze worden echt puur gefokt om hun vacht. Een tijdje geleden stond een foto in de krant van duizenden wasbeerlijkjes die waren gedumpt naast een snelweg. Het vlees was duidelijk niet gebruikt. Ook bij konijnen is het niet zo dat het vlees van de beestjes waarvan het bont wordt gebruikt voor menselijke consumptie in de winkels ligt. Als er vlees in de winkels ligt van konijn, is dat een jong, mals exemplaar. Terwijl je een mooie vacht pas bij oudere konijnen ziet.
Ik vind wel dat jongeren gelijk hebben als ze niet zoveel verschil zeggen te zien tussen de bontindustrie en de bio-industrie waar tientallen miljoenen beesten per jaar geslacht worden na onder erbarmelijke omstandigheden korte tijd geleefd te hebben. Er wordt bezuinigd op dierenwelzijn om maar zo goedkoop mogelijk vlees in de supermarkt te kunnen leggen. Toch is dit geen argument om dan ook maar echt bont te kopen. Het is eerder een argument om geen vlees meer te eten dat afkomstig is uit de bio-industrie. De meeste supermarkten hebben tegenwoordig een groot aanbod vegetarische producten en ook scharrelvlees of biologisch vlees is steeds vaker ruim vertegenwoordigd.
Ons gezin eet af en toe vlees, behalve dan de jongste dochter die vegetariër is. En als we vlees eten, is dat van de scharrelslager. Dan weet je tenminste dat het dier een fatsoenlijk leven heeft gehad. En dan nog is het gruwelijk om te bedenken dat de beesten geslacht worden omdat wij zo nodig vlees willen eten. Ik voel me daar wel schuldig over. Ook dragen we gewoon leren schoenen, omdat die langer meegaan en comfortabeler zijn dat kunststof schoenen.
Maar de absolute grens trek ik bij bont. Ik wil geen lijkje aan mijn jas. Toevallig heb ik dit jaar een vest met een kunstbont randje gekocht. Het is lekker zacht en warm en om te voorkomen dat het lelijk wordt door het wassen, kun je het met elastiekjes loshalen. Zo blijft het langer mooi.
Waarom zijn producenten van jassen op grote schaal overgegaan op het vastnaaien van lijkjes aan jassen voor onze jeugd? Het is niet zo dat de vraag er was en dat ze daar naar gehandeld hebben. Zij zetten een product in de markt en maken jongeren wijs dat ze extra status krijgen door het dragen van echt bont. Als je een Nickelson jas koopt, hoor je er pas bij. Dat die jassen dan meteen 200 euro kosten is voor de meeste jongeren geen probleem. Ze hebben geld zat of worden gesponsord door ouders. De meeste van die ouders zullen niet eens doorhebben dat het hier om echt bont gaat. Dat was toch al tientallen jaren uit?
We wisten al dat Nederland op zijn kop staat. Sinds de grote verkiezingswinst van de partij van Geert Wilders lijkt het wel of het de omgekeerde wereld is. Normen en waarden vervlakken. Mensen met strafblad zijn blijkbaar degenen die Nederland van de hufters moeten verlossen. Ik dacht altijd dat hufters mensen waren die in buurten en wijken asociaal gedrag vertonen of die met drank op achter het stuur gaan zitten. Of mensen die beesten onder gruwelijke omstandigheden houden om ze te kunnen gebruiken voor bont. Maar dat zijn tegenwoordig geaccepteerde burgers. Mensen die ondernemerszin vertonen. Mensen die door Mark Rutte de hardwerkende Nederlanders worden genoemd. Mensen aan wie hij Nederland weer terug wil geven.
Ik ben ook een hardwerkende Nederlander, maar ik wil dit Nederland niet terug. Ik wil een ander Nederland, waarin solidariteit tussen generaties en inkomensgroepen weer terugkomt. Waar Kamerleden integere burgers zijn, die zelf positief voorbeeldgedrag vertonen. En ik wil het Nederland terug waar bont “not done”was. Waar jongeren lekker warme jassen kopen met een warme nepbontkraag. Waar jongeren niet met een mooi lijkje aan hun jas lopen.
Maar ondertussen houd ik mijn hart vast. Dit jaar een echte bontkraag aan de capuchon, volgend jaar volgen ook de bontmanchetten en losse bontsjaals. En de bontindustrie kan ook vast nog wel iets verzinnen voor de komende zomermode: zomerlaarsjes met reepjes konijnenbont, bodywarmer met opgestikte caviavacht, tassen van kattenbont. Wie zal het zeggen?
maandag 15 november 2010
"Sure we can"
Morgen wordt er door de postbezorgers van TNT post gestaakt. Ze willen het grote aantal gedwongen ontslagen per 1 januari voorkomen. De TNT organisatie had het aantal met een plan al teruggebracht met 1400 tot in totaal 3100, maar verder kan men niet gaan. Aldus de advertentie van afgelopen vrijdag in de pers van Harry Koorstra, de voorzitter van Directie TNT Post.
Maar daar geloven de postbodes blijkbaar niet in. Zij gaan blijkbaar uit van de TNT slogan “Sure we can”. Vanmorgen stond in de krant dat als ze hun zin niet krijgen er ook nog eens een staking rond het bezorgen van de kerstpost dreigt. Staken met het bezorgen van kerstpost lijkt me een zeer onsympathieke actie naar het publiek toe. Ik weet ook niet of ze dat dreigement echt waar willen maken, maar het staat natuurlijk wel stoer. Staken met kerst? "Sure we can."
In Buitenhof van afgelopen zondag had men Peter Bakker uitgenodigd, ook al een topman van TNT, om uit te leggen dat door de inkrimpende postmarkt en de privatisering van de postmarkt met moordende concurrentie TNT echt niet anders kan dan veel werknemers ontslaan.
Dit leidde vanmorgen weer tot een artikeltje in de krant van Hugo Schneider die concludeert dat als de postbodes hun baan willen behouden, ze met minder salaris genoegen zullen moeten nemen.Net zoals hun collega’s van Sandd, Selektmail e.d. Aan de tucht van de markt valt volgens Schneider niet te ontkomen.
Het lijkt een beetje op “eigen schuld, dikke bult”. Maar wat is nu precies de kern van het probleem. De kern van het probleem is niet het tekort aan post die bezorgd wordt. Dan was het genoeg geweest om door natuurlijk verloop personeel af te laten vloeien. Het probleem zit hem in de liberalisering van de postmarkt. De overheid heeft de posttarieven willens en wetens onder druk gezet en iedereen weet wat er gaat gebeuren als je dat doet: dan wordt het personeel de dupe.
Het is toch schandalig dat steeds meer mensen in Nederland overgeleverd zijn aan parttime werk dat ook nog eens slecht betaald wordt. Parttime post bezorgen is misschien een leuke bijbaan voor een student of moeder die maar enkele uurtjes wil werken naast de taak van het huishouden en de kinderen verzorgen. Maar als die student na zijn studie geen andere baan kan vinden, of als die huismoeder de pech heeft in een echtscheiding te belanden, blijkt dat je er niet je broodbeleg mee kunt verdienen. Droog brood lukt nog wel.
In de grote advertentie van afgelopen vrijdag wist TNT post te melden dat het allemaal heel logisch is. De postbezorgers hoeven alleen nog maar post te bezorgen(niet meer te sorteren)en TNT concentreert de bezorging van de zakelijke post op 3 bezorgdagen. En dan komt het, dit schijnt te zijn gebaseerd op “klantwensen”. Dit is duidelijk voer voor psychologen en dus ook voor amateurpsycholoogjes zoals ikzelf. Zou de zakelijke markt nu echt hebben gesmeekt om hun post af en toe een of twee dag(en) vast te houden, zodat de klant deze met vertraging ontvangt? Of zou TNT ze de keuze hebben gesteld: hetzelfde aantal bezorgdagen tegen verhoogd tarief, of minder bezorgdagen tegen het oude tarief? Wie zal het zeggen, maar niemand zal toch geloven dat de zakelijke markt op zijn knieën is gegaan voor de heer Koorstra of de heer Bakker om te smeken om minder bezorgdagen. Ik wil het nog net geen liegen noemen, maar fors overdrijven? "Sure we can."
De politiek in Nederland en het publiek zullen een halt moeten toeroepen aan het liberaliseren van de postmarkt en de desastreuze gevolgen voor het aantal banen. We moeten geen genoegen nemen met het verdwijnen van goed, laaggeschoold werk, dat voor een grote groep mensen een prima baan heeft betekend. Wat moeten al die mensen met een vlekje die binnenkort uit de WSW gegooid worden? Wat moeten de parttime postbezorgers als het andere gezinsinkomen wegvalt? Veel van deze mensen hadden met een stukje opleiding prima kunnen instromen in deze banen die nu dus verdwijnen. Er wordt een steeds grotere groep Nederlanders afhankelijk van laagbetaald banen, waar je alleen aan de slag kunt als men je nodig heeft. Weinig geld en weinig uren. Als we dat met zijn allen accepteren, zijn we geen knip voor de neus waard.
De solidariteit tussen arbeiders moet hoognodig opgepimpt worden als we niet nog meer op Amerika willen gaan lijken? Het enige verschil is dat Obama in Amerika stelde: "Yes, we can." En dat de Nederlandse TNT stelt: "Sure we can." Misschien kunnen ze het wel, maar we willen het zo niet.
En als het de postbezorgers helpt, stuur ik desnoods dit jaar extra kaarten met de post. En het maakt me niet uit als ze door de staking te laat bezorgd worden. Ik sta recht achter de postbodes!Kom maar op met die staking.
Maar daar geloven de postbodes blijkbaar niet in. Zij gaan blijkbaar uit van de TNT slogan “Sure we can”. Vanmorgen stond in de krant dat als ze hun zin niet krijgen er ook nog eens een staking rond het bezorgen van de kerstpost dreigt. Staken met het bezorgen van kerstpost lijkt me een zeer onsympathieke actie naar het publiek toe. Ik weet ook niet of ze dat dreigement echt waar willen maken, maar het staat natuurlijk wel stoer. Staken met kerst? "Sure we can."
In Buitenhof van afgelopen zondag had men Peter Bakker uitgenodigd, ook al een topman van TNT, om uit te leggen dat door de inkrimpende postmarkt en de privatisering van de postmarkt met moordende concurrentie TNT echt niet anders kan dan veel werknemers ontslaan.
Dit leidde vanmorgen weer tot een artikeltje in de krant van Hugo Schneider die concludeert dat als de postbodes hun baan willen behouden, ze met minder salaris genoegen zullen moeten nemen.Net zoals hun collega’s van Sandd, Selektmail e.d. Aan de tucht van de markt valt volgens Schneider niet te ontkomen.
Het lijkt een beetje op “eigen schuld, dikke bult”. Maar wat is nu precies de kern van het probleem. De kern van het probleem is niet het tekort aan post die bezorgd wordt. Dan was het genoeg geweest om door natuurlijk verloop personeel af te laten vloeien. Het probleem zit hem in de liberalisering van de postmarkt. De overheid heeft de posttarieven willens en wetens onder druk gezet en iedereen weet wat er gaat gebeuren als je dat doet: dan wordt het personeel de dupe.
Het is toch schandalig dat steeds meer mensen in Nederland overgeleverd zijn aan parttime werk dat ook nog eens slecht betaald wordt. Parttime post bezorgen is misschien een leuke bijbaan voor een student of moeder die maar enkele uurtjes wil werken naast de taak van het huishouden en de kinderen verzorgen. Maar als die student na zijn studie geen andere baan kan vinden, of als die huismoeder de pech heeft in een echtscheiding te belanden, blijkt dat je er niet je broodbeleg mee kunt verdienen. Droog brood lukt nog wel.
In de grote advertentie van afgelopen vrijdag wist TNT post te melden dat het allemaal heel logisch is. De postbezorgers hoeven alleen nog maar post te bezorgen(niet meer te sorteren)en TNT concentreert de bezorging van de zakelijke post op 3 bezorgdagen. En dan komt het, dit schijnt te zijn gebaseerd op “klantwensen”. Dit is duidelijk voer voor psychologen en dus ook voor amateurpsycholoogjes zoals ikzelf. Zou de zakelijke markt nu echt hebben gesmeekt om hun post af en toe een of twee dag(en) vast te houden, zodat de klant deze met vertraging ontvangt? Of zou TNT ze de keuze hebben gesteld: hetzelfde aantal bezorgdagen tegen verhoogd tarief, of minder bezorgdagen tegen het oude tarief? Wie zal het zeggen, maar niemand zal toch geloven dat de zakelijke markt op zijn knieën is gegaan voor de heer Koorstra of de heer Bakker om te smeken om minder bezorgdagen. Ik wil het nog net geen liegen noemen, maar fors overdrijven? "Sure we can."
De politiek in Nederland en het publiek zullen een halt moeten toeroepen aan het liberaliseren van de postmarkt en de desastreuze gevolgen voor het aantal banen. We moeten geen genoegen nemen met het verdwijnen van goed, laaggeschoold werk, dat voor een grote groep mensen een prima baan heeft betekend. Wat moeten al die mensen met een vlekje die binnenkort uit de WSW gegooid worden? Wat moeten de parttime postbezorgers als het andere gezinsinkomen wegvalt? Veel van deze mensen hadden met een stukje opleiding prima kunnen instromen in deze banen die nu dus verdwijnen. Er wordt een steeds grotere groep Nederlanders afhankelijk van laagbetaald banen, waar je alleen aan de slag kunt als men je nodig heeft. Weinig geld en weinig uren. Als we dat met zijn allen accepteren, zijn we geen knip voor de neus waard.
De solidariteit tussen arbeiders moet hoognodig opgepimpt worden als we niet nog meer op Amerika willen gaan lijken? Het enige verschil is dat Obama in Amerika stelde: "Yes, we can." En dat de Nederlandse TNT stelt: "Sure we can." Misschien kunnen ze het wel, maar we willen het zo niet.
En als het de postbezorgers helpt, stuur ik desnoods dit jaar extra kaarten met de post. En het maakt me niet uit als ze door de staking te laat bezorgd worden. Ik sta recht achter de postbodes!Kom maar op met die staking.
donderdag 11 november 2010
Zwaar weer op komst
Het weerbericht voor vandaag voorspelt niet veel goeds: veel storm en regen. Echt stormachtig herfstweer dus. Is dit een voorbode van wat Nederland ook op andere gebieden te wachten staat?
Regelmatig sijpelen berichten in de kranten door over de gevolgen van het ADHD kabinet van Mark Rutte. En dan zie je dat mensen meteen in de pen kruipen om hun ongenoegen kenbaar te maken. Toch zijn er ook groepen mensen die nog geen idee hebben van wat ze te wachten staat met betrekking tot de gevolgen voor hun portemonnee.
Nu is al bekend dat diverse medicijnen uit het pakket vergoede geneesmiddelen verdwijnen. Een studente van 22 krijgt niet meer de anticonceptiepil vergoed. Wat zou dat kosten? Ik denk zo’n 35 euro per half jaar. Dan krijgt de ouder van de student van 19 voortaan een extra kostenpost voor de tandarts, die tot nu toe in het pakket zat voor de jeugdigen tot 21 jaar. Wat zou dat kosten? In ieder geval kost het je twee maal de controle per jaar en dat is in het gunstigste geval dat de betreffende jeugdige geen gaatjes heeft.
Als de ouders van de bovenstaande jeugdigen ook nog eens ambtenaar zijn, krijgen ze de komende jaar geen loonsverhoging (dubbele nullijn). De kosten van diverse zaken (zoals de basispremie van de zorgverzekering) stijgen vrolijk door, dus het gezin zal flink inleveren. Hebben ze ook nog een rekening bij de Rabobank, dan krijgen ze per rekening ook nog eens extra kosten voor de rekeningafschriften. Nu is dat niet veel, een paar euro per maand, maar toch. De treinabonnementen voor pa en ma stijgen in prijs, de basisbeurs voor de jeugdigen wordt waarschijnlijk al snel omgezet in een lening, de huren stijgen, de belasting op diverse zaken wordt opgeschroefd naar het hoge btw tarief en de theaterkaartjes zullen stijgen in prijs.
Maakt dit het bovenstaande fictieve, maar waarschijnlijk veel voorkomende, gezin tot een zielig gezin? Nee, natuurlijk niet. Zielig zijn de mensen aan de onderkant van de samenleving die van een laag loon moeten rondkomen en geen recht hebben op extra ondersteuning. Het bovenstaande gezin is het gezin van Jan Modaal en die zal nog steeds geen armoede leiden. Maar de leuke dingen die ze gewend waren te doen, zullen flink beperkt worden. Je kunt je geld tenslotte maar 1 keer uitgeven en als je de extra premie van de zorgverzekering hebt betaald, kun je niet meer met datzelfde geld naar het theater. Als je zelf de geld voor de pil betaalt, kun je niet voor datzelfde geld vier keer naar de bioscoop. En ga zo maar door.
Als je mensen spreekt die aan de bovenkant van de samenleving verkeren, merk je dat bovenstaande ze niet bezig houdt. Als je sloten met water verdient, zul je bij toenemende kosten hoogstens wat minder spaargeld overhouden aan het eind van het jaar. Maar je zult maar dat gezin zijn met twee ouders en twee studerende kinderen met geen riante inkomens. Dan houdt bovenstaande je wel bezig. Gedurende de komende herfst, de volgende herfst en die erna zal dit gezin merken dat het ADHD kabinet van Rutte het speciaal op hen voorzien heeft. De vriendjes van dit kabinet zitten namelijk in de groep veelverdieners met de riante bonussen aan het eind van het jaar. Die vriendjes zullen , hoe guur het weer deze herfst en winter ook zal worden, er warmpjes bijzitten. Door de stijgende economie nemen hun bonussen weer toe, waardoor ze dit jaar met kerst toch maar naar Aruba gaan. Scheelt meteen in stookkosten. De hypotheekrenteaftrek voor hun vrijstaande woning blijft ongemoeid en daardoor hoeven ze zich niet eens achter de oren te krabben over wat ze volgende keer zullen stemmen bij de verkiezingen.
Maar wat ik hoop is dat de groepen, zoals het gezin dat hierboven beschreven wordt, wel achter hun oren zullen krabben over wat ze volgende keer gaan stemmen. Een rechts kabinet dient de rechtse kiezer en dat is nu eenmaal niet Jan Modaal.
Regelmatig sijpelen berichten in de kranten door over de gevolgen van het ADHD kabinet van Mark Rutte. En dan zie je dat mensen meteen in de pen kruipen om hun ongenoegen kenbaar te maken. Toch zijn er ook groepen mensen die nog geen idee hebben van wat ze te wachten staat met betrekking tot de gevolgen voor hun portemonnee.
Nu is al bekend dat diverse medicijnen uit het pakket vergoede geneesmiddelen verdwijnen. Een studente van 22 krijgt niet meer de anticonceptiepil vergoed. Wat zou dat kosten? Ik denk zo’n 35 euro per half jaar. Dan krijgt de ouder van de student van 19 voortaan een extra kostenpost voor de tandarts, die tot nu toe in het pakket zat voor de jeugdigen tot 21 jaar. Wat zou dat kosten? In ieder geval kost het je twee maal de controle per jaar en dat is in het gunstigste geval dat de betreffende jeugdige geen gaatjes heeft.
Als de ouders van de bovenstaande jeugdigen ook nog eens ambtenaar zijn, krijgen ze de komende jaar geen loonsverhoging (dubbele nullijn). De kosten van diverse zaken (zoals de basispremie van de zorgverzekering) stijgen vrolijk door, dus het gezin zal flink inleveren. Hebben ze ook nog een rekening bij de Rabobank, dan krijgen ze per rekening ook nog eens extra kosten voor de rekeningafschriften. Nu is dat niet veel, een paar euro per maand, maar toch. De treinabonnementen voor pa en ma stijgen in prijs, de basisbeurs voor de jeugdigen wordt waarschijnlijk al snel omgezet in een lening, de huren stijgen, de belasting op diverse zaken wordt opgeschroefd naar het hoge btw tarief en de theaterkaartjes zullen stijgen in prijs.
Maakt dit het bovenstaande fictieve, maar waarschijnlijk veel voorkomende, gezin tot een zielig gezin? Nee, natuurlijk niet. Zielig zijn de mensen aan de onderkant van de samenleving die van een laag loon moeten rondkomen en geen recht hebben op extra ondersteuning. Het bovenstaande gezin is het gezin van Jan Modaal en die zal nog steeds geen armoede leiden. Maar de leuke dingen die ze gewend waren te doen, zullen flink beperkt worden. Je kunt je geld tenslotte maar 1 keer uitgeven en als je de extra premie van de zorgverzekering hebt betaald, kun je niet meer met datzelfde geld naar het theater. Als je zelf de geld voor de pil betaalt, kun je niet voor datzelfde geld vier keer naar de bioscoop. En ga zo maar door.
Als je mensen spreekt die aan de bovenkant van de samenleving verkeren, merk je dat bovenstaande ze niet bezig houdt. Als je sloten met water verdient, zul je bij toenemende kosten hoogstens wat minder spaargeld overhouden aan het eind van het jaar. Maar je zult maar dat gezin zijn met twee ouders en twee studerende kinderen met geen riante inkomens. Dan houdt bovenstaande je wel bezig. Gedurende de komende herfst, de volgende herfst en die erna zal dit gezin merken dat het ADHD kabinet van Rutte het speciaal op hen voorzien heeft. De vriendjes van dit kabinet zitten namelijk in de groep veelverdieners met de riante bonussen aan het eind van het jaar. Die vriendjes zullen , hoe guur het weer deze herfst en winter ook zal worden, er warmpjes bijzitten. Door de stijgende economie nemen hun bonussen weer toe, waardoor ze dit jaar met kerst toch maar naar Aruba gaan. Scheelt meteen in stookkosten. De hypotheekrenteaftrek voor hun vrijstaande woning blijft ongemoeid en daardoor hoeven ze zich niet eens achter de oren te krabben over wat ze volgende keer zullen stemmen bij de verkiezingen.
Maar wat ik hoop is dat de groepen, zoals het gezin dat hierboven beschreven wordt, wel achter hun oren zullen krabben over wat ze volgende keer gaan stemmen. Een rechts kabinet dient de rechtse kiezer en dat is nu eenmaal niet Jan Modaal.
donderdag 28 oktober 2010
Verwende prinsesjes?
Gisteren was in Pauw en Witteman een discussie naar aanleiding van het boek “Verwende prinsesjes” van mevrouw Drayer. Ze presenteerde tijdens de uitzending van Pauw en Witteman haar boek en er kwamen wat ideeën aan de orde die zich leenden voor discussie.
Feit blijkt dat 1 miljoen vrouwen tussen de 15 en 65 economische niet zelfstandig is, omdat ze in een uitkering zitten. Dat is inderdaad heel veel. Maar dan vraag ik me meteen af hoeveel mannen niet economisch zelfstandig zijn omdat ze in een uitkering zitten. Dat moeten er toch ook heel veel zijn?
Verder vroeg ik me af waarom vanaf 15 jaar meisjes als economisch onzelfstandige vrouw worden gezien? Hoezo vrouw? Er bestaat voor deze leeftijdscategorie toch gewoon een leerplicht. Ze horen op school te zitten en zijn dus afhankelijk van anderen om hun bestaan te financieren.
Feit is dat veel vrouwen in Nederland in deeltijd werken. Maar zijn het daarom verwende prinsesjes? Heel veel vrouwen hebben naast hun werk nogal wat zorgtaken (opvoeding, mantelzorg) of verrichten vrijwilligerswerk. Verder doen ze dan ook meestal het merendeel van de huishouding.
Mevrouw Drayer vond dat vrouwen in tegenstelling tot mannen een eigen keus hebben (mannen moeten volgens haar wel fulltime werken, die hebben geen keus) en dat ze het “leuk”willen hebben in hun werk en zich willen “ontplooien”. Nou denk ik zomaar, zonder dat ik daar onderzoek naar heb gedaan, dat de meeste mensen het liefst “leuk”werk willen hebben en het liefst werk waarbij ze zich verder kunnen “ontplooien”. Wat is daar mis mee?
Het is alleen jammer dat heel veel mensen werk moeten doen dat niet echt leuk is en waar ze zich ook niet zoveel verder mee kunnen ontplooien. Het werk aan de lopende band, schoonmaakwerk, sorteerwerk, vuilnis ophalen etcetera. Gewoon eerlijk werk, waar niets mis mee is behalve dan dat het niet echt leuk is en dat je er ook niet veel mee verdient.
Verder vind ik het niet terecht dat mevrouw Drayer stelt dat vrouwen een vrije keus hebben en mannen niet. Volgens mij is het zo dat twee mensen die ervoor kiezen om samen door het leven te gaan, ook samen bepalen wie het meest gaat werken en wie degene is die de zorgtaken op zich neemt. Er zijn denk ik maar weinig mannen die het er niet mee eens zijn dat hun vrouw parttime werkt. Nee, daar kiezen paren samen voor. Dat betekent dat het dus eigenlijk ook de keus van de man is.
Blijft het feit dat het jammer is dat veel vrouwen in de problemen komen als een relatie mislukt, er gescheiden wordt of als de partner overlijdt. Dan valt een groot deel van het inkomen weg en is het moeilijk rond te komen. Daarom zou het ook echt veel beter zijn als vaders ook parttime zouden werken. Laat zeggen allebei vier dagen, waardoor het inkomen van allebei substantieel is en ook vader en moeder hun kinderen goed leren kennen. Dat zou toch heel mooi zijn? Want het verhaal dat we allemaal fulltime moeten werken en dat kinderen best vijf dagen naar de crèche kunnen is toch niet het verhaal waar de meeste Nederlanders een goed gevoel van krijgen. Prima als mensen die keuze maken, maar als anderen dat niet willen is het ook prima.
Waarom moeten er nu toch steeds mensen zijn die zich zodanig bemoeien met het leven van anderen dat ze daar hun geld mee verdienen? Mevrouw Drayer, die ongetwijfeld veel werkt, schrijft columns in kranten en tijdschriften en schrijft een boekje. Ongetwijfeld “leuk”werk: je verdient aardig, krijgt geen vieze handen en misschien leert ze er ook nog wel wat van als ze zich in onderwerpen verdiept. “Leuk”en “ontplooien”dus, wat is daar erg aan?
Feit blijkt dat 1 miljoen vrouwen tussen de 15 en 65 economische niet zelfstandig is, omdat ze in een uitkering zitten. Dat is inderdaad heel veel. Maar dan vraag ik me meteen af hoeveel mannen niet economisch zelfstandig zijn omdat ze in een uitkering zitten. Dat moeten er toch ook heel veel zijn?
Verder vroeg ik me af waarom vanaf 15 jaar meisjes als economisch onzelfstandige vrouw worden gezien? Hoezo vrouw? Er bestaat voor deze leeftijdscategorie toch gewoon een leerplicht. Ze horen op school te zitten en zijn dus afhankelijk van anderen om hun bestaan te financieren.
Feit is dat veel vrouwen in Nederland in deeltijd werken. Maar zijn het daarom verwende prinsesjes? Heel veel vrouwen hebben naast hun werk nogal wat zorgtaken (opvoeding, mantelzorg) of verrichten vrijwilligerswerk. Verder doen ze dan ook meestal het merendeel van de huishouding.
Mevrouw Drayer vond dat vrouwen in tegenstelling tot mannen een eigen keus hebben (mannen moeten volgens haar wel fulltime werken, die hebben geen keus) en dat ze het “leuk”willen hebben in hun werk en zich willen “ontplooien”. Nou denk ik zomaar, zonder dat ik daar onderzoek naar heb gedaan, dat de meeste mensen het liefst “leuk”werk willen hebben en het liefst werk waarbij ze zich verder kunnen “ontplooien”. Wat is daar mis mee?
Het is alleen jammer dat heel veel mensen werk moeten doen dat niet echt leuk is en waar ze zich ook niet zoveel verder mee kunnen ontplooien. Het werk aan de lopende band, schoonmaakwerk, sorteerwerk, vuilnis ophalen etcetera. Gewoon eerlijk werk, waar niets mis mee is behalve dan dat het niet echt leuk is en dat je er ook niet veel mee verdient.
Verder vind ik het niet terecht dat mevrouw Drayer stelt dat vrouwen een vrije keus hebben en mannen niet. Volgens mij is het zo dat twee mensen die ervoor kiezen om samen door het leven te gaan, ook samen bepalen wie het meest gaat werken en wie degene is die de zorgtaken op zich neemt. Er zijn denk ik maar weinig mannen die het er niet mee eens zijn dat hun vrouw parttime werkt. Nee, daar kiezen paren samen voor. Dat betekent dat het dus eigenlijk ook de keus van de man is.
Blijft het feit dat het jammer is dat veel vrouwen in de problemen komen als een relatie mislukt, er gescheiden wordt of als de partner overlijdt. Dan valt een groot deel van het inkomen weg en is het moeilijk rond te komen. Daarom zou het ook echt veel beter zijn als vaders ook parttime zouden werken. Laat zeggen allebei vier dagen, waardoor het inkomen van allebei substantieel is en ook vader en moeder hun kinderen goed leren kennen. Dat zou toch heel mooi zijn? Want het verhaal dat we allemaal fulltime moeten werken en dat kinderen best vijf dagen naar de crèche kunnen is toch niet het verhaal waar de meeste Nederlanders een goed gevoel van krijgen. Prima als mensen die keuze maken, maar als anderen dat niet willen is het ook prima.
Waarom moeten er nu toch steeds mensen zijn die zich zodanig bemoeien met het leven van anderen dat ze daar hun geld mee verdienen? Mevrouw Drayer, die ongetwijfeld veel werkt, schrijft columns in kranten en tijdschriften en schrijft een boekje. Ongetwijfeld “leuk”werk: je verdient aardig, krijgt geen vieze handen en misschien leert ze er ook nog wel wat van als ze zich in onderwerpen verdiept. “Leuk”en “ontplooien”dus, wat is daar erg aan?
woensdag 20 oktober 2010
Mark Rutte heeft neushoorns gezocht
Een tijdje geleden schreef ik een column over het geringe aantal vrouwen in het kabinet dat Mark Rutte heeft samengesteld. Ik ben niet de enige die daar een column over heeft geschreven. Het is leuke stof om over te filosoferen en dat doen we dan ook volop. Gisteren schreef Peter Giesen, redacteur van De Volkskrant er nog een column over.
Zijn column gaat over stereotypen als we het over mannen en vrouwen hebben. Van vrouwen wordt beweerd dat ze meer kunnen verbinden dan mannen, maar daar kun je volgens Giesen kanttekeningen bij zetten. Mark Rutte verbindt volgens hem meer dat bijvoorbeeld Neelie Kroes, die met de kritiek over het geringe aantal vrouwen kwam. Maar hij geeft toe dat op een meer algemeen niveau de stelling waar zou kunnen zijn.
Hierna gaat hij verder in zijn column over verschillen tussen mannen en vrouwen en hoe je daar naar kunt kijken. Maar ik had graag gezien dat hij was doorgegaan op het argument van verbinden. Want zitten er in dit kabinet persoonlijkheden die kunnen verbinden? Ik neem aan dat een oud-burgemeester van Maastricht de vaardigheden heeft ontwikkeld om te kunnen binden. Hetzelfde geldt voor een oud-burgemeester van Rotterdam. En dat Mark zelf kan binden vindt in ieder geval Peter Giesen.
Ik heb er zelf geen bewijs voor kunnen vinden, behalve dan dat hij een ketting heeft geregen met allerlei kleuren kraaltjes (de ministers en staatssecretarissen), maar ik ben bang dat of de draad niet stevig genoeg zal blijken te zijn, of dat het slotje van de ketting het begeeft. Maar daar gaat het nu niet om.
Er zitten nogal wat personen in het kabinet die niets met verbinden hebben. Zo noem ik Henk Kamp, wie herinnert hem zich niet uit de felle debatten van weleer. Of Donner, die toch regelmatig een groot deel van de bevolking en ook zijn vorige staatssecretaris Jetta Klijnsma op de kast joeg met zijn ideeën. De voormalig tijdelijk voorzitter van het CDA Henk Bleker wist ook niet echt te binden: een derde van het CDA congres stemde duidelijk tegen het voorstel van het partijbestuur. Maxim Verhagen als verbinder? Nee, hij is meer van het op het matje roepen van mensen die het niet met hem eens zijn.
Conclusie: er zitten verbinders en niet-verbinders in het kabinet. Als we van de stelling van Peter Giesen uitgaan dat vrouwen niet perse betere verbinders zijn dan mannen, zou het toch nog steeds logisch zijn dat er ook niet-verbindende vrouwen in zouden zitten. Het is geen argument voor de scheve verhouding die dit kabinet kent.
Leuker trouwens dan het te hebben over verbinders en niet-verbinders is een vergelijking die verderop in De Volkskrant wordt gemaakt in een artikel over premarital councelling, oftewel therapie al voordat je gaat trouwen om zo hopelijk een leven lang beter met elkaar om te kunnen gaan. Daar wordt een vergelijking gemaakt tussen neushoorns en egels. Volgens het stuk heb je twee soorten mensen. De neushoorns hakken er verbaal op in tijdens een ruzie en kiezen de aanval. De egels zetten hun stekels op als ze zich bedreigd voelen en sluiten zich af.
Dit is pas een interessante vergelijking. Bij deze twee categorieën lijkt me geen sprake van verbinders. Maar toch eindigen de meeste ruzies tijdens een huwelijk gelukkig niet in een scheiding en een ruzie in een kabinet zal ook niet meteen tot de val ervan leiden.
Maar als neushoorns en egels allebei geen verbinders zijn, hoe houden ze hun huwelijk dan heel? En hoe houden verbinders en niet-verbinders in een kabinet het met elkaar uit?
Dat is pas interessante kost. Je komt er pas achter als je niet meer in stereotypen denkt en praat. In een huwelijk heb je niet alleen de neushoorn tegen de egel. Er komt wel meer bij kijken dan dat als je conflicten wilt oplossen en als je het samen ook nog leuk wilt hebben. Natuurlijk zijn vrouwen niet per definitie betere verbinders. En natuurlijk heeft Mark Rutte niet de beste mensen van heel Nederland in zijn kabinet. Hij heeft gewoon gezocht naar mensen die bij hem passen. En dat zijn vooral heel veel neushoors.
Zijn column gaat over stereotypen als we het over mannen en vrouwen hebben. Van vrouwen wordt beweerd dat ze meer kunnen verbinden dan mannen, maar daar kun je volgens Giesen kanttekeningen bij zetten. Mark Rutte verbindt volgens hem meer dat bijvoorbeeld Neelie Kroes, die met de kritiek over het geringe aantal vrouwen kwam. Maar hij geeft toe dat op een meer algemeen niveau de stelling waar zou kunnen zijn.
Hierna gaat hij verder in zijn column over verschillen tussen mannen en vrouwen en hoe je daar naar kunt kijken. Maar ik had graag gezien dat hij was doorgegaan op het argument van verbinden. Want zitten er in dit kabinet persoonlijkheden die kunnen verbinden? Ik neem aan dat een oud-burgemeester van Maastricht de vaardigheden heeft ontwikkeld om te kunnen binden. Hetzelfde geldt voor een oud-burgemeester van Rotterdam. En dat Mark zelf kan binden vindt in ieder geval Peter Giesen.
Ik heb er zelf geen bewijs voor kunnen vinden, behalve dan dat hij een ketting heeft geregen met allerlei kleuren kraaltjes (de ministers en staatssecretarissen), maar ik ben bang dat of de draad niet stevig genoeg zal blijken te zijn, of dat het slotje van de ketting het begeeft. Maar daar gaat het nu niet om.
Er zitten nogal wat personen in het kabinet die niets met verbinden hebben. Zo noem ik Henk Kamp, wie herinnert hem zich niet uit de felle debatten van weleer. Of Donner, die toch regelmatig een groot deel van de bevolking en ook zijn vorige staatssecretaris Jetta Klijnsma op de kast joeg met zijn ideeën. De voormalig tijdelijk voorzitter van het CDA Henk Bleker wist ook niet echt te binden: een derde van het CDA congres stemde duidelijk tegen het voorstel van het partijbestuur. Maxim Verhagen als verbinder? Nee, hij is meer van het op het matje roepen van mensen die het niet met hem eens zijn.
Conclusie: er zitten verbinders en niet-verbinders in het kabinet. Als we van de stelling van Peter Giesen uitgaan dat vrouwen niet perse betere verbinders zijn dan mannen, zou het toch nog steeds logisch zijn dat er ook niet-verbindende vrouwen in zouden zitten. Het is geen argument voor de scheve verhouding die dit kabinet kent.
Leuker trouwens dan het te hebben over verbinders en niet-verbinders is een vergelijking die verderop in De Volkskrant wordt gemaakt in een artikel over premarital councelling, oftewel therapie al voordat je gaat trouwen om zo hopelijk een leven lang beter met elkaar om te kunnen gaan. Daar wordt een vergelijking gemaakt tussen neushoorns en egels. Volgens het stuk heb je twee soorten mensen. De neushoorns hakken er verbaal op in tijdens een ruzie en kiezen de aanval. De egels zetten hun stekels op als ze zich bedreigd voelen en sluiten zich af.
Dit is pas een interessante vergelijking. Bij deze twee categorieën lijkt me geen sprake van verbinders. Maar toch eindigen de meeste ruzies tijdens een huwelijk gelukkig niet in een scheiding en een ruzie in een kabinet zal ook niet meteen tot de val ervan leiden.
Maar als neushoorns en egels allebei geen verbinders zijn, hoe houden ze hun huwelijk dan heel? En hoe houden verbinders en niet-verbinders in een kabinet het met elkaar uit?
Dat is pas interessante kost. Je komt er pas achter als je niet meer in stereotypen denkt en praat. In een huwelijk heb je niet alleen de neushoorn tegen de egel. Er komt wel meer bij kijken dan dat als je conflicten wilt oplossen en als je het samen ook nog leuk wilt hebben. Natuurlijk zijn vrouwen niet per definitie betere verbinders. En natuurlijk heeft Mark Rutte niet de beste mensen van heel Nederland in zijn kabinet. Hij heeft gewoon gezocht naar mensen die bij hem passen. En dat zijn vooral heel veel neushoors.
dinsdag 12 oktober 2010
Rutte heeft genoeg aan drie vrouwen en 0 allochtonen
Vanmorgen stonden de kranten gevuld met stukken over het gebrek aan vrouwen in het nieuwe kabinet Rutte dat binnenkort gezellig naast Beatrix op het bordes staat. Het is natuurlijk ook wel een item waar een journalist iets mee kan. De kritiek komt uit de hoek van niemand minder dan coryfeeën Neelie Kroes en Annemarie Jorritsma, beide powervrouwen uit de VVD die hun sporen ruimschoots verdiend hebben en het dus ook verdiend hebben om commentaar te leveren op de eerste liberale premier na de Tweede Wereldoorlog.
Veel commentaar werd gisteren ook al uitgezonden op de journaals en in de actualiteitenrubrieken. Dat varieerde van: ouderwets, terug naar het aanrecht, tot wat maakt het eigenlijk uit en “het zijn gewoon de beste kandidaten”. Eigenlijk was het een discussie die nergens toe leidt, want er wordt niets meer veranderd. Hoogstens wordt er nog een vrouw ingefietst als staatssecretaris, want twee namen zijn nog niet bekend. Maar dat maakt ook al niets meer uit. Het aantal vrouwen blijft bedroevend laag. En als de theorie klopt dat de beste kandidaten voor “de job”er nu zitten is het nog erger, want dat zou betekenen dat we:
1. Geen vrouwen hebben die meer kwaliteit in de schaal leggen dan de kandidaten die nu benoemd gaan worden (en als je naar die mensen kijkt kun je daar je vraagtekens bij zetten)
2. Geen mannen hebben die meer kwaliteit in de schaal leggen dan de kandidaten die nu benoemd gaan worden (……)
3. Maar het betekent dan ook dat geen enkele Nederlander van allochtone afkomst meer kwaliteit in de schaal legt dan de kandidaten die nu benoemd gaan worden.(….)
Is het misschien de eerste concessie aan Wilders dat de laatste groep totaal buiten beschouwing blijft? Of is het gewoon zo dat in het old-boys-network van Rutte en Verhagen deze mensen niet circuleren? Nu kent Verhagen natuurlijk wel dissident Ferrier, die duidelijk van allochtone afkomst is, maar die benoemen zou uitlokken van Wilders zijn. Bovendien denk ik dat Verhagen helemaal klaar met haar is, na alle ophef in de pers.
Een kabinet dat uit blanke mannen van gemiddeld ruim boven de vijftig bestaat, aangevuld met een paar groenere blaadjes van dames is het gedroomde kabinet van Rutte. In de krant werd al gesuggereerd dat hij straks met oudere en wijzere ooms op het bordes staat. En dan een enkel nichtje en neefje als excuusjongere ernaast. Kun je zo’n kabinet eigenlijk wel serieus nemen? En belangrijker nog: kun je iemand die bewust kiest om mensen die loyaal zijn geweest aan hemzelf en Verhagen (zullen we ze maar ja-knikkers noemen voor het gemak?) te “belonen”door ze op deze posten te zetten wel serieus nemen? Een afgeserveerde burgemeester van Maastricht, een tijdelijk CDA voorzitter die na het congres alleen de tweederde meerderheid nog serieus nam, een crime fighter die meerdere heren heeft gediend, een staatsman die vijftig jaar eerder had moeten leven? Zijn dit de beste kandidaten die er zijn voor het land? Of zijn het de kandidaten die Rutte en Verhagen het beste uit komen? Zijn het “veilige”keuzes?
Het land is gebaat bij een premier die eerlijk is over zijn intenties. Je kunt niet premier zijn van alle Nederlanders en dan elke keer met drogredenen komen. Niemand trapt er in dat er geen betere kandidaten (man, vrouw) waren! Niemand trapt erin dat het toeval is dat er geen “allochtoon”in de regering komt, omdat er geen goede allochtone Nederlanders zijn. Zeg gewoon waar het op staat, zodat we in ieder geval kunnen geloven wat je zegt, Mark!
P.S. Dit laatste is een tip van een wijze, oudere tante die geen functie in jouw kabinet ambieert
Veel commentaar werd gisteren ook al uitgezonden op de journaals en in de actualiteitenrubrieken. Dat varieerde van: ouderwets, terug naar het aanrecht, tot wat maakt het eigenlijk uit en “het zijn gewoon de beste kandidaten”. Eigenlijk was het een discussie die nergens toe leidt, want er wordt niets meer veranderd. Hoogstens wordt er nog een vrouw ingefietst als staatssecretaris, want twee namen zijn nog niet bekend. Maar dat maakt ook al niets meer uit. Het aantal vrouwen blijft bedroevend laag. En als de theorie klopt dat de beste kandidaten voor “de job”er nu zitten is het nog erger, want dat zou betekenen dat we:
1. Geen vrouwen hebben die meer kwaliteit in de schaal leggen dan de kandidaten die nu benoemd gaan worden (en als je naar die mensen kijkt kun je daar je vraagtekens bij zetten)
2. Geen mannen hebben die meer kwaliteit in de schaal leggen dan de kandidaten die nu benoemd gaan worden (……)
3. Maar het betekent dan ook dat geen enkele Nederlander van allochtone afkomst meer kwaliteit in de schaal legt dan de kandidaten die nu benoemd gaan worden.(….)
Is het misschien de eerste concessie aan Wilders dat de laatste groep totaal buiten beschouwing blijft? Of is het gewoon zo dat in het old-boys-network van Rutte en Verhagen deze mensen niet circuleren? Nu kent Verhagen natuurlijk wel dissident Ferrier, die duidelijk van allochtone afkomst is, maar die benoemen zou uitlokken van Wilders zijn. Bovendien denk ik dat Verhagen helemaal klaar met haar is, na alle ophef in de pers.
Een kabinet dat uit blanke mannen van gemiddeld ruim boven de vijftig bestaat, aangevuld met een paar groenere blaadjes van dames is het gedroomde kabinet van Rutte. In de krant werd al gesuggereerd dat hij straks met oudere en wijzere ooms op het bordes staat. En dan een enkel nichtje en neefje als excuusjongere ernaast. Kun je zo’n kabinet eigenlijk wel serieus nemen? En belangrijker nog: kun je iemand die bewust kiest om mensen die loyaal zijn geweest aan hemzelf en Verhagen (zullen we ze maar ja-knikkers noemen voor het gemak?) te “belonen”door ze op deze posten te zetten wel serieus nemen? Een afgeserveerde burgemeester van Maastricht, een tijdelijk CDA voorzitter die na het congres alleen de tweederde meerderheid nog serieus nam, een crime fighter die meerdere heren heeft gediend, een staatsman die vijftig jaar eerder had moeten leven? Zijn dit de beste kandidaten die er zijn voor het land? Of zijn het de kandidaten die Rutte en Verhagen het beste uit komen? Zijn het “veilige”keuzes?
Het land is gebaat bij een premier die eerlijk is over zijn intenties. Je kunt niet premier zijn van alle Nederlanders en dan elke keer met drogredenen komen. Niemand trapt er in dat er geen betere kandidaten (man, vrouw) waren! Niemand trapt erin dat het toeval is dat er geen “allochtoon”in de regering komt, omdat er geen goede allochtone Nederlanders zijn. Zeg gewoon waar het op staat, zodat we in ieder geval kunnen geloven wat je zegt, Mark!
P.S. Dit laatste is een tip van een wijze, oudere tante die geen functie in jouw kabinet ambieert
maandag 4 oktober 2010
Maxime hangt zelf de slingers maar op voor zijn "feest van de democratie"
Het regeerakkoord dat door de CDA leden met tweederde meerderheid wordt omarmd is inhoud. Inhoud in dit geval waar veel CDA leden zich in kunnen herkennen. Ik als PvdA-lid kan me er ook voor een deel in herkennen. Het niet bekorten van de WW duur vind ik heel belangrijk in tijden dat veel mensen hun baan niet zeker zijn, maar wel met enorme verplichtingen zitten. Het ontslagrecht niet verder versoepelen vind ik ook prima, want probeer als veertiger of vijftiger maar weer een nieuwe baan te vinden. Dat lukt niet makkelijk, dus als deze mensen minder makkelijk hun baan verliezen vind ik dat best. En voor de rest: Je moet toch wat en elke deelnemende partij moet een beetje zijn zin krijgen. Wat de inhoud betreft zal menig CDA er dan misschien niet zijn vingers aflikken, maar weerzin wekt het toch ook zeker niet op. Wat is dan het probleem met de principes? En hebben de CDA leden die nu voor deelname aan het regeerakkoord hebben gestemd die dan niet?
Natuurlijk hebben de meeste van hen ook voldoende principes. En die principes maken het een moeilijke beslissing om in zee te gaan met een ondemocratische partij met maar 1 lid, Geert Wilders. Niet alleen is de partij ondemocratisch, maar vooral het feit dat deze partij slechts “gedoogd”is een probleem. Verantwoordelijkheid neemt Wilders niet, behalve voor de door hem behaalde successen. Daarmee weet hij veel kiezers te overtuigen dat het goed is geweest om op hem te stemmen. Voor de zaken die de komende jaren misgaan, zal hij wegduiken en met zijn welbekende opgeheven vingertje in de richting van Rutte en Verhagen wijzen. Verder kan hij gewoon zijn gang gaan met de angst voor de oprukkende islam in Europa wijd te verspreiden. Dat wordt dan weer gedoogd door Rutte en Verhagen en de hunnen.
Principes zijn een goede zaak, zolang je niet door je principes in een wurggreep wordt gehouden. Maar in het geval van het accepteren van CDA en VVD van het gedogen van Wilders is het juist precies andersom. Juist het niet handelen volgens je principes zorgt ervoor dat je in een wurggreep wordt gehouden. Daarom vind ik het ook jammer dat het CDA congres niet twee stemmen mocht uitbrengen: 1 voor de inhoud van het regeer- en gedoogakkoord en 1 voor het principe wel of niet met de PVV samenwerken. Het samentrekken van inhoud en principe in 1 besluit zorgt voor een middag die eindigt met Verhagen die als gladiator een triomfspeech houdt met de glans van een overwinnaar. Hij en vele anderen kunnen zich verschuilen achter het feit dat de grote meerderheid van de leden zich achter de inhoud van het akkoord hebben geschaard. Dat is een democratisch feestje wel waar. Of niet, soms?
Nee, wat mij betreft niet. De grote groep van eenderde tegenstemmers hebben niet tegen de inhoud van het akkoord gestemd. Daar konden ze zich waarschijnlijk wel in vinden. Ze hebben duidelijk voor hun principes gestemd en niet voor het feit of ze het eens waren met verhoging van de snelheidslimiet of het niet versoepelen van het ontslagrecht.
Als principes bepalen wat je stemt, dan is dit toch reden voor Verhagen om eens flink achter zijn oren te krabben. Het ging helemaal niet om de inhoud van de gemaakte afspraken voor de tegenstemmers. Als Verhagen met dezelfde inhoud was gekomen met een samenwerking van bijvoorbeeld CDA, VVD, Groen Links en D’66 dan was bijna het voltallige congres akkoord gegaan. Desnoods met gedoogsteun van de zo alom verguisde PvdA. Dat zegt mij genoeg, maar Maxim Verhagen viert zijn “feest van de democratie”. Ik neem aan dat hij zelf de slingers heeft opgehangen.
Natuurlijk hebben de meeste van hen ook voldoende principes. En die principes maken het een moeilijke beslissing om in zee te gaan met een ondemocratische partij met maar 1 lid, Geert Wilders. Niet alleen is de partij ondemocratisch, maar vooral het feit dat deze partij slechts “gedoogd”is een probleem. Verantwoordelijkheid neemt Wilders niet, behalve voor de door hem behaalde successen. Daarmee weet hij veel kiezers te overtuigen dat het goed is geweest om op hem te stemmen. Voor de zaken die de komende jaren misgaan, zal hij wegduiken en met zijn welbekende opgeheven vingertje in de richting van Rutte en Verhagen wijzen. Verder kan hij gewoon zijn gang gaan met de angst voor de oprukkende islam in Europa wijd te verspreiden. Dat wordt dan weer gedoogd door Rutte en Verhagen en de hunnen.
Principes zijn een goede zaak, zolang je niet door je principes in een wurggreep wordt gehouden. Maar in het geval van het accepteren van CDA en VVD van het gedogen van Wilders is het juist precies andersom. Juist het niet handelen volgens je principes zorgt ervoor dat je in een wurggreep wordt gehouden. Daarom vind ik het ook jammer dat het CDA congres niet twee stemmen mocht uitbrengen: 1 voor de inhoud van het regeer- en gedoogakkoord en 1 voor het principe wel of niet met de PVV samenwerken. Het samentrekken van inhoud en principe in 1 besluit zorgt voor een middag die eindigt met Verhagen die als gladiator een triomfspeech houdt met de glans van een overwinnaar. Hij en vele anderen kunnen zich verschuilen achter het feit dat de grote meerderheid van de leden zich achter de inhoud van het akkoord hebben geschaard. Dat is een democratisch feestje wel waar. Of niet, soms?
Nee, wat mij betreft niet. De grote groep van eenderde tegenstemmers hebben niet tegen de inhoud van het akkoord gestemd. Daar konden ze zich waarschijnlijk wel in vinden. Ze hebben duidelijk voor hun principes gestemd en niet voor het feit of ze het eens waren met verhoging van de snelheidslimiet of het niet versoepelen van het ontslagrecht.
Als principes bepalen wat je stemt, dan is dit toch reden voor Verhagen om eens flink achter zijn oren te krabben. Het ging helemaal niet om de inhoud van de gemaakte afspraken voor de tegenstemmers. Als Verhagen met dezelfde inhoud was gekomen met een samenwerking van bijvoorbeeld CDA, VVD, Groen Links en D’66 dan was bijna het voltallige congres akkoord gegaan. Desnoods met gedoogsteun van de zo alom verguisde PvdA. Dat zegt mij genoeg, maar Maxim Verhagen viert zijn “feest van de democratie”. Ik neem aan dat hij zelf de slingers heeft opgehangen.
zaterdag 2 oktober 2010
De gezelligste familie van Nederland: elke dag vanaf nu op tv
Dit blog van vandaag gaat natuurlijk over het CDA-congres. Wie niet gekeken heeft, heeft een fantastisch stukje geschiedenisschrijven gemist. In de congreshal in Arnhem zaten wel 4000 leden vanuit het hele land verzameld. En die kregen de kans om hun ‘one minute of fame’ te vullen met hun opvatting over wel of niet akkoord gaan met regeer- en gedoogakkoord. En veel CDA-leden maakten van die mogelijkheid gebruik. Dit leverde niet zozeer spectaculaire als wel emotionele en bewogen bijdragen op. Veel tegenstanders voelden een sterke drang om hun afkeer van het samenwerken met de partij van Geert Wilders expliciet te uiten. Ik had het vermoeden dat veel van hen dit deden voor hun achterban. Het was tenslotte een live uitgezonden congres en veel mensen zullen een groot deel van de dag hebben gekeken.
Opvallend was dat de leden die zich voor het regeer- en gedoogakkoord uitsproken vaak jonge mannen waren. De mannen waren sowieso enorm oververtegenwoordigd bij de sprekers. Er zaten veel vrouwen in de zaak, maar op een of andere manier hoefden die niet zo nodig hun stem kracht bij te zetten. Maar die jonge mannen leken behalve met een oprechte stemverklaring ook nog bezig met zichzelf in de kijker te spelen in de verwachting zo hogerop in de partij te komen. Steun op zo’n belangrijk congres voor de bobo’s zal niet licht vergeten worden. Mijn man vindt dat ik hier wellicht wat te wantrouwig denk, maar ik denk dat ik gelijk heb. Ook van de Turkse Coskun Cörüz vond ik het opvallend dat juist hij het woord nam om te onderstrepen dat het goed was om akkoord te gaan. Een wit voetje halen bij Maxim kan nooit kwaad als je ervan uit gaat dat hij voor de komende jaren de partijleider wordt die je carrière binnen het CDA kan maken en breken. Maar misschien was hij oprecht van mening dat het een fantastische zet is om samen te werken met een man die het niet zal nalaten om grote groepen moslims (nee, niet alle, er zijn volgens Wilders ook wel een paar goede) opzij te zetten als tweederangs burgers. Wie zal het zeggen?
Het CDA is na dit congres vast nog niet van de interne discussie af. Het zal echt niet de inhoud van het regeerakkoord zijn waar men na vandaag met elkaar over mening zal verschillen. Dat zal gerust wel meevallen. Maar het zullen keer op keer het optreden en de uitspraken van Geert Wilders zijn, die consternatie bij het CDA veroorzaken en de discussie weer doen opladen. Een van de aanwezige tegen-verklaarden vergeleek het samenwerken met Wilders met Faust die zijn ziel aan de duivel verkocht. Anderen drukten het wat voorzichtiger uit, maar zeiden eigenlijk hetzelfde. Volgens hen legitimeer je zo het in een hoek zetten van een grote groep medeburgers van allochtone afkomst. Maar voor-verklaarden vonden juist dat je de Wilderskiezers, die de CDA kiezers bij verre overstijgen, niet aan de kant mocht laten staan. Op dat moment moest ik wel even denken aan alle PvdA stemmers (toch nog meer dan de PVV stemmers) waarvan blijkbaar niemand het erg vindt dat die aan de kant staan en niet gehoord worden.
Opvallend bij alle media-aandacht voor het CDA is, dat op het VVD congres weinig commotie was. Op tv zag ik net Frans Weisglas, die als een van de weinige prominenten zich heeft uitgesproken met zorg over het samenwerken met de PVV. Hij had er geen verklaring voor dat niet veel meer VVD-ers moeite hebben met de samenwerking. Ik snap dat eigenlijk ook niet. Ook voor Mark Rutte en aanhangers zal het toch bijzonder pijnlijk zijn als Wilders, ook in het buitenland, steeds provocerende uitspraken doet? Juist als premier sta je dan te kakken, lijkt mij.
Maar ja, Mark weet waar hij aan begint. Het mediaoptreden tijdens de presentatie van het akkoord sprak wat dat betreft boekdelen. Verhagen staat wat gênant te kijken als Wilders spreekt en Mark Rutte kijkt hem gespannen aan en knikt af en toe. Zoals ik gisteren al schreef waarschijnlijk niet omdat hij het ermee eens is, maar om te bevestigen dat hij hoort wat er wordt gezegd en met het knikje geeft hij aan dat het nog net door de beugel kan. Maar hoe lang gaat het nog door de beugel? Wanneer komen de eerste barstjes in het vertrouwen dat de heren nu nog in elkaar lijken te hebben?
We gaan in ieder geval zeker geen saaie tijd tegemoet tijdens het winterseizoen van de publieke omroep. We hebben gelukkig nog drie zenders die hier allemaal volop aandacht aan kunnen besteden. DWDD, Pauw en Witteman, Uitgesproken, Een vandaag, Nieuwsuur, Journaal, Jeugdjournaal, Koefnoen en noem maar op. Ik zit in ieder geval klaar.
Opvallend was dat de leden die zich voor het regeer- en gedoogakkoord uitsproken vaak jonge mannen waren. De mannen waren sowieso enorm oververtegenwoordigd bij de sprekers. Er zaten veel vrouwen in de zaak, maar op een of andere manier hoefden die niet zo nodig hun stem kracht bij te zetten. Maar die jonge mannen leken behalve met een oprechte stemverklaring ook nog bezig met zichzelf in de kijker te spelen in de verwachting zo hogerop in de partij te komen. Steun op zo’n belangrijk congres voor de bobo’s zal niet licht vergeten worden. Mijn man vindt dat ik hier wellicht wat te wantrouwig denk, maar ik denk dat ik gelijk heb. Ook van de Turkse Coskun Cörüz vond ik het opvallend dat juist hij het woord nam om te onderstrepen dat het goed was om akkoord te gaan. Een wit voetje halen bij Maxim kan nooit kwaad als je ervan uit gaat dat hij voor de komende jaren de partijleider wordt die je carrière binnen het CDA kan maken en breken. Maar misschien was hij oprecht van mening dat het een fantastische zet is om samen te werken met een man die het niet zal nalaten om grote groepen moslims (nee, niet alle, er zijn volgens Wilders ook wel een paar goede) opzij te zetten als tweederangs burgers. Wie zal het zeggen?
Het CDA is na dit congres vast nog niet van de interne discussie af. Het zal echt niet de inhoud van het regeerakkoord zijn waar men na vandaag met elkaar over mening zal verschillen. Dat zal gerust wel meevallen. Maar het zullen keer op keer het optreden en de uitspraken van Geert Wilders zijn, die consternatie bij het CDA veroorzaken en de discussie weer doen opladen. Een van de aanwezige tegen-verklaarden vergeleek het samenwerken met Wilders met Faust die zijn ziel aan de duivel verkocht. Anderen drukten het wat voorzichtiger uit, maar zeiden eigenlijk hetzelfde. Volgens hen legitimeer je zo het in een hoek zetten van een grote groep medeburgers van allochtone afkomst. Maar voor-verklaarden vonden juist dat je de Wilderskiezers, die de CDA kiezers bij verre overstijgen, niet aan de kant mocht laten staan. Op dat moment moest ik wel even denken aan alle PvdA stemmers (toch nog meer dan de PVV stemmers) waarvan blijkbaar niemand het erg vindt dat die aan de kant staan en niet gehoord worden.
Opvallend bij alle media-aandacht voor het CDA is, dat op het VVD congres weinig commotie was. Op tv zag ik net Frans Weisglas, die als een van de weinige prominenten zich heeft uitgesproken met zorg over het samenwerken met de PVV. Hij had er geen verklaring voor dat niet veel meer VVD-ers moeite hebben met de samenwerking. Ik snap dat eigenlijk ook niet. Ook voor Mark Rutte en aanhangers zal het toch bijzonder pijnlijk zijn als Wilders, ook in het buitenland, steeds provocerende uitspraken doet? Juist als premier sta je dan te kakken, lijkt mij.
Maar ja, Mark weet waar hij aan begint. Het mediaoptreden tijdens de presentatie van het akkoord sprak wat dat betreft boekdelen. Verhagen staat wat gênant te kijken als Wilders spreekt en Mark Rutte kijkt hem gespannen aan en knikt af en toe. Zoals ik gisteren al schreef waarschijnlijk niet omdat hij het ermee eens is, maar om te bevestigen dat hij hoort wat er wordt gezegd en met het knikje geeft hij aan dat het nog net door de beugel kan. Maar hoe lang gaat het nog door de beugel? Wanneer komen de eerste barstjes in het vertrouwen dat de heren nu nog in elkaar lijken te hebben?
We gaan in ieder geval zeker geen saaie tijd tegemoet tijdens het winterseizoen van de publieke omroep. We hebben gelukkig nog drie zenders die hier allemaal volop aandacht aan kunnen besteden. DWDD, Pauw en Witteman, Uitgesproken, Een vandaag, Nieuwsuur, Journaal, Jeugdjournaal, Koefnoen en noem maar op. Ik zit in ieder geval klaar.
vrijdag 1 oktober 2010
Kabinet Rutte weet het leuk te vertellen
Vanmorgen stonden de kranten er vol mee. Uitspraken gedaan door Rutte, Verhagen en Wilders over wat ze de komende jaren gaan doen. Kern is dat ‘afspraak is afspraak’ weer terugkomt, en dat Nederland wordt teruggegeven aan de hardwerkende Nederlanders. Het motto van het kabinet is “Vrijheid en verantwoordelijkheid”.
Volgens de pers is dit een motto waarmee CDA en VVD aangeven dat er geen vrijblijvendheid voor de PVV in zit. Terwijl Wilders duidelijk stelt: Ik ben niet zo van het bruggen bouwen. Hij heeft niet het idee dat hij ook een stap in de richting van andere partijen moet zetten blijkbaar. Het is een opmerkelijke uitspraak:”Ik ben niet zo van het bruggen bouwen”. Misschien wil je ze niet bouwen, maar soms moet je wel een brug oversteken om ergens te komen en dan moet die brug er wel zijn. In ons landje van veel water zijn er heel veel bruggen en ik ben blij dat iemand ze gebouwd heeft. Maar ook in de politiek moet je bruggen bouwen. Anders ben je niet goed bezig. Je bent als politieke partij tenslotte geen eilandje op zich. En dat kun je al helemaal niet zijn als je geacht wordt een gedoogakkoord met andere partijen te hebben gesloten.
Als je gisteren de presentatie van de plannen zag op televisie viel goed te zien hoe de verhoudingen zijn. Verhagen keek strak in de richting van Wilders als die sprak. Rutte daarentegen probeerde een poker face te houden en knikte af en toe als bevestiging dat hij het gehoord had. Ik kan me tenminste niet voorstellen dat hij het ermee eens was. Het was meer een beleefdheidsknikje van de nieuwe premier van Nederland die heel goed begrijpt dat hij zijn nek in de strop heeft gestoken die Geert Wilders voor hem klaar houdt.
“Afspraak is afspraak”gaat weer gelden, maar of dat ook geldt voor de afspraken die Verhagen en Rutte met Wilders hebben gemaakt is nog maar de vraag. Wilders zit op de voorhand, hij is de “winning man”en dan is het een uitdaging om dat voort te zetten. Als er nu verkiezingen zouden zijn, zou de PVV waarschijnlijk veruit de grootste partij worden. Mensen zien nu dat ondanks het geschreeuw van Wilders en zijn uitspraken waar vrijwel alle partijen duidelijk afstand van namen het nu wel het verste schopt bij het opstellen van beleid van een kabinet waar ze niet eens echt deel van uitmaken. Hoe gek kan je zijn als CDA en VVD?
Het teruggeven van dit land aan de “hardwerkende Nederlanders”is een kreet waar ik weinig mee kan. Gaat het er dan om dat dit kabinet niet aan de hypotheekrenteaftrek komt? De hardwerkende Nederlanders gaan meer zorgpremie betalen, de kinderen van de hardwerkende Nederlanders raken jaren studiefinanciering kwijt (wat de hardwerkende Nederlanders dan maar weer zelf moeten gaan financieren) en de kinderopvang voor de hardwerkende ouders met lage lonen wordt vrijwel onbetaalbaar. Maar gelukkig mag de hardwerkende Nederlander wel in zijn eigen huis een inbreker de hersens inslaan zonder in de boeien geslagen te worden door al die extra politieagenten die er gaan komen. Verder mogen de hardwerkende Nederlanders gelukkig doorwerken tot hun 66e want anders zouden ze zich maar gaan vervelen met vrijwilligerswerk of mantelzorg. Dat werk moet maar gedaan worden door de niet hard werkende Nederlanders blijkbaar.
Ik heb vaak het idee dat door verdere liberalisering het land juist wordt afgepakt van de hardwerkende Nederlanders. De postbodes kunnen hun boterham niet meer beleggen met hard werken. De busjesbestuurders kunnen hun vaste contract voorgoed vergeten waardoor ze elk jaar weer onzekerheid tegemoet gaan over hun inkomsten. De 40 plussers die hun baan kwijtraken willen wel hard werken, maar kunnen geen baan meer vinden. Ja, ze zijn er wel, maar voor die banen staan ook 20 en 30 plussers in de rij en raad eens wie er dan vooraan staat in de rij?
Dit land wordt niet teruggeven aan de hardwerkende Nederlanders, wat een flauwekul. We krijgen dankzij dit kabinet twee soorten Nederlanders; de hardwerkende en de anderen. En die anderen zijn dan blijkbaar lui of allochtoon, of beide?
Volgens de pers is dit een motto waarmee CDA en VVD aangeven dat er geen vrijblijvendheid voor de PVV in zit. Terwijl Wilders duidelijk stelt: Ik ben niet zo van het bruggen bouwen. Hij heeft niet het idee dat hij ook een stap in de richting van andere partijen moet zetten blijkbaar. Het is een opmerkelijke uitspraak:”Ik ben niet zo van het bruggen bouwen”. Misschien wil je ze niet bouwen, maar soms moet je wel een brug oversteken om ergens te komen en dan moet die brug er wel zijn. In ons landje van veel water zijn er heel veel bruggen en ik ben blij dat iemand ze gebouwd heeft. Maar ook in de politiek moet je bruggen bouwen. Anders ben je niet goed bezig. Je bent als politieke partij tenslotte geen eilandje op zich. En dat kun je al helemaal niet zijn als je geacht wordt een gedoogakkoord met andere partijen te hebben gesloten.
Als je gisteren de presentatie van de plannen zag op televisie viel goed te zien hoe de verhoudingen zijn. Verhagen keek strak in de richting van Wilders als die sprak. Rutte daarentegen probeerde een poker face te houden en knikte af en toe als bevestiging dat hij het gehoord had. Ik kan me tenminste niet voorstellen dat hij het ermee eens was. Het was meer een beleefdheidsknikje van de nieuwe premier van Nederland die heel goed begrijpt dat hij zijn nek in de strop heeft gestoken die Geert Wilders voor hem klaar houdt.
“Afspraak is afspraak”gaat weer gelden, maar of dat ook geldt voor de afspraken die Verhagen en Rutte met Wilders hebben gemaakt is nog maar de vraag. Wilders zit op de voorhand, hij is de “winning man”en dan is het een uitdaging om dat voort te zetten. Als er nu verkiezingen zouden zijn, zou de PVV waarschijnlijk veruit de grootste partij worden. Mensen zien nu dat ondanks het geschreeuw van Wilders en zijn uitspraken waar vrijwel alle partijen duidelijk afstand van namen het nu wel het verste schopt bij het opstellen van beleid van een kabinet waar ze niet eens echt deel van uitmaken. Hoe gek kan je zijn als CDA en VVD?
Het teruggeven van dit land aan de “hardwerkende Nederlanders”is een kreet waar ik weinig mee kan. Gaat het er dan om dat dit kabinet niet aan de hypotheekrenteaftrek komt? De hardwerkende Nederlanders gaan meer zorgpremie betalen, de kinderen van de hardwerkende Nederlanders raken jaren studiefinanciering kwijt (wat de hardwerkende Nederlanders dan maar weer zelf moeten gaan financieren) en de kinderopvang voor de hardwerkende ouders met lage lonen wordt vrijwel onbetaalbaar. Maar gelukkig mag de hardwerkende Nederlander wel in zijn eigen huis een inbreker de hersens inslaan zonder in de boeien geslagen te worden door al die extra politieagenten die er gaan komen. Verder mogen de hardwerkende Nederlanders gelukkig doorwerken tot hun 66e want anders zouden ze zich maar gaan vervelen met vrijwilligerswerk of mantelzorg. Dat werk moet maar gedaan worden door de niet hard werkende Nederlanders blijkbaar.
Ik heb vaak het idee dat door verdere liberalisering het land juist wordt afgepakt van de hardwerkende Nederlanders. De postbodes kunnen hun boterham niet meer beleggen met hard werken. De busjesbestuurders kunnen hun vaste contract voorgoed vergeten waardoor ze elk jaar weer onzekerheid tegemoet gaan over hun inkomsten. De 40 plussers die hun baan kwijtraken willen wel hard werken, maar kunnen geen baan meer vinden. Ja, ze zijn er wel, maar voor die banen staan ook 20 en 30 plussers in de rij en raad eens wie er dan vooraan staat in de rij?
Dit land wordt niet teruggeven aan de hardwerkende Nederlanders, wat een flauwekul. We krijgen dankzij dit kabinet twee soorten Nederlanders; de hardwerkende en de anderen. En die anderen zijn dan blijkbaar lui of allochtoon, of beide?
vrijdag 17 september 2010
Nuance is gewenst
Wat een rare kop boven dit blog. Waar komt die vandaan? Het is een zinnetje die bij mij boven komt als ik de kranten lees. Het valt me op dat steeds meer krantenstukjes geen ruimte laten voor nuance. Nu zou dat niet zo erg zijn, als krantenlezers allemaal zelf nuance kunnen aanbrengen in wat ze lezen. Maar ondanks het feit dat het opleidingsniveau van de gemiddelde Nederlander steeds verder omhoog gaat, is dit niet het geval. Kranten zouden daarom meer aandacht moeten besteden aan het presenteren van meerdere opinies over hetzelfde onderwerp. Dat is goed voor de beeldvorming voor de lezer. En laat dan maar aan ons over hoe we er zelf over denken.
Plaatselijke of landelijke berichtgeving doen eigenlijk hetzelfde. Er wordt bijvoorbeeld verslag gedaan van een onderzoek. Daar worden conclusies van uitvergroot die het idee geven dat er iets verschrikkelijks mis is. Maar de nuance uit de rapporten wordt vaak vergeten erbij te vermelden. Bijvoorbeeld dat er al een verbeterslag heeft plaatsgevonden. Of dat de negatieve uitkomst eigenlijk wel meevalt als je het in het perspectief van de economische recessie ziet. Of dat een geldkraan maar tijdelijk wordt dichtgedraaid, en dat deze weer volop wordt opengezet als er gegevens worden aangeleverd.
Wat wil ik als krantenlezer weten? Natuurlijk wil ik weten als er fouten worden gemaakt. Als er onvoorzichtig met gemeenschapsgeld wordt omgegaan, is dat belangrijk om te weten. Zelf ben ik ook bestuurder en weet dat er fouten worden gemaakt, waardoor gemeenschapsgeld verdwijnt als sneeuw voor de zon. Dat is pijnlijk, maar het gebeurt op alle fronten waar met gemeenschapsgeld zaken gerealiseerd moeten worden.
Maar ik wil aan de andere kant ook graag weer een positief gevoel krijgen. Niet in de zin van: gaat u maar rustig slapen, het komt allemaal wel goed. Voor het in slaap sussen kijk ik liever in bed televisie, dan vallen mijn ogen vanzelf wel dicht. Nee, ik wil de nuance, zodat ik zelf kan oordelen of ik het kan begrijpen wat er is gebeurd en mijn eigen mening kan vormen of het misschien wel meevalt en dat er stappen zijn genomen om herhaling te voorkomen. Want dat vind ik altijd het belangrijkste: lering trekken uit fouten in het verleden. Als dat gebeurt, zou ik dat ook graag in de krant zien staan.
Meer nuance is gewenst. In de politiek, in het dagelijks leven en in de krant. Ben ik zo genuanceerd genoeg?
Plaatselijke of landelijke berichtgeving doen eigenlijk hetzelfde. Er wordt bijvoorbeeld verslag gedaan van een onderzoek. Daar worden conclusies van uitvergroot die het idee geven dat er iets verschrikkelijks mis is. Maar de nuance uit de rapporten wordt vaak vergeten erbij te vermelden. Bijvoorbeeld dat er al een verbeterslag heeft plaatsgevonden. Of dat de negatieve uitkomst eigenlijk wel meevalt als je het in het perspectief van de economische recessie ziet. Of dat een geldkraan maar tijdelijk wordt dichtgedraaid, en dat deze weer volop wordt opengezet als er gegevens worden aangeleverd.
Wat wil ik als krantenlezer weten? Natuurlijk wil ik weten als er fouten worden gemaakt. Als er onvoorzichtig met gemeenschapsgeld wordt omgegaan, is dat belangrijk om te weten. Zelf ben ik ook bestuurder en weet dat er fouten worden gemaakt, waardoor gemeenschapsgeld verdwijnt als sneeuw voor de zon. Dat is pijnlijk, maar het gebeurt op alle fronten waar met gemeenschapsgeld zaken gerealiseerd moeten worden.
Maar ik wil aan de andere kant ook graag weer een positief gevoel krijgen. Niet in de zin van: gaat u maar rustig slapen, het komt allemaal wel goed. Voor het in slaap sussen kijk ik liever in bed televisie, dan vallen mijn ogen vanzelf wel dicht. Nee, ik wil de nuance, zodat ik zelf kan oordelen of ik het kan begrijpen wat er is gebeurd en mijn eigen mening kan vormen of het misschien wel meevalt en dat er stappen zijn genomen om herhaling te voorkomen. Want dat vind ik altijd het belangrijkste: lering trekken uit fouten in het verleden. Als dat gebeurt, zou ik dat ook graag in de krant zien staan.
Meer nuance is gewenst. In de politiek, in het dagelijks leven en in de krant. Ben ik zo genuanceerd genoeg?
maandag 13 september 2010
De wereld staat op zijn kop, maar wat doe je eraan?
Vanmorgen stond een artikeltje in het NHD over een cursus voor pabo studenten, die zo kunnen leren een kind om te gaan met tv en pc. Niet alle programma’s die overdag worden uitgezonden zijn namelijk geschikt voor de jeugd en ook het eindeloos op het internet surfen moet aan banden worden gelegd. Waar ouders falen, moet de school het voortouw nemen. Kinderen zullen sneller voor de geschikte opties kiezen als ze daarin begeleid worden. Op zich een logisch verhaal en niemand zal kunnen ontkennen dat het een goed idee is als volwassenen zich meer verdiepen in wat een kind op tv ziet, al is het alleen maar om daar later met hem/haar over te kunnen praten als er vragen zijn of om angsten te kunnen bespreken. Het beste blijft volgens mij dat ouders meekijken en grenzen leggen aan tijden en programma’s die gekeken mogen worden. Zeker op de basisschoolleeftijd.
Maar wat nu zo vreemd is, is dat in hetzelfde artikeltje wordt gesteld dat 20 procent van alle vier- tot zesjarigen een tv en/of dvd op de slaapkamer heeft staan en dat veel kinderen ook ’s nachts tv kijken. “Media spelen een grote rol in het leven van kinderen en als je daar als juf of meester geen weet van hebt, kun je ze ook niet helpen wegwijs te maken.”Wie is hier nu gek? Wie geeft zijn/haar kind op die leeftijd nu een eigen tv? Het is toch te zot voor woorden dat kinderen op de kleuterleeftijd al zelf hun grenzen moeten gaan bepalen als het om tv/dvd gebruik aangaat? In zulke gevallen is het toch hopeloos om vanuit school nog zaken bij te willen sturen? Media mogen best een grote rol in het leven van kinderen spelen, maar zeker niet ’s nachts. En ouders die kleuters een eigen tv op de slaapkamer geven zijn ontzettend fout bezig. Doen ze dat soms alleen zodat ze van het gezeur af zijn als kinderen niet naar bed willen? “Kijk nog maar lekker even een filmpje in bed als je niet slapen kan”. Of dat ze zaterdag- en zondagmorgen willen uitslapen? “Nu heb je een tv op je kamer, dus pappa en mamma willen je voor negen uur niet horen”.
Ik heb medelijden met de pabostudenten die bij zo’n opvoeding nog iets moeten proberen bij te sturen. Hopelijk staan ze sterk in hun schoenen.
Nog een stukje uit de krant, waarvan je denkt: is het nog steeds komkommertijd? “Opleidingen geneeskunde willen meer mogelijkheden om studenten met ernstige dyslexie t weigeren. Zij lopen later meer risico verkeerde medicijnen voor te schrijven. Dat kan gevaarlijk zijn voor de patient.“
Het lijkt me voor leerlingen met ernstige dyslexie al moeilijk om door het vwo heen te komen. En al helemaal om dan nog zulke goede cijfers te halen dat je ingeloot wordt voor medicijnen. Als je dat allemaal overwonnen hebt, krijg je nu wel duidelijk te horen van je toekomstige opleiding dat je alsnog niet deugt. Gelukkig wordt in het artikel nog wel iets genuanceerd: “Wie dyslectisch is, is niet per definitie een slechte arts.”
Je zult maar dyslectisch zijn en al in de opleiding zitten. Of misschien ben je wel al decennia lang huisarts. En dan lees je vanmorgen dit stuk in de krant. Lekker wakker worden op de maandagmorgen.
Nu heb ik zelf absoluut geen dyslexie, maar de conclusie van het stuk lijkt me veel te kort door de bocht. Studenten medicijnen doen er jaren over om af te studeren. Ze lopen in die jaren diverse langdurige stages, waarbij ze ook geconfronteerd worden met het voorschrijven van medicijnen. Onder supervisie van een bevoegde arts. Als dat tijdens de opleiding goed gaat, kan ik me niet voorstellen dat het in de praktijk later fout gaat. Als dyslecticus zul je toch extra gefocust zijn op schrijffouten. Als je weet waar je zwakke kanten liggen, houd je daar rekening mee.
Ik verwacht van een hoogopgeleid voorzitter van het landelijk overleg examencommissies dat hij geen uitspraken doet die een groep mensen in een hoek zet. De uitspraak: “Wie dyslectisch is, is niet per definitie een slechte arts”is bijzonder kwetsend naar een groep mensen die hun hele leven al moeten vechten tegen hun handicap, in dit geval dyslexie.
En van ouders verwacht ik dat ze snappen dat een kleuter meer gebaat is bij een verhaaltje voorlezen voor het slapen gaan, dan met een schreeuwerige tekenfilm voor bedtijd.
De wereld staat op zijn kop, laten we proberen hem weer wat meer rechtop te krijgen.
Maar wat nu zo vreemd is, is dat in hetzelfde artikeltje wordt gesteld dat 20 procent van alle vier- tot zesjarigen een tv en/of dvd op de slaapkamer heeft staan en dat veel kinderen ook ’s nachts tv kijken. “Media spelen een grote rol in het leven van kinderen en als je daar als juf of meester geen weet van hebt, kun je ze ook niet helpen wegwijs te maken.”Wie is hier nu gek? Wie geeft zijn/haar kind op die leeftijd nu een eigen tv? Het is toch te zot voor woorden dat kinderen op de kleuterleeftijd al zelf hun grenzen moeten gaan bepalen als het om tv/dvd gebruik aangaat? In zulke gevallen is het toch hopeloos om vanuit school nog zaken bij te willen sturen? Media mogen best een grote rol in het leven van kinderen spelen, maar zeker niet ’s nachts. En ouders die kleuters een eigen tv op de slaapkamer geven zijn ontzettend fout bezig. Doen ze dat soms alleen zodat ze van het gezeur af zijn als kinderen niet naar bed willen? “Kijk nog maar lekker even een filmpje in bed als je niet slapen kan”. Of dat ze zaterdag- en zondagmorgen willen uitslapen? “Nu heb je een tv op je kamer, dus pappa en mamma willen je voor negen uur niet horen”.
Ik heb medelijden met de pabostudenten die bij zo’n opvoeding nog iets moeten proberen bij te sturen. Hopelijk staan ze sterk in hun schoenen.
Nog een stukje uit de krant, waarvan je denkt: is het nog steeds komkommertijd? “Opleidingen geneeskunde willen meer mogelijkheden om studenten met ernstige dyslexie t weigeren. Zij lopen later meer risico verkeerde medicijnen voor te schrijven. Dat kan gevaarlijk zijn voor de patient.“
Het lijkt me voor leerlingen met ernstige dyslexie al moeilijk om door het vwo heen te komen. En al helemaal om dan nog zulke goede cijfers te halen dat je ingeloot wordt voor medicijnen. Als je dat allemaal overwonnen hebt, krijg je nu wel duidelijk te horen van je toekomstige opleiding dat je alsnog niet deugt. Gelukkig wordt in het artikel nog wel iets genuanceerd: “Wie dyslectisch is, is niet per definitie een slechte arts.”
Je zult maar dyslectisch zijn en al in de opleiding zitten. Of misschien ben je wel al decennia lang huisarts. En dan lees je vanmorgen dit stuk in de krant. Lekker wakker worden op de maandagmorgen.
Nu heb ik zelf absoluut geen dyslexie, maar de conclusie van het stuk lijkt me veel te kort door de bocht. Studenten medicijnen doen er jaren over om af te studeren. Ze lopen in die jaren diverse langdurige stages, waarbij ze ook geconfronteerd worden met het voorschrijven van medicijnen. Onder supervisie van een bevoegde arts. Als dat tijdens de opleiding goed gaat, kan ik me niet voorstellen dat het in de praktijk later fout gaat. Als dyslecticus zul je toch extra gefocust zijn op schrijffouten. Als je weet waar je zwakke kanten liggen, houd je daar rekening mee.
Ik verwacht van een hoogopgeleid voorzitter van het landelijk overleg examencommissies dat hij geen uitspraken doet die een groep mensen in een hoek zet. De uitspraak: “Wie dyslectisch is, is niet per definitie een slechte arts”is bijzonder kwetsend naar een groep mensen die hun hele leven al moeten vechten tegen hun handicap, in dit geval dyslexie.
En van ouders verwacht ik dat ze snappen dat een kleuter meer gebaat is bij een verhaaltje voorlezen voor het slapen gaan, dan met een schreeuwerige tekenfilm voor bedtijd.
De wereld staat op zijn kop, laten we proberen hem weer wat meer rechtop te krijgen.
vrijdag 10 september 2010
"Rechts Nederland kan zijn vingers aflikken"
Dit is nu zo’n uitspraak van Mark Rutte, waar ik niets van begrijp. Het gaat om de afspraken over bezuinigingen die er vlak voor het staken van de onderhandelingen lagen tussen VVD, CDA en PVV. Het gaat om grote bedragen die gehaald gaan worden op een heleboel zaken. Zaken die de gewone man in de straat hard zullen gaan treffen. Maar daar gaat het me niet om. De combinatie VVD, CDA en PVV heeft een legitieme meerderheid en genoeg “mannen en vrouwen in de straat” zullen zelf op deze partijen gestemd hebben. Daarin zit niet het probleem van de uitspraak.
Maar hoe kun je nu 18 miljard aan bezuinigingen, die voor niemand zonder gevolgen blijven, vergelijken bij het aflikken van je vingers na het eten van bijvoorbeeld een Bossche Bol? Wat zegt dat over de persoon die zo’n uitspraak doet? Is het niet een heel merkwaardige vergelijking? En is het niet heel vreemd dat je daarmee een partij die met je mee wil werken (CDA), maar in een spagaat verkeerd door de verschillende stromingen binnen die partij, met de stempel “rechts”in een hoekje zet? Juist de partij die niet in een hoekje gedreven wil worden? Ik vind het getuigen van een enorme dosis arrogantie en ongevoeligheid naar je samenwerkingspartners.
De vergelijking roept bij mij het beeld op van een Wassenaarse miljonair, die tijdens het journaal bij het horen van deze stoere ballentaal van Rutte, nog eens een flinke slok grand cru wijn neemt met een toastje kaviaar en daarna smakelijk zijn vingers aflikt. Een beeld waar de kriebels me van over de rug lopen. Waarschijnlijk heeft deze miljonair zijn geld ook nog eens verdiend in het bankwezen, met jaarlijkse topbonussen die hij met zijn vriendjes samen heeft vastgesteld. Een bolle kop heeft hij vast ook en zijn twintig jaar jongere vrouw zit als een stoeipoes naast hem op de bank kopjes te geven. Gelukkig, hun hypotheekrenteaftrek is veilig gesteld door Mark. Het enige probleem dat ze hebben is dat hun Jaguar bij de garage is voor onderhoud en dat het onderdeel dat vervangen moet worden nog enkele dagen op zich laat wachten.
Heel vervelend dat Rutte probeert tweedracht te zaaien tussen links, midden en rechts in de samenleving. Als je premier wilt worden van dit land, ben je niet alleen premier van “rechts” Nederland. Je bent verantwoordelijk voor beleid dat alle Nederlanders aangaat. Daarom is het ook zo ongepast dat Mark Rutte zo’n vreemde uitspraak doet. Dat hij zoiets tegen zijn vrienden zegt als hij is doorgezakt op een gezellige zaterdagavond, kan ik me nog voorstellen. Maar niet in het openbaar.
Eigenlijk geeft Mark Rutte hiermee tevens aan dat hij er nog helemaal niet aan toe is om dit land te leiden. Ik snap best dat hij onder grote druk staat, omdat hij zijn eerste potsierlijke belofte om voor 1 juli een kabinet te hebben niet heeft waargemaakt. Bij verre na niet. Prinsjesdag wordt ook niet gehaald. Misschien dat hij 11 november gaat redden, de dag van Sint Maarten en het bijbehorende liedje: “Elf november is de dag, dat mijn lichtje, dat mijn lichtje, elf november is de dag, dat mijn lichtje branden mag”. Benieuwd of Mark Rutte’s lichtje als leider van dit land lang blijft branden of dat hij, net als de kaarsjes in mijn lampionnetje vroeger te snel opbrandt.
Maar hoe kun je nu 18 miljard aan bezuinigingen, die voor niemand zonder gevolgen blijven, vergelijken bij het aflikken van je vingers na het eten van bijvoorbeeld een Bossche Bol? Wat zegt dat over de persoon die zo’n uitspraak doet? Is het niet een heel merkwaardige vergelijking? En is het niet heel vreemd dat je daarmee een partij die met je mee wil werken (CDA), maar in een spagaat verkeerd door de verschillende stromingen binnen die partij, met de stempel “rechts”in een hoekje zet? Juist de partij die niet in een hoekje gedreven wil worden? Ik vind het getuigen van een enorme dosis arrogantie en ongevoeligheid naar je samenwerkingspartners.
De vergelijking roept bij mij het beeld op van een Wassenaarse miljonair, die tijdens het journaal bij het horen van deze stoere ballentaal van Rutte, nog eens een flinke slok grand cru wijn neemt met een toastje kaviaar en daarna smakelijk zijn vingers aflikt. Een beeld waar de kriebels me van over de rug lopen. Waarschijnlijk heeft deze miljonair zijn geld ook nog eens verdiend in het bankwezen, met jaarlijkse topbonussen die hij met zijn vriendjes samen heeft vastgesteld. Een bolle kop heeft hij vast ook en zijn twintig jaar jongere vrouw zit als een stoeipoes naast hem op de bank kopjes te geven. Gelukkig, hun hypotheekrenteaftrek is veilig gesteld door Mark. Het enige probleem dat ze hebben is dat hun Jaguar bij de garage is voor onderhoud en dat het onderdeel dat vervangen moet worden nog enkele dagen op zich laat wachten.
Heel vervelend dat Rutte probeert tweedracht te zaaien tussen links, midden en rechts in de samenleving. Als je premier wilt worden van dit land, ben je niet alleen premier van “rechts” Nederland. Je bent verantwoordelijk voor beleid dat alle Nederlanders aangaat. Daarom is het ook zo ongepast dat Mark Rutte zo’n vreemde uitspraak doet. Dat hij zoiets tegen zijn vrienden zegt als hij is doorgezakt op een gezellige zaterdagavond, kan ik me nog voorstellen. Maar niet in het openbaar.
Eigenlijk geeft Mark Rutte hiermee tevens aan dat hij er nog helemaal niet aan toe is om dit land te leiden. Ik snap best dat hij onder grote druk staat, omdat hij zijn eerste potsierlijke belofte om voor 1 juli een kabinet te hebben niet heeft waargemaakt. Bij verre na niet. Prinsjesdag wordt ook niet gehaald. Misschien dat hij 11 november gaat redden, de dag van Sint Maarten en het bijbehorende liedje: “Elf november is de dag, dat mijn lichtje, dat mijn lichtje, elf november is de dag, dat mijn lichtje branden mag”. Benieuwd of Mark Rutte’s lichtje als leider van dit land lang blijft branden of dat hij, net als de kaarsjes in mijn lampionnetje vroeger te snel opbrandt.
woensdag 1 september 2010
Niet alleen het MFA gebouw is nieuw, maar te klein
De afgelopen jaren is in Beverwijk een schitterend MFA gebouw neergezet, met daarin twee basisscholen, peuterspeelzaal, kinderopvang en buitenschoolse opvang. Een grandioze vooruitgang en fantastisch voor de ouders van de nieuwe wijk Broekpolder. Ja, u leest het goed: voor de wijk Broekpolder.
Maar nu blijkt dat er vier groepen leerlingen zitten die helemaal niet uit de nabijheid van de Beverwijkse Broekpolder komen. Mede door deze oorzaak zit het MFA gebouw ondertussen propvol en moeten er oplossingen worden gezocht voor alternatieve huisvesting.
Die is nu gevonden. Zes oude lokalen van de Zeester waar de ouders, voor oplevering van het prachtige MFAgebouw helemaal klaar mee waren (“ziekmakend slechte klimaatbeheersing, rommelig, vieze toiletten”) worden uit de hoed getoverd, op het schoolplein neergezet en voilà daar maken we met een fikse investering vier mooie lokalen van. Waarom komen er eigenlijk vier lokalen als er eerst zes waren? Moeten de lokalen ondertussen volgens de norm groter gebouwd worden? Wie zal het zeggen.
Een zorgwekkend aspect is het plaatsen van deze noodlokalen op het schoolplein. Ondanks de vele voordelen die voorstanders van deze oplossing zien, is dit toch wel een groot nadeel. In deze tijd van jeugd die te weinig beweegt en die te dik wordt, is beweging op het schoolplein toch wel een must. Want voor zoveel groepen extra gymonderwijs zal waarschijnlijk geen optie zijn. De sporthal is ook maar beperkt in zijn capaciteit.
Hoe lang gaat dit allemaal duren? Wie zal het zeggen. De ouders hopen op een nieuw gebouw in hun eigen wijk. Maar hoe reëel is dat? En als dat al zal gaan gebeuren is het toch aan te nemen dat de noodlokalen nog heel lang op dat kostbare schoolplein blijven staan.
Ik snap best dat het team liever heeft dat ze gezellig bij het MFA gebouw blijven. Dus in die noodlokalen. Maar een stevig opgeknapt gebouw van 8 lokalen (het oude Kompas aan de Belgielaan) biedt toch ook de mogelijkheid tot het creëren van een gezellige sublocatie waar leerlingen en leraren zich senang voelen.
In de tijd dat ik als leraar op het Kennemer College les gaf, hadden wij ook zo’n knusse sublocatie. Weliswaar op het schoolterrein, maar het leek wel een wereld van verschil met het stenen gebouw aan de Bullerlaan. Het ging om oude bruine lokalen, die de afschrijvingsduur allang overschreden hadden. Dit was het domein van de geschiedenissectie, die daar een eigen soort vrijstaat had gecreëerd. Het was behelpen met de faciliteiten. Als het warm was deed de verwarming het wel, als het koud was vaak niet. De zonneschermen werkten op goed geluk en er zaten gaten in ramen en vloeren.
Maar de sfeer was fantastisch. Ik heb er als docent Nederlands ook wel les gegeven. Het voelde net of je op een school in een krottenwijk van Soweto les gaf. Maar zo relaxed. Ook de leerlingen voelden zich anders in dit gebouwtje. Het leek net of iedereen zich daar prettiger voelde omdat je zo in je eigen wereldje zat.
Voor zover ik weet, worden deze “noodlokalen”die qua kwaliteit dus ver onder het niveau van een verbouwd Kompas liggen, nog steeds gebruikt. Geen haan die er naar kraait. Het Kennemer College heeft vernieuwbouw gehad, dus gaat iedereen ervan uit dat de lokalen in prima staat zijn.
Het lijkt wel een beetje het verhaal van het MFA. School net vernieuwd, lokalen te weinig. Bewust zijn er keuzes gemaakt om extra te investeren in ICt en minder in het aantal lokalen. En nu neemt door o.a. de Broekpolder het aantal leerlingen weer toe en is er een probleem met de huisvesting. Hoe gaan we dit oplossen? Is het geen tijd voor het schoolbestuur om nav de MFA discussie naar de gemeentes Beverwijk en Heemskerk te stappen?
Maar nu blijkt dat er vier groepen leerlingen zitten die helemaal niet uit de nabijheid van de Beverwijkse Broekpolder komen. Mede door deze oorzaak zit het MFA gebouw ondertussen propvol en moeten er oplossingen worden gezocht voor alternatieve huisvesting.
Die is nu gevonden. Zes oude lokalen van de Zeester waar de ouders, voor oplevering van het prachtige MFAgebouw helemaal klaar mee waren (“ziekmakend slechte klimaatbeheersing, rommelig, vieze toiletten”) worden uit de hoed getoverd, op het schoolplein neergezet en voilà daar maken we met een fikse investering vier mooie lokalen van. Waarom komen er eigenlijk vier lokalen als er eerst zes waren? Moeten de lokalen ondertussen volgens de norm groter gebouwd worden? Wie zal het zeggen.
Een zorgwekkend aspect is het plaatsen van deze noodlokalen op het schoolplein. Ondanks de vele voordelen die voorstanders van deze oplossing zien, is dit toch wel een groot nadeel. In deze tijd van jeugd die te weinig beweegt en die te dik wordt, is beweging op het schoolplein toch wel een must. Want voor zoveel groepen extra gymonderwijs zal waarschijnlijk geen optie zijn. De sporthal is ook maar beperkt in zijn capaciteit.
Hoe lang gaat dit allemaal duren? Wie zal het zeggen. De ouders hopen op een nieuw gebouw in hun eigen wijk. Maar hoe reëel is dat? En als dat al zal gaan gebeuren is het toch aan te nemen dat de noodlokalen nog heel lang op dat kostbare schoolplein blijven staan.
Ik snap best dat het team liever heeft dat ze gezellig bij het MFA gebouw blijven. Dus in die noodlokalen. Maar een stevig opgeknapt gebouw van 8 lokalen (het oude Kompas aan de Belgielaan) biedt toch ook de mogelijkheid tot het creëren van een gezellige sublocatie waar leerlingen en leraren zich senang voelen.
In de tijd dat ik als leraar op het Kennemer College les gaf, hadden wij ook zo’n knusse sublocatie. Weliswaar op het schoolterrein, maar het leek wel een wereld van verschil met het stenen gebouw aan de Bullerlaan. Het ging om oude bruine lokalen, die de afschrijvingsduur allang overschreden hadden. Dit was het domein van de geschiedenissectie, die daar een eigen soort vrijstaat had gecreëerd. Het was behelpen met de faciliteiten. Als het warm was deed de verwarming het wel, als het koud was vaak niet. De zonneschermen werkten op goed geluk en er zaten gaten in ramen en vloeren.
Maar de sfeer was fantastisch. Ik heb er als docent Nederlands ook wel les gegeven. Het voelde net of je op een school in een krottenwijk van Soweto les gaf. Maar zo relaxed. Ook de leerlingen voelden zich anders in dit gebouwtje. Het leek net of iedereen zich daar prettiger voelde omdat je zo in je eigen wereldje zat.
Voor zover ik weet, worden deze “noodlokalen”die qua kwaliteit dus ver onder het niveau van een verbouwd Kompas liggen, nog steeds gebruikt. Geen haan die er naar kraait. Het Kennemer College heeft vernieuwbouw gehad, dus gaat iedereen ervan uit dat de lokalen in prima staat zijn.
Het lijkt wel een beetje het verhaal van het MFA. School net vernieuwd, lokalen te weinig. Bewust zijn er keuzes gemaakt om extra te investeren in ICt en minder in het aantal lokalen. En nu neemt door o.a. de Broekpolder het aantal leerlingen weer toe en is er een probleem met de huisvesting. Hoe gaan we dit oplossen? Is het geen tijd voor het schoolbestuur om nav de MFA discussie naar de gemeentes Beverwijk en Heemskerk te stappen?
maandag 30 augustus 2010
Meer 'mannelijk' onderwijs graag?
Vandaag schrok ik van een stukje in de krant van de vaste columnist René Diekstra. Want wat blijkt nu, dhr. Diekstra heeft geconstateerd dat er veel te veel vrouwelijke onderwijskrachten op de basisscholen werken. Hij suggereert aan ouders, dat ze maar eerst eens moeten gaan kijken of er wel voldoende mannen op school werken, alvorens hun kind daar af te leveren. En dat allemaal met de argumentatie dat sommige onderwijzeressen gewoon niet goed met jongens kunnen omgaan. Zij “hebben niet zoveel met de interesses van jongens en de manier waarop die met de dingen omgaan.”
Wat een miskleun van dhr. Diekstra in dit artikel. De voornaamste reden dat er meer vrouwen voor de klas staan, is dat mannen het beroep van onderwijzer op de lagere school over het algemeen niet bepaald ambiëren. Het is een beroep met lage status, de betaling lijkt niet op het bedrijfsleven en zelfs de lange vakanties wegen daar blijkbaar voor hen niet tegenop. De meeste vrouwen op de basisscholen zouden best meer mannelijke collega’s willen hebben. Het is tenslotte leuk om te werken in een gemengd team. Maar waar niet is, verliest de koopman zijn recht. De mannen zijn met een zaklantaarntje te zoeken en daar zal niet snel iets aan veranderen.
Dus waar slaat het nu op dat ouders scholen met voornamelijk vrouwen maar links zouden moeten laten liggen. Zouden die vrouwen nu echt geen benul van jongetjes hebben? Zouden de meesten niet zelf moeder zijn en misschien zelfs wel moeders van jongetjes? Misschien zelfs wel van lastige jongetjes? Zo zeldzaam zijn die tenslotte niet. Als ze met hun eigen zonen goed om kunnen gaan, zouden ze daar in de klas dan niets van terecht brengen?
En dan de mannelijke leerkrachten. Ik snap dat een jongetje zich eerder als rolmodel aan een onderwijzer spiegelt. Maar zijn alle mannen nu zo goed met het omgaan met jongetjes en vooral met de lastige jongetjes? Mijn ervaring op een middelbare school heeft mij geleerd dat het omgaan met lastige jongetjes vrouwen juist vaak beter afgaat. Mannen willen er nog wel eens keihard ingaan om de strijd met zo’n leerling te winnen. Zou dat de kwaliteit van het onderwijs aan zo’n jongen ten goede komen?
Als lerares op de middelbare school vond ik het altijd een uitdaging om ook de jongens iets voor te schotelen waar ze iets mee konden. En jongens waarvan je zag dat ze moeilijk op hun stoel konden blijven zitten, liet je wel eens naar de andere kant van het gebouw lopen om blaadjes te halen. Dan kwamen ze weer wat rustiger terug en konden ze aan een serieuze oefening beginnen. Jongens kun je ook gewoon wat extra aandacht geven als je ziet dat ze dat nodig hebben. Even met ze praten over waar hun problemen bij een proefwerk hebben gelegen. Als docent Nederlands besteedde ik ook aandacht aan boeken die jongens aanspreken, zoals “Aan de bal”van Lieneke Dijkzeul. Afwisseling binnen de les is een vereiste en daar houd je ook snel afgeleide kinderen mee bij de les.En wat ook heel belangrijk is: de kinderen laten voelen dat ze ertoe doen. Dat je ze serieus neemt en echt naar ze luistert. Ik geloof niet dat de meeste vrouwen daar slechter in zijn dan mannen.
Ik vind het schandalig dat dhr. Diekstra, voor wat misschien wel zijn eerste column na de vakantie is, laat verleiden door de algemeenheden die ik in deze column lees. Ik dacht dat hij wel wat verder keek dan zijn neus lang was. Maar zo zie je maar, ook mensen die regelmatig iets zinnigs schrijven kunnen af en toe de plank flink misslaan.
Wat een miskleun van dhr. Diekstra in dit artikel. De voornaamste reden dat er meer vrouwen voor de klas staan, is dat mannen het beroep van onderwijzer op de lagere school over het algemeen niet bepaald ambiëren. Het is een beroep met lage status, de betaling lijkt niet op het bedrijfsleven en zelfs de lange vakanties wegen daar blijkbaar voor hen niet tegenop. De meeste vrouwen op de basisscholen zouden best meer mannelijke collega’s willen hebben. Het is tenslotte leuk om te werken in een gemengd team. Maar waar niet is, verliest de koopman zijn recht. De mannen zijn met een zaklantaarntje te zoeken en daar zal niet snel iets aan veranderen.
Dus waar slaat het nu op dat ouders scholen met voornamelijk vrouwen maar links zouden moeten laten liggen. Zouden die vrouwen nu echt geen benul van jongetjes hebben? Zouden de meesten niet zelf moeder zijn en misschien zelfs wel moeders van jongetjes? Misschien zelfs wel van lastige jongetjes? Zo zeldzaam zijn die tenslotte niet. Als ze met hun eigen zonen goed om kunnen gaan, zouden ze daar in de klas dan niets van terecht brengen?
En dan de mannelijke leerkrachten. Ik snap dat een jongetje zich eerder als rolmodel aan een onderwijzer spiegelt. Maar zijn alle mannen nu zo goed met het omgaan met jongetjes en vooral met de lastige jongetjes? Mijn ervaring op een middelbare school heeft mij geleerd dat het omgaan met lastige jongetjes vrouwen juist vaak beter afgaat. Mannen willen er nog wel eens keihard ingaan om de strijd met zo’n leerling te winnen. Zou dat de kwaliteit van het onderwijs aan zo’n jongen ten goede komen?
Als lerares op de middelbare school vond ik het altijd een uitdaging om ook de jongens iets voor te schotelen waar ze iets mee konden. En jongens waarvan je zag dat ze moeilijk op hun stoel konden blijven zitten, liet je wel eens naar de andere kant van het gebouw lopen om blaadjes te halen. Dan kwamen ze weer wat rustiger terug en konden ze aan een serieuze oefening beginnen. Jongens kun je ook gewoon wat extra aandacht geven als je ziet dat ze dat nodig hebben. Even met ze praten over waar hun problemen bij een proefwerk hebben gelegen. Als docent Nederlands besteedde ik ook aandacht aan boeken die jongens aanspreken, zoals “Aan de bal”van Lieneke Dijkzeul. Afwisseling binnen de les is een vereiste en daar houd je ook snel afgeleide kinderen mee bij de les.En wat ook heel belangrijk is: de kinderen laten voelen dat ze ertoe doen. Dat je ze serieus neemt en echt naar ze luistert. Ik geloof niet dat de meeste vrouwen daar slechter in zijn dan mannen.
Ik vind het schandalig dat dhr. Diekstra, voor wat misschien wel zijn eerste column na de vakantie is, laat verleiden door de algemeenheden die ik in deze column lees. Ik dacht dat hij wel wat verder keek dan zijn neus lang was. Maar zo zie je maar, ook mensen die regelmatig iets zinnigs schrijven kunnen af en toe de plank flink misslaan.
vrijdag 13 augustus 2010
Bezuinigen: slaap er nog een nachtje over
Dat de rollator uit het pakket van de zorgverzekering kan worden geschrapt, lijkt een uitgemaakte zaak. Oud-poliltici mengen zich in de discussie door de rollator te vergelijken met een driewieler, die jonge ouders ook niet vergoed krijgen voor hun kind. Een vergelijking die kant noch wal raakt, naar mijn idee. Ouderen kunnen zich op een gegeven moment niet meer verplaatsen zonder rollator en zijn er dus echt van afhankelijk. Peuters kunnen best opgroeien zonder driewieler. Maar omdat er nu eenmaal bezuinigd zal moeten worden op de zorg, vind ik het wel te verkopen dat de rollator uit het pakket gaat. Dat zal inhouden dat de minder draagkrachtige ouderen een tweedehands rollator op marktplaats gaan zoeken en dat de rijkere ouderen het nieuwste model zullen aanschaffen. Op zich geen probleem, lijkt het.
Maar op hoeveel geld zitten we als we alleen de rollator uit het pakket halen? Vast nog geen 1 procent van wat gehaald moet worden aan bezuinigingen. Zoals zo vaak bij bezuinigingen is het eerste hobbeltje nog wel te nemen zonder al teveel pijn. Maar dan?
De medisch specialisten zullen wat moeten inleveren. Gelukkig ook meteen een groep die wel het een en ander kunnen missen. Dat zal dus ook niet zo heel veel zeer doen. Ik denk trouwens dat veel specialisten het zelf ook wel kunnen billijken dat ze minder betaald krijgen als dat ten bate komt aan minder bezuinigen op de zorg voor hun patiënten.
Maar wat zit er nog meer in het vat? Wie zal het zeggen? Eigen risico omhoog, zorgpremies stijgen nog verder. Maar daarna zullen we toch echt belanden in maatregelen die echt pijn gaan doen aan bepaalde categorieën mensen. Welke categorieën mensen? Dat is nog niet helemaal duidelijk, maar het zullen wel de groepen zijn die niet het sterkst zijn in het voor zichzelf opkomen. Dat zullen dus anderen voor hun moeten doen.
Extra wrang dat het in wording zijnde kabinet de hypotheekrente, ook voor mensen met topinkomens en riante woonstulpen, koste wat het kost in stand wil houden. Onder het mom van: wie hard werkt in Nederland, mag niet “gepakt” worden. Daarbij vergetend dat hardwerkende huurders ook niet een deel van de huur kunnen aftrekken van hun belastingen en dat hardwerkende mensen met wurgcontracten in het vervoer, de postbezorging of de zorg dan ook niet “gepakt” zouden mogen worden. Laat staan de mensen, die dolgraag zouden willen werken, maar door handicap of ziekte dat niet eens kunnen. En op die kwetsbare mensen moet dan flink bezuinigd worden?
Bezuinigingen in de zorg zullen heel zorgvuldig moeten worden afgewogen tegen de zaken die we dan opgeven en tegen de belangen van de mensen die geraakt worden. En ik ben er heel bang voor dat dat niet zal gaan gebeuren. Met de bedragen die nu op tafel liggen, kan het haast niet anders of er wordt met de botte bijl gewerkt. Gelukkig is er altijd nog een Tweede Kamer om misstanden te signaleren en aan de kaak te stellen. Maar dan is er al wel weer veel leed veroorzaakt.
Achttien miljard aan bezuinigingen is een bedrag waar je je eigenlijk geen voorstelling van kan maken. Dat is het totale bedrag dat bezuinigd moet gaan worden, dus niet alleen op de zorg. Maar er gaan ook stemmen op die zeggen dat het meer moet zijn en stemmen die zeggen dat het nergens op slaat en dat juist door bezuinigingen aan de ene kant extra kosten aan de andere kant gaan ontstaan. Is het nu niet handig om wat langer de tijd te nemen om dit goed uit te zoeken? Anders krijgen we later weer het gezeur dat er grove fouten zijn gemaakt en dat we daar dan nog jarenlang de lasten van moeten dragen?
Wie er ook gaat regeren en bezuinigen: slaap er nog een nachtje over.
Maar op hoeveel geld zitten we als we alleen de rollator uit het pakket halen? Vast nog geen 1 procent van wat gehaald moet worden aan bezuinigingen. Zoals zo vaak bij bezuinigingen is het eerste hobbeltje nog wel te nemen zonder al teveel pijn. Maar dan?
De medisch specialisten zullen wat moeten inleveren. Gelukkig ook meteen een groep die wel het een en ander kunnen missen. Dat zal dus ook niet zo heel veel zeer doen. Ik denk trouwens dat veel specialisten het zelf ook wel kunnen billijken dat ze minder betaald krijgen als dat ten bate komt aan minder bezuinigen op de zorg voor hun patiënten.
Maar wat zit er nog meer in het vat? Wie zal het zeggen? Eigen risico omhoog, zorgpremies stijgen nog verder. Maar daarna zullen we toch echt belanden in maatregelen die echt pijn gaan doen aan bepaalde categorieën mensen. Welke categorieën mensen? Dat is nog niet helemaal duidelijk, maar het zullen wel de groepen zijn die niet het sterkst zijn in het voor zichzelf opkomen. Dat zullen dus anderen voor hun moeten doen.
Extra wrang dat het in wording zijnde kabinet de hypotheekrente, ook voor mensen met topinkomens en riante woonstulpen, koste wat het kost in stand wil houden. Onder het mom van: wie hard werkt in Nederland, mag niet “gepakt” worden. Daarbij vergetend dat hardwerkende huurders ook niet een deel van de huur kunnen aftrekken van hun belastingen en dat hardwerkende mensen met wurgcontracten in het vervoer, de postbezorging of de zorg dan ook niet “gepakt” zouden mogen worden. Laat staan de mensen, die dolgraag zouden willen werken, maar door handicap of ziekte dat niet eens kunnen. En op die kwetsbare mensen moet dan flink bezuinigd worden?
Bezuinigingen in de zorg zullen heel zorgvuldig moeten worden afgewogen tegen de zaken die we dan opgeven en tegen de belangen van de mensen die geraakt worden. En ik ben er heel bang voor dat dat niet zal gaan gebeuren. Met de bedragen die nu op tafel liggen, kan het haast niet anders of er wordt met de botte bijl gewerkt. Gelukkig is er altijd nog een Tweede Kamer om misstanden te signaleren en aan de kaak te stellen. Maar dan is er al wel weer veel leed veroorzaakt.
Achttien miljard aan bezuinigingen is een bedrag waar je je eigenlijk geen voorstelling van kan maken. Dat is het totale bedrag dat bezuinigd moet gaan worden, dus niet alleen op de zorg. Maar er gaan ook stemmen op die zeggen dat het meer moet zijn en stemmen die zeggen dat het nergens op slaat en dat juist door bezuinigingen aan de ene kant extra kosten aan de andere kant gaan ontstaan. Is het nu niet handig om wat langer de tijd te nemen om dit goed uit te zoeken? Anders krijgen we later weer het gezeur dat er grove fouten zijn gemaakt en dat we daar dan nog jarenlang de lasten van moeten dragen?
Wie er ook gaat regeren en bezuinigen: slaap er nog een nachtje over.
dinsdag 3 augustus 2010
Matchmaker organiseert eigen huwelijk
Op het 8 uur journaal van vanavond hoorde ik Ruud Lubbers verkondigen dat het rechtse minderheidskabinet dat in de maak is, niet de schuld is van Job Cohen. Dit weekend was Cohen nog door Rutte als ‘ vroedvrouw’ van het rechtse kabinet genoemd, maar Lubbers is het daar niet mee eens. Hij noemde duidelijk Rutte zelf verantwoordelijk als ‘matchmaker’. Opvallend. Geeft Lubbers daarmee aan dat hij het ook geen succesvolle combinatie vindt, de VVD met CDA en PVV als gedoogsteun? Het feit dat iemand verantwoordelijk wordt gehouden gebeurt toch altijd alleen als er iets misgaat?
Ik denk van wel. Ruud Lubbers is door Rutte om de tuin geleid toen hij Rutte vroeg om zelf te gaan onderzoeken hoe de kaarten lagen. Hij voelt zich achteraf ge-outplayed (buiten spel gezet) door Rutte en daarom schuift hij hem naar voren als de enige, echte matchmaker van dit verstandshuwelijk dat misschien wel te slecht doordacht wordt gesloten. Rutte en niemand anders is verantwoordelijk voor dit gedrocht.
Verder dacht ik op het moment van die uitspraak opeens: “Wat zou Beatrix allemaal vinden van wat er gebeurt? Ze had Lubbers toch met een duidelijke opdracht weggestuurd. Zoeken naar een rechtse meerderheidscoalitie. Het wordt nu een minderheid met een gelegenheidsmeerderheid als het de heer Wilders behaagd. Merkwaardig in ieder geval. Wilders wordt in cartoons al geportretteerd als de koning in een draagstoel die door Rutte en Verhagen gedragen wordt. Pijnlijk op zijn minst voor matchmaker Rutte. En niet minder pijnlijk voor Verhagen. Hij zal er persoonlijk voor zorg dragen dat de echte linkse en rechtse partijen het CDA nog verder zetels af gaan snoepen, waardoor Verhagen misschien ooit nog de geschiedenis ingaat als de leider die de partij liet opheffen wegens het verlies van de 21 zetels die ze op dit moment nog hebben. De Christenunie zal er 4 van opsnoepen, D’66 6, PvdA 5 en de VVD en PVV zullen de andere 6 genoeglijk onder elkaar verdelen.
Maar om even terug te komen op de uitspraak van Lubbers over ‘matchmaker’Rutte. Wie organiseert als matchmaker eigenlijk zijn eigen huwelijksfeestje? Yolanthe en Wesley deden dat in ieder geval niet. Die huurden daar een professional voor in, die kan timen, organiseren en plannen. Dan ben je toch bij Rutte aan het verkeerde adres. Eerst dacht hij al voor 1 juli een kabinet rond te kunnen hebben, toen ging hij twee weken (!) praten over paars-plus, waarna bleek dat hij alleen met een huwelijkswurgcontract de andere partijen wilde omarmen. Ja, dat ging natuurlijk niet lukken. De bruiden hadden geen zin om onder die voorwaarden in het harem van Rutte toe te treden. Dan is het maar beter van te voren te breken als de verloving nog niet is afgekondigd.
Nu is de verloving met CDA en PVV zo goed als rond en nu wil Rutte samen met Verhagen als duo-bruidegom Geert Wilders als droombruid over de drempel dragen? Als de bruid dan in hemelsnaam maar gesluierd is (boerka gaat weer wat ver) , want anders ziet het er toch niet uit. Wat zullen de bruidegommen schrikken als ze ’s morgens wakker worden en zien hoe hun bruid er met daglicht uitziet. Maar dan is het te laat.
Het is vakantietijd, maar het gebeurt allemaal echt op het moment dat miljoenen Nederlanders even niet opletten. Na de vakantie zal blijken wat het rechtse kabinet wil gaan bezuinigen en wat nog belangrijker is op wie! De huizenbezitters zullen ontzien worden, de ouderen gaan erop vooruit. Nou, dan moeten de studenten maar hun complete studiefinanciering inclusief ov jaarkaart inleveren. Geen werktrajecten meer voor jongeren subsidiëren, ze moeten maar bij pa en moe de pannen leegeten. (In Spanje wonen ook steeds meer werkloze dertigers weer bij hun ouders) Het minimumloon gaat flink omlaag en het minimumjeugdloon wordt afgeschaft. De zorgpremies exploderen en je moet zorgen dat je niets krijgt, want je moet aan al je kwaaltjes gaan meebetalen. Behalve als je oud bent, want daar zorgt Geert Wilders met zijn gedoogsteun voor.
Maar, laat ik maar stoppen met doemdenken. Ik heb wel leukere dingen om aan te denken. Volgende week zijn mijn man in ik 25 jaar getrouwd. Wij hadden toentertijd geen matchmaker nodig. We waren studenten en hadden niet veel geld. Ik had een gelegenheidsjurk aan en mijn man hetzelfde colbertjasje als zijn broer (ja, die had toevallig ook bij Pen C gewinkeld en trok hem maar uit omdat het anders zo raar stond. Mijn ouders betaalden het brunchbuffet (nog bedankt pap en mam) en het trouwboeket was goedkoop vervaardigd door de broer van het jasje, die toevallig ook bloemist was. Als trouwauto hadden we een 9 persoons busje gehuurd, was ook handig voor de BOB die ’s avonds de rest van de familie kon terugrijden (ja, goed geraden, de bruidegom) en de foto’s werden gemaakt door een broer en een zwager. De kleurverschillen zijn nog goed te zien in het trouwalbum. Na 25 jaar laten ze wat los omdat de lijm is opgelost.
Vandaag tijdens onze duinwandeling bespraken we zoals gewoonlijk de ontwikkelingen in Den Haag en wat bleek: wij komen er ook na 25 jaar samen nog steeds wel uit.We vullen elkaar aan en hebben creatieve oplossingen voor problemen die door de crisis Nederland teisteren. En als wij samen kabinetten hadden gematcht dan waren we nu toe aan Dorenbos 7. Klinkt altijd nog veel beter dan Rutte 1 zoals op het journaal gemeld werd.
Ik denk van wel. Ruud Lubbers is door Rutte om de tuin geleid toen hij Rutte vroeg om zelf te gaan onderzoeken hoe de kaarten lagen. Hij voelt zich achteraf ge-outplayed (buiten spel gezet) door Rutte en daarom schuift hij hem naar voren als de enige, echte matchmaker van dit verstandshuwelijk dat misschien wel te slecht doordacht wordt gesloten. Rutte en niemand anders is verantwoordelijk voor dit gedrocht.
Verder dacht ik op het moment van die uitspraak opeens: “Wat zou Beatrix allemaal vinden van wat er gebeurt? Ze had Lubbers toch met een duidelijke opdracht weggestuurd. Zoeken naar een rechtse meerderheidscoalitie. Het wordt nu een minderheid met een gelegenheidsmeerderheid als het de heer Wilders behaagd. Merkwaardig in ieder geval. Wilders wordt in cartoons al geportretteerd als de koning in een draagstoel die door Rutte en Verhagen gedragen wordt. Pijnlijk op zijn minst voor matchmaker Rutte. En niet minder pijnlijk voor Verhagen. Hij zal er persoonlijk voor zorg dragen dat de echte linkse en rechtse partijen het CDA nog verder zetels af gaan snoepen, waardoor Verhagen misschien ooit nog de geschiedenis ingaat als de leider die de partij liet opheffen wegens het verlies van de 21 zetels die ze op dit moment nog hebben. De Christenunie zal er 4 van opsnoepen, D’66 6, PvdA 5 en de VVD en PVV zullen de andere 6 genoeglijk onder elkaar verdelen.
Maar om even terug te komen op de uitspraak van Lubbers over ‘matchmaker’Rutte. Wie organiseert als matchmaker eigenlijk zijn eigen huwelijksfeestje? Yolanthe en Wesley deden dat in ieder geval niet. Die huurden daar een professional voor in, die kan timen, organiseren en plannen. Dan ben je toch bij Rutte aan het verkeerde adres. Eerst dacht hij al voor 1 juli een kabinet rond te kunnen hebben, toen ging hij twee weken (!) praten over paars-plus, waarna bleek dat hij alleen met een huwelijkswurgcontract de andere partijen wilde omarmen. Ja, dat ging natuurlijk niet lukken. De bruiden hadden geen zin om onder die voorwaarden in het harem van Rutte toe te treden. Dan is het maar beter van te voren te breken als de verloving nog niet is afgekondigd.
Nu is de verloving met CDA en PVV zo goed als rond en nu wil Rutte samen met Verhagen als duo-bruidegom Geert Wilders als droombruid over de drempel dragen? Als de bruid dan in hemelsnaam maar gesluierd is (boerka gaat weer wat ver) , want anders ziet het er toch niet uit. Wat zullen de bruidegommen schrikken als ze ’s morgens wakker worden en zien hoe hun bruid er met daglicht uitziet. Maar dan is het te laat.
Het is vakantietijd, maar het gebeurt allemaal echt op het moment dat miljoenen Nederlanders even niet opletten. Na de vakantie zal blijken wat het rechtse kabinet wil gaan bezuinigen en wat nog belangrijker is op wie! De huizenbezitters zullen ontzien worden, de ouderen gaan erop vooruit. Nou, dan moeten de studenten maar hun complete studiefinanciering inclusief ov jaarkaart inleveren. Geen werktrajecten meer voor jongeren subsidiëren, ze moeten maar bij pa en moe de pannen leegeten. (In Spanje wonen ook steeds meer werkloze dertigers weer bij hun ouders) Het minimumloon gaat flink omlaag en het minimumjeugdloon wordt afgeschaft. De zorgpremies exploderen en je moet zorgen dat je niets krijgt, want je moet aan al je kwaaltjes gaan meebetalen. Behalve als je oud bent, want daar zorgt Geert Wilders met zijn gedoogsteun voor.
Maar, laat ik maar stoppen met doemdenken. Ik heb wel leukere dingen om aan te denken. Volgende week zijn mijn man in ik 25 jaar getrouwd. Wij hadden toentertijd geen matchmaker nodig. We waren studenten en hadden niet veel geld. Ik had een gelegenheidsjurk aan en mijn man hetzelfde colbertjasje als zijn broer (ja, die had toevallig ook bij Pen C gewinkeld en trok hem maar uit omdat het anders zo raar stond. Mijn ouders betaalden het brunchbuffet (nog bedankt pap en mam) en het trouwboeket was goedkoop vervaardigd door de broer van het jasje, die toevallig ook bloemist was. Als trouwauto hadden we een 9 persoons busje gehuurd, was ook handig voor de BOB die ’s avonds de rest van de familie kon terugrijden (ja, goed geraden, de bruidegom) en de foto’s werden gemaakt door een broer en een zwager. De kleurverschillen zijn nog goed te zien in het trouwalbum. Na 25 jaar laten ze wat los omdat de lijm is opgelost.
Vandaag tijdens onze duinwandeling bespraken we zoals gewoonlijk de ontwikkelingen in Den Haag en wat bleek: wij komen er ook na 25 jaar samen nog steeds wel uit.We vullen elkaar aan en hebben creatieve oplossingen voor problemen die door de crisis Nederland teisteren. En als wij samen kabinetten hadden gematcht dan waren we nu toe aan Dorenbos 7. Klinkt altijd nog veel beter dan Rutte 1 zoals op het journaal gemeld werd.
zaterdag 31 juli 2010
Als een prins in het torentje, maar het wordt geen sprookje
Net nu de onderhandelingen voor het formeren van een rechts kabinet in de startblokken staan, staan de kranten al vol met voorbeelden van groepen die getroffen gaan worden als dit kabinet daadwerkelijk gaat uitvoeren waar het voor staat. Bekorten van de ww gaat voornamelijk die groepen treffen die toch al vaak de pineut zijn. Oudere werknemers (boven de 55) met een lage opleiding. Juist die mensen die geen stimulans nodig hebben om te moeten werken, omdat ze niets liever willen. Maar dit zijn ook juist die mensen die niet meer aan de bak komen, omdat ze de kans niet krijgen. Willen is het probleem niet.
De tendens rond de bekorting van de ww uitkering is telkens te melden dat het goed is voor de werkgelegenheid. Voor ondernemers is het voordeliger en die zullen in betere tijden weer makkelijker personeel inhuren als ze er ook weer makkelijker vanaf komen. Daar zal best een kern van waarheid inzitten, maar voor werknemers wordt de onzekerheid alleen maar groter.
Privatisering van bedrijven is ook jarenlang gestimuleerd. Consequenties is o.a. dat de postbezorgers geen belegde boterham meer kunnen verdienen. TNT is zich daar ook bewust van en heeft deze week een campagne met advertenties in damesbladen gestart om nieuwe postbezorgers te werven onder de vrouwen die een beetje bij willen verdienen. Een prachtige foto van moeder met twee zoons, waarnaast een promotalk waarin moeder vertelt hoe handig het is dat ze haar eigen tijd in kan delen, en in totaal zo’n vier uurtjes werkt per dag. En ze kan dus ook de kinderen uit school halen. Ze kan haar werk(halve)dag inplannen rond de prioriteiten van haar gezinsleven.
Er wordt natuurlijk niet gesproken over de nadelen van het werk waarvan het lage loon natuurlijk een voorbeeld is. Want anders waren kostverdieners wel in staat gesteld om dit werk te blijven doen.
Zijn we nu weer terug bij af? Waar is de Task Force van Pia Dijkstra die ervoor zou zorgen dat vrouwen meer konden gaan werken waardoor ze volwaardig konden meedraaien op de arbeidsmarkt en economische zelfstandigheid konden bereiken? Oh, Pia Dijkstra zit natuurlijk nu voor D’66 in de Tweede Kamer, daar heeft ze haar handen aan vol.
Wat willen we in Nederland nu echt? Willen we dat rechtse kabinet met de uitwassen van een verdergaande liberalisering en bekorting van uitkeringsduur? Zelfredzaamheid vervalt weer tot; je zoekt het zelf maar uit? Of gaan we terug naar een solidaire samenleving waar het niet ieder voor zich is en waar gekeken wordt naar de belangen van kwetsbare groepen?
Ik denk dat paars-plus heel wat meer kansen had geboden op dit laatste aspect. Jammer dat Mark Rutte dacht met linkse partijen te kunnen regeren zonder ook maar 1 speerpunt van de VVD in te hoeven leveren. Maar om je dan meteen daarna over te leveren aan de grillen van een partij, die je aan een meerderheid van 76 zetels in de kamer kan helpen (tegen die 74 oppositie!)? Hero Brinkman wordt zo een machtsblok op zich binnen de PVV. Zijn wil is wet. Zodra hij zijn zin niet krijgt, kan hij de meerderheid om zeep helpen. Is dit echt de door Mark Rutte gedroomde regering? Dan zal hij waarschijnlijk de komende jaren nog heel wat slapeloze nachten doorbrengen. Je mag dan wel in het torentje zitten, maar een sprookje wordt het nooit.
De tendens rond de bekorting van de ww uitkering is telkens te melden dat het goed is voor de werkgelegenheid. Voor ondernemers is het voordeliger en die zullen in betere tijden weer makkelijker personeel inhuren als ze er ook weer makkelijker vanaf komen. Daar zal best een kern van waarheid inzitten, maar voor werknemers wordt de onzekerheid alleen maar groter.
Privatisering van bedrijven is ook jarenlang gestimuleerd. Consequenties is o.a. dat de postbezorgers geen belegde boterham meer kunnen verdienen. TNT is zich daar ook bewust van en heeft deze week een campagne met advertenties in damesbladen gestart om nieuwe postbezorgers te werven onder de vrouwen die een beetje bij willen verdienen. Een prachtige foto van moeder met twee zoons, waarnaast een promotalk waarin moeder vertelt hoe handig het is dat ze haar eigen tijd in kan delen, en in totaal zo’n vier uurtjes werkt per dag. En ze kan dus ook de kinderen uit school halen. Ze kan haar werk(halve)dag inplannen rond de prioriteiten van haar gezinsleven.
Er wordt natuurlijk niet gesproken over de nadelen van het werk waarvan het lage loon natuurlijk een voorbeeld is. Want anders waren kostverdieners wel in staat gesteld om dit werk te blijven doen.
Zijn we nu weer terug bij af? Waar is de Task Force van Pia Dijkstra die ervoor zou zorgen dat vrouwen meer konden gaan werken waardoor ze volwaardig konden meedraaien op de arbeidsmarkt en economische zelfstandigheid konden bereiken? Oh, Pia Dijkstra zit natuurlijk nu voor D’66 in de Tweede Kamer, daar heeft ze haar handen aan vol.
Wat willen we in Nederland nu echt? Willen we dat rechtse kabinet met de uitwassen van een verdergaande liberalisering en bekorting van uitkeringsduur? Zelfredzaamheid vervalt weer tot; je zoekt het zelf maar uit? Of gaan we terug naar een solidaire samenleving waar het niet ieder voor zich is en waar gekeken wordt naar de belangen van kwetsbare groepen?
Ik denk dat paars-plus heel wat meer kansen had geboden op dit laatste aspect. Jammer dat Mark Rutte dacht met linkse partijen te kunnen regeren zonder ook maar 1 speerpunt van de VVD in te hoeven leveren. Maar om je dan meteen daarna over te leveren aan de grillen van een partij, die je aan een meerderheid van 76 zetels in de kamer kan helpen (tegen die 74 oppositie!)? Hero Brinkman wordt zo een machtsblok op zich binnen de PVV. Zijn wil is wet. Zodra hij zijn zin niet krijgt, kan hij de meerderheid om zeep helpen. Is dit echt de door Mark Rutte gedroomde regering? Dan zal hij waarschijnlijk de komende jaren nog heel wat slapeloze nachten doorbrengen. Je mag dan wel in het torentje zitten, maar een sprookje wordt het nooit.
donderdag 22 juli 2010
Zesjescultuur zit tussen de oren
Sinds Jan Peter Balkenende een tijd geleden sprak over het doorbreken van de zesjescultuur en het terugbrengen van de VOC mentaliteit heeft menig journalist artikelen geschreven die hier op doorgaan. Ook deze week was het weer raak. Of het nu komkommertijd is of niet, het moet maar eens afgelopen zijn met een beeld dat voornamelijk tussen de oren zit van mensen, die denken dat vroeger alles beter was en dat de jeugd veel beter gemotiveerd was. Dat de HBS meer opleverde dat het huidige HAVO onderwijs en dat jongeren van tegenwoordig lui zijn en voor de zesjes gaan.
Want sinds het verhaal van de VOC mentaliteit, zijn mij opvallend veel verhalen ter ore gekomen van mensen die nu hoge posities hebben, maar opscheppen over het feit dat ze wel twee keer op de HBS zijn blijven zitten omdat ze er met de pet naar gooiden. Niks zesjesmentaliteit, gewoon geen zin. Net zoals zoveel jongeren van tegenwoordig zich tijdelijk niet kunnen motiveren voor school. Dat heeft niets te maken met zesjesmentaliteit, dat heeft gewoon te maken met het proces van opgroeien; puberteit. Een periode waarin je met jezelf worstelt, laat staan met de rest van de wereld. Het verschil met vroeger is alleen dat jongeren het zich niet kunnen veroorloven twee keer te blijven zitten. Bij overgangsproblemen in de onderbouw wordt al snel een leerling geplaatst op een lager niveau. Bij uitzondering blijven mensen nog zitten. Zouden scholen dit allemaal doen omdat dit voor een leerling beter is? Of zou het ook te maken kunnen hebben met het feit dat scholen worden afgerekend op overgangsrapportages, die in alle kranten worden gepubliceerd?
In de jaren dat ik heb lesgegeven aan pubers, viel mij op dat er veel jongeren van de lagere school komen, die de potentie wel hebben, maar nog niet de werkhouding aankunnen die nodig is om de goede resultaten te behalen. De trend is dat steeds meer elfjarigen de brugklas instromen. Van die leerlingen wordt een serieuze werkhouding verwacht, waarin ze al bezig zijn met hun toekomst. Niet meer de vrijblijvendheid van nog een jaartje over doen als het even niet lukt. Nee, flink aan de bak. Vanaf het eerste jaar tot het laatste jaar. Altijd geconcentreerd, altijd je huiswerk maken, altijd ervoor gaan! Als je eindigt op je eindexamen met alleen zesjes en een paar zevens word je namelijk gezien als iemand met een zesjescultuur op het voorhoofd geschreven.
Met zesjes en zevens op je eindlijst voor het atheneum ben je eigenlijk een loser. Zeker als het op een lotingstudie als medicijnen aankomt. Je maakt maar een geringe kans om toegelaten te worden tot deze veelgewenste studierichting. Maar ben je eigenlijk wel een loser? Had je wel beter gekund? Wie zegt dat de leerling die zessen scoort op de helft van zijn eindexamenvakken daar niet hard voor gewerkt heeft?
Ik weet nog van vroeger dat de vakken waar ik zessen voor haalde op mijn overgangsrapporten het meeste tijd en de meeste energie vroegen. Ik snapte niets van wiskunde en de leraar in de klas wilde “domme” vragen nooit beantwoorden. Nou, zie dan nog maar eens een zes te halen. Daar gingen weken aan voorbereiding aan vooraf. Ik voelde me geweldig als het toch gelukt was. ("Dat valt me mee van jou, heb je toch nog geluk gehad" was het commentaar van de leraar) Terwijl de jongen in de klas die er zo goed in was er met nog een keer doorlezen een acht of negen uitsleepte en daar uitvoerige complimenten voor kreeg.
Vakken waar ik goed in was, daar haalde ik met een beetje leren een acht voor. Misschien had er nog wel meer ingezeten, maar ik had veel tijd nodig voor de vakken waar ik niet goed in was. Want ik kreeg meer voldoening van die 6 voor wiskunde, of later economie 2 (boekhouden). Daarvan heb ik ook geleerd door te zetten. Ook heb ik leren omgaan met de frustratie dat je soms een 5 haalde terwijl je toch keihard gewerkt had (met 0% inzicht!) en heb ik geleerd me te motiveren om er de volgende keer weer toch weer voor te gaan. Van het leren van Frans, Engels of Nederlands had ik alleen maar plezier. Het waren voor mij makkelijke vakken. Ik snapte de grammatica en kon makkelijk woordjes leren. Ook begrijpend lezen was een makkie.
Kortom, de zesjescultuur zit tussen de oren. We doen tegenwoordig net of iedereen die acht kan halen, als hij/zij maar genoeg zijn/haar best doet. Wat een flauwekul. Natuurlijk zijn er hele luie middelbare scholieren, die een zesje genoeg vinden. Van die jongeren denk ik altijd dat ze het later nog wel ontdekken. In hun jeugdige onverschilligheid gaan ze calculerend te werk. Ze snappen nog niet waar ze het voor moeten doen (voor zichzelf, duh ). Later komen ze zichzelf vanzelf tegen en het zal je verbazen hoeveel van hen het later nog heel ver weten te schoppen. Maar het gros dat zesjes haalt, heeft zelfs moeite om dat zesje te halen. Een beetje meer respect voor jongeren die zesjes halen lijkt me daardoor wel op zijn plaats.
En bovendien zouden we eens even goed naar onszelf moeten kijken voordat we het woord VOC mentaliteit of zesjescultuur nog een keer in ons mond (of in de pen) nemen. Zijn wijzelf altijd supergemotiveerd om elk klusje voor 100% te doen, of maken we onszelf er ook wel eens met 60 % (een zesje ) vanaf? Ik geef eerlijk toe dat ik dat wel doe. Voor het huis schoonmaken kan ik de motivatie niet altijd opbrengen en doe ik alleen het hoogstnodige. Het onkruid kan ook nog wel een week langer blijven staan en de ramen lopen ook niet weg. Maar mijn hond laat ik enthousiast vijf keer per dag langdurig uit, mijn knaagdieren krijgen de verzorging die ze nodig hebben, inclusief buiten spelen en als ik het huis schilder of behang ga ik non-stop door tot het af is. Leuke klusjes doe je nu eenmaal met meer plezier.
Want sinds het verhaal van de VOC mentaliteit, zijn mij opvallend veel verhalen ter ore gekomen van mensen die nu hoge posities hebben, maar opscheppen over het feit dat ze wel twee keer op de HBS zijn blijven zitten omdat ze er met de pet naar gooiden. Niks zesjesmentaliteit, gewoon geen zin. Net zoals zoveel jongeren van tegenwoordig zich tijdelijk niet kunnen motiveren voor school. Dat heeft niets te maken met zesjesmentaliteit, dat heeft gewoon te maken met het proces van opgroeien; puberteit. Een periode waarin je met jezelf worstelt, laat staan met de rest van de wereld. Het verschil met vroeger is alleen dat jongeren het zich niet kunnen veroorloven twee keer te blijven zitten. Bij overgangsproblemen in de onderbouw wordt al snel een leerling geplaatst op een lager niveau. Bij uitzondering blijven mensen nog zitten. Zouden scholen dit allemaal doen omdat dit voor een leerling beter is? Of zou het ook te maken kunnen hebben met het feit dat scholen worden afgerekend op overgangsrapportages, die in alle kranten worden gepubliceerd?
In de jaren dat ik heb lesgegeven aan pubers, viel mij op dat er veel jongeren van de lagere school komen, die de potentie wel hebben, maar nog niet de werkhouding aankunnen die nodig is om de goede resultaten te behalen. De trend is dat steeds meer elfjarigen de brugklas instromen. Van die leerlingen wordt een serieuze werkhouding verwacht, waarin ze al bezig zijn met hun toekomst. Niet meer de vrijblijvendheid van nog een jaartje over doen als het even niet lukt. Nee, flink aan de bak. Vanaf het eerste jaar tot het laatste jaar. Altijd geconcentreerd, altijd je huiswerk maken, altijd ervoor gaan! Als je eindigt op je eindexamen met alleen zesjes en een paar zevens word je namelijk gezien als iemand met een zesjescultuur op het voorhoofd geschreven.
Met zesjes en zevens op je eindlijst voor het atheneum ben je eigenlijk een loser. Zeker als het op een lotingstudie als medicijnen aankomt. Je maakt maar een geringe kans om toegelaten te worden tot deze veelgewenste studierichting. Maar ben je eigenlijk wel een loser? Had je wel beter gekund? Wie zegt dat de leerling die zessen scoort op de helft van zijn eindexamenvakken daar niet hard voor gewerkt heeft?
Ik weet nog van vroeger dat de vakken waar ik zessen voor haalde op mijn overgangsrapporten het meeste tijd en de meeste energie vroegen. Ik snapte niets van wiskunde en de leraar in de klas wilde “domme” vragen nooit beantwoorden. Nou, zie dan nog maar eens een zes te halen. Daar gingen weken aan voorbereiding aan vooraf. Ik voelde me geweldig als het toch gelukt was. ("Dat valt me mee van jou, heb je toch nog geluk gehad" was het commentaar van de leraar) Terwijl de jongen in de klas die er zo goed in was er met nog een keer doorlezen een acht of negen uitsleepte en daar uitvoerige complimenten voor kreeg.
Vakken waar ik goed in was, daar haalde ik met een beetje leren een acht voor. Misschien had er nog wel meer ingezeten, maar ik had veel tijd nodig voor de vakken waar ik niet goed in was. Want ik kreeg meer voldoening van die 6 voor wiskunde, of later economie 2 (boekhouden). Daarvan heb ik ook geleerd door te zetten. Ook heb ik leren omgaan met de frustratie dat je soms een 5 haalde terwijl je toch keihard gewerkt had (met 0% inzicht!) en heb ik geleerd me te motiveren om er de volgende keer weer toch weer voor te gaan. Van het leren van Frans, Engels of Nederlands had ik alleen maar plezier. Het waren voor mij makkelijke vakken. Ik snapte de grammatica en kon makkelijk woordjes leren. Ook begrijpend lezen was een makkie.
Kortom, de zesjescultuur zit tussen de oren. We doen tegenwoordig net of iedereen die acht kan halen, als hij/zij maar genoeg zijn/haar best doet. Wat een flauwekul. Natuurlijk zijn er hele luie middelbare scholieren, die een zesje genoeg vinden. Van die jongeren denk ik altijd dat ze het later nog wel ontdekken. In hun jeugdige onverschilligheid gaan ze calculerend te werk. Ze snappen nog niet waar ze het voor moeten doen (voor zichzelf, duh ). Later komen ze zichzelf vanzelf tegen en het zal je verbazen hoeveel van hen het later nog heel ver weten te schoppen. Maar het gros dat zesjes haalt, heeft zelfs moeite om dat zesje te halen. Een beetje meer respect voor jongeren die zesjes halen lijkt me daardoor wel op zijn plaats.
En bovendien zouden we eens even goed naar onszelf moeten kijken voordat we het woord VOC mentaliteit of zesjescultuur nog een keer in ons mond (of in de pen) nemen. Zijn wijzelf altijd supergemotiveerd om elk klusje voor 100% te doen, of maken we onszelf er ook wel eens met 60 % (een zesje ) vanaf? Ik geef eerlijk toe dat ik dat wel doe. Voor het huis schoonmaken kan ik de motivatie niet altijd opbrengen en doe ik alleen het hoogstnodige. Het onkruid kan ook nog wel een week langer blijven staan en de ramen lopen ook niet weg. Maar mijn hond laat ik enthousiast vijf keer per dag langdurig uit, mijn knaagdieren krijgen de verzorging die ze nodig hebben, inclusief buiten spelen en als ik het huis schilder of behang ga ik non-stop door tot het af is. Leuke klusjes doe je nu eenmaal met meer plezier.
woensdag 14 juli 2010
Deventer heeft op Stelten en Beverwijk heeft Young Art!
Zaterdag op weg met de trein naar Deventer voor het grootse evenement Deventer op Stelten. De treinreis verliep op de heenweg voorspoedig en om twaalf uur waren we in het centrum. Stapels programma’s lagen daar klaar voor de bezoekers en we vielen dus met onze neus in de boter. Al toen we de Brink op kwamen lopen zagen we vier inspecteurs op stelten met allemaal dezelfde hoofden met brilletjes en uitrekbare nek. Overal probeerden ze hun neus in te steken. Af en toe boog er een gigantisch ver voorover om in een tas te snuffelen, of iemand doordringend aan te kijken.
De temperatuur in Deventer was tropisch en we hadden echt medelijden met de acteurs die in hun dikke gewaden en dan ook nog op stelten het publiek verrasten met hun formidabele optredens. Na enige tijd ontvluchtten we de hitte en doken we het museum in, waar een interessante tentoonstelling met audiotour was over de ontwikkeling van blik in Nederland. En het was er ook nog eens heerlijk koel.
De winkeltjes in Deventer boden ook af en toe verkoeling. En je vind er de leukste dingen en de mooiste ansichtkaarten. En zo lopend door de stad kom je diverse podia tegen waar je weer nieuwe voorstellingen op stelten ziet. Op het eind zagen we ook nog een man die met een hand tegen een muur aanleunde en dan op drie meter hoogte. Geen idee hoe dat kon. Hij hing daar met zijn voeten in het luchtledige, zonder touwen of ijzeren constructies of wat dan ook. Hij liet dan ook af en toe zien dat hij zijn benen kon bewegen en zijn andere arm. Er waren mensen die expres tot half vijf wilden blijven kijken, want dan zou hij ermee stoppen en dan zouden ze weten hoe het mysterie toch eigenlijk geen mysterie was. Maar wij kozen ervoor om uiteindelijk toch door te lopen, in verwondering en zonder ooit te weten hoe dit nu kon. Het is wel eens lekker om te blijven geloven dat mysteries bestaan.
Terug in de gekoelde trein was er een gezellig clubje meisjes dat overduidelijk op weg was naar Schiphol voor een strandvakantie. Ze hadden al voorpret en zaten volop te lachen en te kaarten en lol te maken met de conducteur. Toen bleek dat we ruim een half uur vertraging hadden, zaten ze daar absoluut niet mee. Ze hadden toch al online ingecheckt en waren ruim op tijd vertrokken. De treinvertraging kwam door wisselstoringen en we kwamen net op tijd in Amersfoort aan om de trein naar Amsterdam van een half uur later nog te halen. Maar een minuut na onze trein kwam de volgende trein uit Deventer alweer aan. Dat vonden wij wel heel bijzonder. Hoe kon dat nou? Wij hadden om de haverklap stilgestaan door wisselstoringen en zij hadden een half uur na ons gewoon op tijd gereden en kwamen dus bijna tegelijkertijd aan. Heel apart.
Het is wel fijn dat de NS op de langere trajecten gekoelde treinen inzet. Het verschil met een gewone sprinter merkten we in Haarlem, toen we in de sneltrein naar Beverwijk stapten. Gloeiend heet, waardoor je alsnog bijna van je graat ging. Blij waren we toen we eindelijk op de fiets konden stappen op weg naar huis. En daar heerlijk luieren en de tuin en lekker de semi finale van het voetbal kijken. Er viel voor ons toch niets te verliezen, dat kwam een dag later pas.
Maar om een lang verhaal kort te maken: ga volgend jaar ook eens naar het grootse festival Deventer op Stelten. Je zal echt verrast worden door dit straattheater. Maar omdat het nog bijna een jaar duurt voordat het weer zover is, kun je beter dit weekend naar het Young Art Festival in Beverwijk gaan. Daar staat ook weer een fantastisch programma op de rails. Nationale bekendheid, regionale bekendheid of plaatselijk? Het is er allemaal te vinden. Gelukkig werkt het weer volgens Erwin Krol mee en kunnen we zonder al te veel regen gaan genieten. Het is fantastisch dat we dit festival in Beverwijk hebben en laten we met zijn allen laten zien dat we daar trots op zijn.
De temperatuur in Deventer was tropisch en we hadden echt medelijden met de acteurs die in hun dikke gewaden en dan ook nog op stelten het publiek verrasten met hun formidabele optredens. Na enige tijd ontvluchtten we de hitte en doken we het museum in, waar een interessante tentoonstelling met audiotour was over de ontwikkeling van blik in Nederland. En het was er ook nog eens heerlijk koel.
De winkeltjes in Deventer boden ook af en toe verkoeling. En je vind er de leukste dingen en de mooiste ansichtkaarten. En zo lopend door de stad kom je diverse podia tegen waar je weer nieuwe voorstellingen op stelten ziet. Op het eind zagen we ook nog een man die met een hand tegen een muur aanleunde en dan op drie meter hoogte. Geen idee hoe dat kon. Hij hing daar met zijn voeten in het luchtledige, zonder touwen of ijzeren constructies of wat dan ook. Hij liet dan ook af en toe zien dat hij zijn benen kon bewegen en zijn andere arm. Er waren mensen die expres tot half vijf wilden blijven kijken, want dan zou hij ermee stoppen en dan zouden ze weten hoe het mysterie toch eigenlijk geen mysterie was. Maar wij kozen ervoor om uiteindelijk toch door te lopen, in verwondering en zonder ooit te weten hoe dit nu kon. Het is wel eens lekker om te blijven geloven dat mysteries bestaan.
Terug in de gekoelde trein was er een gezellig clubje meisjes dat overduidelijk op weg was naar Schiphol voor een strandvakantie. Ze hadden al voorpret en zaten volop te lachen en te kaarten en lol te maken met de conducteur. Toen bleek dat we ruim een half uur vertraging hadden, zaten ze daar absoluut niet mee. Ze hadden toch al online ingecheckt en waren ruim op tijd vertrokken. De treinvertraging kwam door wisselstoringen en we kwamen net op tijd in Amersfoort aan om de trein naar Amsterdam van een half uur later nog te halen. Maar een minuut na onze trein kwam de volgende trein uit Deventer alweer aan. Dat vonden wij wel heel bijzonder. Hoe kon dat nou? Wij hadden om de haverklap stilgestaan door wisselstoringen en zij hadden een half uur na ons gewoon op tijd gereden en kwamen dus bijna tegelijkertijd aan. Heel apart.
Het is wel fijn dat de NS op de langere trajecten gekoelde treinen inzet. Het verschil met een gewone sprinter merkten we in Haarlem, toen we in de sneltrein naar Beverwijk stapten. Gloeiend heet, waardoor je alsnog bijna van je graat ging. Blij waren we toen we eindelijk op de fiets konden stappen op weg naar huis. En daar heerlijk luieren en de tuin en lekker de semi finale van het voetbal kijken. Er viel voor ons toch niets te verliezen, dat kwam een dag later pas.
Maar om een lang verhaal kort te maken: ga volgend jaar ook eens naar het grootse festival Deventer op Stelten. Je zal echt verrast worden door dit straattheater. Maar omdat het nog bijna een jaar duurt voordat het weer zover is, kun je beter dit weekend naar het Young Art Festival in Beverwijk gaan. Daar staat ook weer een fantastisch programma op de rails. Nationale bekendheid, regionale bekendheid of plaatselijk? Het is er allemaal te vinden. Gelukkig werkt het weer volgens Erwin Krol mee en kunnen we zonder al te veel regen gaan genieten. Het is fantastisch dat we dit festival in Beverwijk hebben en laten we met zijn allen laten zien dat we daar trots op zijn.
maandag 12 juli 2010
Het trauma voorbij
Gisteren de verlenging van de finale van het WK ontvlucht, omdat ik het niet langer kon aanzien. Het ging niet lekker voor Nederland, geen gelukjes dit keer en hard spel. Het gaat tenslotte wel ergens om. Als er uren van mijn leven lang geduurd hebben, zijn het deze wel. Blij dus dat het tijd was om de hond uit te laten. Als er iets positiefs gebeurt, hoor je op straat toch wel het gejuich. Ondanks het feit dat ik de hond zo lang mogelijk liet snuffelen op alle plekjes die ze maar wilde, ik hoorde geen gejuich. Wel een keer een krachtterm, maar die was ook niet weer zo hard dat de tegenstander gescoord zou hebben.
Ik liep net zo lang door, tot ik vermoedde dat ze aan de strafschoppen begonnen waren. Toevallig stond er langs de wandelroute een tv toestel met goed uitzicht vanaf de straat. En laat ik daar nu net op dat moment zien hoe Spanje scoort op het eind van de verlenging. Ik bleef nog even staan of ik het echt goed gezien had, maar natuurlijk had ik het goed gezien. Nog geen dertig meter verderop kwam ik een groep jonge meisjes tegen die uiting gaven aan hun afkeer van Spanje. Zij hadden duidelijk hun eerste WK trauma opgelopen.
Wat mag je je dan gelukkig prijzen dat je al eerder WK trauma’s hebt opgelopen. En waarschijnlijk veel ergere trauma’s. De winst in de finale van ’74 is ons ontstolen door een onterechte strafschop na een ‘Schwalbe’van Duitsland. De tweede finale konden we toch eigenlijk niet winnen doordat we tegen het hele stadion in Argentinië speelde. De elf spelers van Maradonna’s team werden ondersteunt door tienduizenden landgenoten die het bloed van Holland wel konden drinken. Maar deze finale in Zuid-Afrika was anders. Natuurlijk hadden we goed voetbal gespeeld tot aan de finale.
Maar dat is niet genoeg. Je moet in de finale zien te scoren. Dat de kranten vandaag schrijven dat de goal te wijten was aan het feit dat de scheidsrechter een terechte hoekschop aan Nederland niet gegeven heeft, waardoor Spanje in de rebound kon scoren doet mij niets. Dat stukje heb ik gelukkig net gemist op tv. Dit keer voor mij geen trauma, ik hoef niet meer. De pijn van ’74 is genoeg voor alle WK’s die nog gaan komen. Maar nu we drie keer een finale verloren hebben, zijn we voor de rest van deze eeuw de eeuwige underdog. Wij zullen nooit meer favoriet zijn.
Ken je die mop van de Nederlanders die drie keer de finale gespeeld hebben? Ze wonnen geen een keer. Zo zullen wij de geschiedenis ingaan. Als eeuwige tweede, net als Joop Zoetemelk. Maar, zoals we allemaal weten: op het moment dat wij ons al lang hadden neergelegd bij het feit dat Joop Zoetemeld nooit meer de tour zou winnen, won hij hem toch. Niet mooi, niet als sterkste, maar hij won. Dat kan dus ook altijd nog een keer. Wij kunnen dus ook de WK finale nog een keer winnen. Niet tijdens het toernooi waarop we het mooiste voetbal spelen, het meest een eenheid zijn, alle zes wedstrijden voor de finale op rij winnen, een coach hebben die erin gelooft. Nee, juist als we met de hakken over de sloot door de poule komen. Lelijk voetballen en alle kansen missen en slechts door penalty’s verder komen. Een coach hebben die halverwege het toernooi zijn twijfels over diverse spelers van het team uit, en een belangrijke speler moeten missen die net voor het WK geblesseerd raakt en niet mee kan. Misschien hebben we dan een kans en winnen we toch nog ooit een keer de finale. Dan zijn alle Nederlanders voorgoed het trauma voorbij.
Maar zolang dat nog niet het geval is, enkele relativerende opmerkingen tot slot:
Voor Johan Cruijff zal het toch een opluchting zijn dat Van Bronckhorst niet is gelukt, wat hem ook niet is gelukt. Zo blijft de mythe Cruijff nog decennia in stand. En voor iedereen die de finale van ’74 heeft meegemaakt: We waren toen toch echt het ultieme droomteam? Als het ooit had moeten lukken, was het toen.
De woonboten in Amsterdam zullen in ieder geval niet bezwijken onder de Oranjefans. De bewoners ervan zullen rustig slapen vannacht. Voor Eberhard van der Laan als nieuwe burgemeester toch ook een meevallertje! Denk eens aan de mogelijke schadeclaims.
We zijn wel even vice-wereldkampioen geworden. Laten we gewoon Duits denken en niet dat Hollandse naar beneden gepraat. Met zestien miljoen inwoners, 1 van de kleinste landjes van de wereld, maar wel mooi vice-wereldkampioen. Denk groot!
Ik liep net zo lang door, tot ik vermoedde dat ze aan de strafschoppen begonnen waren. Toevallig stond er langs de wandelroute een tv toestel met goed uitzicht vanaf de straat. En laat ik daar nu net op dat moment zien hoe Spanje scoort op het eind van de verlenging. Ik bleef nog even staan of ik het echt goed gezien had, maar natuurlijk had ik het goed gezien. Nog geen dertig meter verderop kwam ik een groep jonge meisjes tegen die uiting gaven aan hun afkeer van Spanje. Zij hadden duidelijk hun eerste WK trauma opgelopen.
Wat mag je je dan gelukkig prijzen dat je al eerder WK trauma’s hebt opgelopen. En waarschijnlijk veel ergere trauma’s. De winst in de finale van ’74 is ons ontstolen door een onterechte strafschop na een ‘Schwalbe’van Duitsland. De tweede finale konden we toch eigenlijk niet winnen doordat we tegen het hele stadion in Argentinië speelde. De elf spelers van Maradonna’s team werden ondersteunt door tienduizenden landgenoten die het bloed van Holland wel konden drinken. Maar deze finale in Zuid-Afrika was anders. Natuurlijk hadden we goed voetbal gespeeld tot aan de finale.
Maar dat is niet genoeg. Je moet in de finale zien te scoren. Dat de kranten vandaag schrijven dat de goal te wijten was aan het feit dat de scheidsrechter een terechte hoekschop aan Nederland niet gegeven heeft, waardoor Spanje in de rebound kon scoren doet mij niets. Dat stukje heb ik gelukkig net gemist op tv. Dit keer voor mij geen trauma, ik hoef niet meer. De pijn van ’74 is genoeg voor alle WK’s die nog gaan komen. Maar nu we drie keer een finale verloren hebben, zijn we voor de rest van deze eeuw de eeuwige underdog. Wij zullen nooit meer favoriet zijn.
Ken je die mop van de Nederlanders die drie keer de finale gespeeld hebben? Ze wonnen geen een keer. Zo zullen wij de geschiedenis ingaan. Als eeuwige tweede, net als Joop Zoetemelk. Maar, zoals we allemaal weten: op het moment dat wij ons al lang hadden neergelegd bij het feit dat Joop Zoetemeld nooit meer de tour zou winnen, won hij hem toch. Niet mooi, niet als sterkste, maar hij won. Dat kan dus ook altijd nog een keer. Wij kunnen dus ook de WK finale nog een keer winnen. Niet tijdens het toernooi waarop we het mooiste voetbal spelen, het meest een eenheid zijn, alle zes wedstrijden voor de finale op rij winnen, een coach hebben die erin gelooft. Nee, juist als we met de hakken over de sloot door de poule komen. Lelijk voetballen en alle kansen missen en slechts door penalty’s verder komen. Een coach hebben die halverwege het toernooi zijn twijfels over diverse spelers van het team uit, en een belangrijke speler moeten missen die net voor het WK geblesseerd raakt en niet mee kan. Misschien hebben we dan een kans en winnen we toch nog ooit een keer de finale. Dan zijn alle Nederlanders voorgoed het trauma voorbij.
Maar zolang dat nog niet het geval is, enkele relativerende opmerkingen tot slot:
Voor Johan Cruijff zal het toch een opluchting zijn dat Van Bronckhorst niet is gelukt, wat hem ook niet is gelukt. Zo blijft de mythe Cruijff nog decennia in stand. En voor iedereen die de finale van ’74 heeft meegemaakt: We waren toen toch echt het ultieme droomteam? Als het ooit had moeten lukken, was het toen.
De woonboten in Amsterdam zullen in ieder geval niet bezwijken onder de Oranjefans. De bewoners ervan zullen rustig slapen vannacht. Voor Eberhard van der Laan als nieuwe burgemeester toch ook een meevallertje! Denk eens aan de mogelijke schadeclaims.
We zijn wel even vice-wereldkampioen geworden. Laten we gewoon Duits denken en niet dat Hollandse naar beneden gepraat. Met zestien miljoen inwoners, 1 van de kleinste landjes van de wereld, maar wel mooi vice-wereldkampioen. Denk groot!
Abonneren op:
Posts (Atom)
