vrijdag 26 november 2010

Er waren eens 1000 duimendraaiers in Den Haag

Vandaag las ik het bericht op teletekst dat de gemeente Den Haag 1000 arbeidsplaatsen wegbezuinigd van de 7500 fte’s die op dit moment bij de gemeente werkzaam zijn. De gemeente moet 150 miljoen bezuinigen en dan vallen er harde klappen bij het personeel. Wat ik me meteen afvroeg was of dit soms allemaal mensen zijn die jarenlang hebben zitten duimendraaien. Het lijkt me toch niet. Als ze geen nuttig werk verrichten, waren ze toch nooit aangenomen? Nee, ik ga er vanuit dat deze mensen hun salaris gewoon waarmaken, net als die 6500 die blijkbaar niet weg hoeven.

Welke taken zal de gemeente Den Haag gaan afstoten? Doen ze nu dingen die ze makkelijk kunnen laten? Volgens mij is dat niet zo. Ik heb ergens gelezen dat slechts 20% van het gemeentelijk beleid stuurbaar is. De rest zijn verplichte taken, die door de gemeente moeten worden uitgevoerd en waar de gemeente dus geen keuze in heeft. Geld voor onderwijsachterstanden mag ook niet gebruikt worden voor sportbeleid en het participatiebudget mag niet ingezet worden om achterstallig onderhoud aan wegen op te knappen.

De gemeentes zitten door de gigantische kortingen op het gemeentefonds met hun handen in het haar. Den Haag is snel met de conclusie dat er dan maar 1000 fte’s uit moeten. Ik weet niet hoe ze dat zo snel berekend hebben en of ze er dan al uit zijn welke functies het betreft. Of wordt er stelselmatig op elke afdeling met een dikke kaasschaaf 1 op de 7,5 functie geschrapt? Is het daarbij ook nog ‘Last in, First out?” Of worden juist de oudere personeelsleden aan de kant gezet?

Veel gemeentes zullen te maken krijgen met het moeten nemen van impopulaire maatregelen zoals Den Haag nu al aankondigt. Er zal overal personeel uit gaan, de welzijnsinstellingen en culturele instellingen zullen flink moeten inleveren. Ondanks de inspanningen om het sportbeleid te stimuleren, zal daar toch ook gekeken worden naar maatregelen. Moet elke stad nog wel zijn eigen zwembad hebben? Het antwoord op die vraag is wel duidelijk. Het kan gewoon niet meer.

Door grootscheepse bezuinigingen gaat veel van de glans verloren die door jarenlange inspanningen is opgebouwd. De slagroom is van de taart en de taart is ook niet meer wat hij was. Veel mensen zullen door banenverlies langdurig werkloos worden. Want de gemeente Den Haag is tenslotte niet de enige werkgever waar grote klappen vallen.

En komen er nu echt zoveel banen bij dat mensen weer vol plezier elders de handen uit de mouwen kunnen steken? Nee, echt niet. De politie zou er drieduizend mensen bij krijgen, totdat bleek dat ze nu al te weinig geld hebben om de huidige personeelsformatie in tact te laten. De drieduizend extra mensen blijken nu drieduizend bestaande politiefunctionarissen te zijn die hun baan (gelukkig) niet kwijt raken. Maar het halleluja verhaal is dus van de baan. En ik hoor nooit over bedrijven die duizend mensen extra nodig hebben.

Als je goed om je heen kijkt en luistert, valt op dat veel mensen die toch als heel kansrijk omschreven mogen worden, grote problemen hebben bij het vinden van een nieuwe baan. De banenmarkt van het UWV dit jaar was drukker dan ooit. En daar liepen echt geen kneuzen rond. Trouwens, ook het uwv gaat schrappen in het personeelsbestand. Niet omdat er geen werk ligt. Nee, omdat van hogerhand is opgelegd dat het UWV komend jaar 20% van het personeel en het jaar erna nog eens 20% moet zien kwijt te raken.

En hoe meer bedrijven grote aantallen te ontslaan personeel noemen of percentages die moeten afvloeien, hoe normaler het lijkt. Misschien lijkt het op een gegeven moment zelfs logisch. Maar het is niet logisch en het is zeker niet normaal te noemen. Laten we zuinig zijn op banen. Niemand wil buitenspel komen te staan.

donderdag 25 november 2010

Een mooi lijkje aan je jas

Valt het u ook op? Steeds meer jongeren lopen met een lijkje aan hun jas. Vooral de dure Nickelson jassen, glimmend zwart met grote bontkragen. Het is vaak wasbeertjesbont. Maar soms is het ook bont van konijnen. Jongeren weten bijna altijd dat voor het bont een dier is gedood, maar het lijkt ze weinig uit te maken. Het is belangrijk voor ze dat het echt is. Het blijft langer mooi dan nepbont en het geeft status op het schoolplein.

Volgens een recent artikel in de Volkskrant zijn jongeren wel onder de indruk als ze op internet een filmpje zien van een wasbeertje dat levend gevild wordt (goed voor de adrenaline, die geeft een extra mooie glans aan de vacht). Maar daarna maakt het ze toch niets uit dat ze zelf met zo’n mooi lijkje aan hun jas lopen. Iedereen van mijn klas draagt het toch, dan is het toch oké dat ik het ook doe? Nee, dus.

De jongeren die ik erover gesproken heb, vinden het cool om echt bont te dragen. Ze vinden het heel gewoon dat als je vlees eet, je ook bont draagt. Volgens de meesten wordt het vlees gebruikt en is het bont slechts restbont. En dat is nou net niet waar. Het wasbeertjesbont wordt gebruikt, maar het vlees van de wasbeertjes niet. Ze worden echt puur gefokt om hun vacht. Een tijdje geleden stond een foto in de krant van duizenden wasbeerlijkjes die waren gedumpt naast een snelweg. Het vlees was duidelijk niet gebruikt. Ook bij konijnen is het niet zo dat het vlees van de beestjes waarvan het bont wordt gebruikt voor menselijke consumptie in de winkels ligt. Als er vlees in de winkels ligt van konijn, is dat een jong, mals exemplaar. Terwijl je een mooie vacht pas bij oudere konijnen ziet.

Ik vind wel dat jongeren gelijk hebben als ze niet zoveel verschil zeggen te zien tussen de bontindustrie en de bio-industrie waar tientallen miljoenen beesten per jaar geslacht worden na onder erbarmelijke omstandigheden korte tijd geleefd te hebben. Er wordt bezuinigd op dierenwelzijn om maar zo goedkoop mogelijk vlees in de supermarkt te kunnen leggen. Toch is dit geen argument om dan ook maar echt bont te kopen. Het is eerder een argument om geen vlees meer te eten dat afkomstig is uit de bio-industrie. De meeste supermarkten hebben tegenwoordig een groot aanbod vegetarische producten en ook scharrelvlees of biologisch vlees is steeds vaker ruim vertegenwoordigd.

Ons gezin eet af en toe vlees, behalve dan de jongste dochter die vegetariër is. En als we vlees eten, is dat van de scharrelslager. Dan weet je tenminste dat het dier een fatsoenlijk leven heeft gehad. En dan nog is het gruwelijk om te bedenken dat de beesten geslacht worden omdat wij zo nodig vlees willen eten. Ik voel me daar wel schuldig over. Ook dragen we gewoon leren schoenen, omdat die langer meegaan en comfortabeler zijn dat kunststof schoenen.

Maar de absolute grens trek ik bij bont. Ik wil geen lijkje aan mijn jas. Toevallig heb ik dit jaar een vest met een kunstbont randje gekocht. Het is lekker zacht en warm en om te voorkomen dat het lelijk wordt door het wassen, kun je het met elastiekjes loshalen. Zo blijft het langer mooi.

Waarom zijn producenten van jassen op grote schaal overgegaan op het vastnaaien van lijkjes aan jassen voor onze jeugd? Het is niet zo dat de vraag er was en dat ze daar naar gehandeld hebben. Zij zetten een product in de markt en maken jongeren wijs dat ze extra status krijgen door het dragen van echt bont. Als je een Nickelson jas koopt, hoor je er pas bij. Dat die jassen dan meteen 200 euro kosten is voor de meeste jongeren geen probleem. Ze hebben geld zat of worden gesponsord door ouders. De meeste van die ouders zullen niet eens doorhebben dat het hier om echt bont gaat. Dat was toch al tientallen jaren uit?

We wisten al dat Nederland op zijn kop staat. Sinds de grote verkiezingswinst van de partij van Geert Wilders lijkt het wel of het de omgekeerde wereld is. Normen en waarden vervlakken. Mensen met strafblad zijn blijkbaar degenen die Nederland van de hufters moeten verlossen. Ik dacht altijd dat hufters mensen waren die in buurten en wijken asociaal gedrag vertonen of die met drank op achter het stuur gaan zitten. Of mensen die beesten onder gruwelijke omstandigheden houden om ze te kunnen gebruiken voor bont. Maar dat zijn tegenwoordig geaccepteerde burgers. Mensen die ondernemerszin vertonen. Mensen die door Mark Rutte de hardwerkende Nederlanders worden genoemd. Mensen aan wie hij Nederland weer terug wil geven.

Ik ben ook een hardwerkende Nederlander, maar ik wil dit Nederland niet terug. Ik wil een ander Nederland, waarin solidariteit tussen generaties en inkomensgroepen weer terugkomt. Waar Kamerleden integere burgers zijn, die zelf positief voorbeeldgedrag vertonen. En ik wil het Nederland terug waar bont “not done”was. Waar jongeren lekker warme jassen kopen met een warme nepbontkraag. Waar jongeren niet met een mooi lijkje aan hun jas lopen.

Maar ondertussen houd ik mijn hart vast. Dit jaar een echte bontkraag aan de capuchon, volgend jaar volgen ook de bontmanchetten en losse bontsjaals. En de bontindustrie kan ook vast nog wel iets verzinnen voor de komende zomermode: zomerlaarsjes met reepjes konijnenbont, bodywarmer met opgestikte caviavacht, tassen van kattenbont. Wie zal het zeggen?

maandag 15 november 2010

"Sure we can"

Morgen wordt er door de postbezorgers van TNT post gestaakt. Ze willen het grote aantal gedwongen ontslagen per 1 januari voorkomen. De TNT organisatie had het aantal met een plan al teruggebracht met 1400 tot in totaal 3100, maar verder kan men niet gaan. Aldus de advertentie van afgelopen vrijdag in de pers van Harry Koorstra, de voorzitter van Directie TNT Post.

Maar daar geloven de postbodes blijkbaar niet in. Zij gaan blijkbaar uit van de TNT slogan “Sure we can”. Vanmorgen stond in de krant dat als ze hun zin niet krijgen er ook nog eens een staking rond het bezorgen van de kerstpost dreigt. Staken met het bezorgen van kerstpost lijkt me een zeer onsympathieke actie naar het publiek toe. Ik weet ook niet of ze dat dreigement echt waar willen maken, maar het staat natuurlijk wel stoer. Staken met kerst? "Sure we can."

In Buitenhof van afgelopen zondag had men Peter Bakker uitgenodigd, ook al een topman van TNT, om uit te leggen dat door de inkrimpende postmarkt en de privatisering van de postmarkt met moordende concurrentie TNT echt niet anders kan dan veel werknemers ontslaan.

Dit leidde vanmorgen weer tot een artikeltje in de krant van Hugo Schneider die concludeert dat als de postbodes hun baan willen behouden, ze met minder salaris genoegen zullen moeten nemen.Net zoals hun collega’s van Sandd, Selektmail e.d. Aan de tucht van de markt valt volgens Schneider niet te ontkomen.

Het lijkt een beetje op “eigen schuld, dikke bult”. Maar wat is nu precies de kern van het probleem. De kern van het probleem is niet het tekort aan post die bezorgd wordt. Dan was het genoeg geweest om door natuurlijk verloop personeel af te laten vloeien. Het probleem zit hem in de liberalisering van de postmarkt. De overheid heeft de posttarieven willens en wetens onder druk gezet en iedereen weet wat er gaat gebeuren als je dat doet: dan wordt het personeel de dupe.

Het is toch schandalig dat steeds meer mensen in Nederland overgeleverd zijn aan parttime werk dat ook nog eens slecht betaald wordt. Parttime post bezorgen is misschien een leuke bijbaan voor een student of moeder die maar enkele uurtjes wil werken naast de taak van het huishouden en de kinderen verzorgen. Maar als die student na zijn studie geen andere baan kan vinden, of als die huismoeder de pech heeft in een echtscheiding te belanden, blijkt dat je er niet je broodbeleg mee kunt verdienen. Droog brood lukt nog wel.

In de grote advertentie van afgelopen vrijdag wist TNT post te melden dat het allemaal heel logisch is. De postbezorgers hoeven alleen nog maar post te bezorgen(niet meer te sorteren)en TNT concentreert de bezorging van de zakelijke post op 3 bezorgdagen. En dan komt het, dit schijnt te zijn gebaseerd op “klantwensen”. Dit is duidelijk voer voor psychologen en dus ook voor amateurpsycholoogjes zoals ikzelf. Zou de zakelijke markt nu echt hebben gesmeekt om hun post af en toe een of twee dag(en) vast te houden, zodat de klant deze met vertraging ontvangt? Of zou TNT ze de keuze hebben gesteld: hetzelfde aantal bezorgdagen tegen verhoogd tarief, of minder bezorgdagen tegen het oude tarief? Wie zal het zeggen, maar niemand zal toch geloven dat de zakelijke markt op zijn knieën is gegaan voor de heer Koorstra of de heer Bakker om te smeken om minder bezorgdagen. Ik wil het nog net geen liegen noemen, maar fors overdrijven? "Sure we can."

De politiek in Nederland en het publiek zullen een halt moeten toeroepen aan het liberaliseren van de postmarkt en de desastreuze gevolgen voor het aantal banen. We moeten geen genoegen nemen met het verdwijnen van goed, laaggeschoold werk, dat voor een grote groep mensen een prima baan heeft betekend. Wat moeten al die mensen met een vlekje die binnenkort uit de WSW gegooid worden? Wat moeten de parttime postbezorgers als het andere gezinsinkomen wegvalt? Veel van deze mensen hadden met een stukje opleiding prima kunnen instromen in deze banen die nu dus verdwijnen. Er wordt een steeds grotere groep Nederlanders afhankelijk van laagbetaald banen, waar je alleen aan de slag kunt als men je nodig heeft. Weinig geld en weinig uren. Als we dat met zijn allen accepteren, zijn we geen knip voor de neus waard.

De solidariteit tussen arbeiders moet hoognodig opgepimpt worden als we niet nog meer op Amerika willen gaan lijken? Het enige verschil is dat Obama in Amerika stelde: "Yes, we can." En dat de Nederlandse TNT stelt: "Sure we can." Misschien kunnen ze het wel, maar we willen het zo niet.

En als het de postbezorgers helpt, stuur ik desnoods dit jaar extra kaarten met de post. En het maakt me niet uit als ze door de staking te laat bezorgd worden. Ik sta recht achter de postbodes!Kom maar op met die staking.

donderdag 11 november 2010

Zwaar weer op komst

Het weerbericht voor vandaag voorspelt niet veel goeds: veel storm en regen. Echt stormachtig herfstweer dus. Is dit een voorbode van wat Nederland ook op andere gebieden te wachten staat?

Regelmatig sijpelen berichten in de kranten door over de gevolgen van het ADHD kabinet van Mark Rutte. En dan zie je dat mensen meteen in de pen kruipen om hun ongenoegen kenbaar te maken. Toch zijn er ook groepen mensen die nog geen idee hebben van wat ze te wachten staat met betrekking tot de gevolgen voor hun portemonnee.

Nu is al bekend dat diverse medicijnen uit het pakket vergoede geneesmiddelen verdwijnen. Een studente van 22 krijgt niet meer de anticonceptiepil vergoed. Wat zou dat kosten? Ik denk zo’n 35 euro per half jaar. Dan krijgt de ouder van de student van 19 voortaan een extra kostenpost voor de tandarts, die tot nu toe in het pakket zat voor de jeugdigen tot 21 jaar. Wat zou dat kosten? In ieder geval kost het je twee maal de controle per jaar en dat is in het gunstigste geval dat de betreffende jeugdige geen gaatjes heeft.

Als de ouders van de bovenstaande jeugdigen ook nog eens ambtenaar zijn, krijgen ze de komende jaar geen loonsverhoging (dubbele nullijn). De kosten van diverse zaken (zoals de basispremie van de zorgverzekering) stijgen vrolijk door, dus het gezin zal flink inleveren. Hebben ze ook nog een rekening bij de Rabobank, dan krijgen ze per rekening ook nog eens extra kosten voor de rekeningafschriften. Nu is dat niet veel, een paar euro per maand, maar toch. De treinabonnementen voor pa en ma stijgen in prijs, de basisbeurs voor de jeugdigen wordt waarschijnlijk al snel omgezet in een lening, de huren stijgen, de belasting op diverse zaken wordt opgeschroefd naar het hoge btw tarief en de theaterkaartjes zullen stijgen in prijs.

Maakt dit het bovenstaande fictieve, maar waarschijnlijk veel voorkomende, gezin tot een zielig gezin? Nee, natuurlijk niet. Zielig zijn de mensen aan de onderkant van de samenleving die van een laag loon moeten rondkomen en geen recht hebben op extra ondersteuning. Het bovenstaande gezin is het gezin van Jan Modaal en die zal nog steeds geen armoede leiden. Maar de leuke dingen die ze gewend waren te doen, zullen flink beperkt worden. Je kunt je geld tenslotte maar 1 keer uitgeven en als je de extra premie van de zorgverzekering hebt betaald, kun je niet meer met datzelfde geld naar het theater. Als je zelf de geld voor de pil betaalt, kun je niet voor datzelfde geld vier keer naar de bioscoop. En ga zo maar door.

Als je mensen spreekt die aan de bovenkant van de samenleving verkeren, merk je dat bovenstaande ze niet bezig houdt. Als je sloten met water verdient, zul je bij toenemende kosten hoogstens wat minder spaargeld overhouden aan het eind van het jaar. Maar je zult maar dat gezin zijn met twee ouders en twee studerende kinderen met geen riante inkomens. Dan houdt bovenstaande je wel bezig. Gedurende de komende herfst, de volgende herfst en die erna zal dit gezin merken dat het ADHD kabinet van Rutte het speciaal op hen voorzien heeft. De vriendjes van dit kabinet zitten namelijk in de groep veelverdieners met de riante bonussen aan het eind van het jaar. Die vriendjes zullen , hoe guur het weer deze herfst en winter ook zal worden, er warmpjes bijzitten. Door de stijgende economie nemen hun bonussen weer toe, waardoor ze dit jaar met kerst toch maar naar Aruba gaan. Scheelt meteen in stookkosten. De hypotheekrenteaftrek voor hun vrijstaande woning blijft ongemoeid en daardoor hoeven ze zich niet eens achter de oren te krabben over wat ze volgende keer zullen stemmen bij de verkiezingen.

Maar wat ik hoop is dat de groepen, zoals het gezin dat hierboven beschreven wordt, wel achter hun oren zullen krabben over wat ze volgende keer gaan stemmen. Een rechts kabinet dient de rechtse kiezer en dat is nu eenmaal niet Jan Modaal.