Elk jaar maken minder mensen goede voornemens voor het nieuwe jaar. Hoe komt dat? Zijn we met zijn allen in de jaren al zoveel verbeterd dat het niet meer nodig is om goede voornemens te maken? Of hebben we de moed collectief opgegeven?
Ik denk dat het op de laatste dag van het oude jaar toch goed is om je leven eens onder de loep te nemen. Veel mensen leven een gehaast bestaan en maken amper tijd om ’s avonds een goede warme maaltijd te eten. De pizzakoeriers weten er alles van. Zij maken menig overuur. Of er wordt uit gemak brood gegeten of even patat gehaald. Een goed voornemen is dus voldoende tijd nemen om een voedzame en gezonde maaltijd op tafel te toveren. Veel groente hoeft maar een kwartiertje te koken, dus zoveel tijd kost het eigenlijk niet.
Meer bewegen is ook een voornemen dat de meeste mensen niet zou misstaan. De norm van gezond bewegen wordt door veel mensen niet gehaald. Maar rust is ook belangrijk. Velen hollen van werk naar hobby en kroeg en nemen niet de tijd om eens lekker rustig een boek te lezen of de tuin bij te houden. Terwijl dat heel erg goed is. Ontstressen kan veel lichamelijke en psychisch ongemakken voorkomen.
Aardig zijn tegen anderen, mensen behandelen zoals je zelf behandeld wilt worden is ook een prima voornemen. Veel mensen verwachten veel van een ander, maar geven zelf weinig. Probeer eens wat vaker inschikkelijk te zijn en ga niet uit van je rechten, maar ga uit van wat jij kunt betekenen voor een ander of voor de maatschappij.
Lekker belerend allemaal. Wat ga ikzelf dan allemaal beter doen dit komende jaar 2011?
Ik ga proberen om nog minder te stressen. Ik kan nogal snel van slag raken door gehaaste huisgenoten. Die op het laatste moment iets zoeken of iets nodig hebben. Ik voel me daar snel verantwoordelijk voor, wat ik natuurlijk niet ben. Ik zal me minder proberen op te laten fokken.
Ik zal nog gezonder gaan eten. Meer fruit, en dat zal niet altijd makkelijk zijn. Ik kan me er in de winter niet toe zetten om bijvoorbeeld een appel te eten. Dus ik zal vaker fruit moeten gebruiken in een salade of in een toetje. Maar ik ga het zeker doen.
Ik ga meer boeken lezen. Ik heb deze vakantieweek gemerkt dat het me erg goed doet om een boek te lezen. Op het moment lees ik er zelfs drie door elkaar: een psychologische thriller die zich afspeelt in een tbs kliniek, en nog een die op een cruiseschip speelt, en een roman over Japan in 1868.
Ik zal nog vaker naar het theater gaan. We hebben in Beverwijk de mogelijkheid om lopend naar ons eigen Kennemer Theater te gaan, waar je heerlijke cappuccino in het theatercafé kunt krijgen en waar de sfeer altijd goed is. Door je te laten meeslepen in cabaret, muziek of dans raak je even in een andere wereld. Heerlijk.
En ik neem me nog een hoop andere zaken voor . Heerlijk zo’n nieuw jaar, een nieuwe ronde met nieuwe kansen. En hopelijk brengt dit nieuwe jaar veel gezondheid voor iedereen die mij lief is. Dat vind ik het allerbelangrijkste. De beste wensen voor wie dit leest en tot de volgende blog.
donderdag 30 december 2010
maandag 27 december 2010
Een half uurtje Volkskrant
Vanmorgen heb ik op mijn vrije dag eens lekker een half uurtje onderuitgezakt in mijn luie stoel De Volkskrant gedeeltelijk gelezen. Hoezo gedeeltelijk? Er staat genoeg interessant materiaal in om veel langer je in deze kwaliteitskrant te verdiepen. Dat klopt, maar na de berichten die ik al had gelezen bleef ik nadenken over de volgende zaken.
De ex-dakloze miljonair Jerry Winkler organiseerde een kerstdiner voor het instroomhuis in Amsterdam waar hij zelf ook in de zomer van 2009 woonde. De foto bij het artikel spreekt boekdelen. Zelf is Jerry van zijn verslavingen af, maar aan het eind neemt hij voor het echte kerstgevoel een blowtje met een oude makker.
Koningin Beatrix heeft met haar kerstboodschap wederom de woede over zich afgeroepen van Geert Wilders. Ze waagde het weer een oproep te doen tot “harmonie, respect en maatschappelijke verbondenheid”. Elke normaal mens zou dit toch moeten toejuichen? Maar hierbij waagde ze het ook nog te zeggen dat het gevaar bestaat dat “verschillen worden uitvergroot “en “muren van tegenstellingen worden opgetrokken. Wilders kon het niet laten te reageren met een hatelijke tweet. Maar waarom? Hij wil zelf toch ook dat alle moslims harmonieus met ons samenleven, respect betonen aan de Nederlandse samenleving en zich maatschappelijk verbinden door te werken en mee te doen met allerlei activiteiten die tot integratie aansporen?
Verder is de actie ‘Serious Request’ waarbij geld werd opgehaald voor aidswezen in Afrika een groot succes. Er is nog meer geld binnengehaald dan vorig jaar, toen de overheid nog zo’n drie miljoen euro doneerde. Dit jaar zou er niets binnenkomen uit Den Haag, dat was van tevoren bekend. Fantastisch, zou je zeggen, dat toch zo’n hoog bedrag (meer dan 7 miljoen) is opgehaald. Maar de kanttekening erbij is dat de regering van Rutte zal denken dat het dus allemaal wel losloopt met de door hun opgelegde bezuinigingen op ontwikkelingshulp. Nederland lost het zelf wel op. Dat zal dan ook wel met de cultuursector gebeuren. Die linkse rakkers hebben weer voor niets lopen schreeuwen, zullen de rechtse rakkers in het kabinet denken.
Verder stond er nog een column van Abdelkader Benali in, die zegt dat het niet past bij een man om in een crèche te werken. Dit naar aanleiding van het pedofilieschandaal in enkele Nederlandse crèches. Hij neemt het de jonge vaders kwalijk dat ze hun kinderen niet hebben beschermd, want anders laat je je kind door een man, hoe gezond ook, toch niet verschonen? Eerst dacht ik nog dat er vast een diepere laag in deze column zou zitten, maar dat viel tegen. Het is wat het is. Een ongenuanceerde reactie van een alom gerespecteerd auteur. Tot nu toe dan.
Erik van Muiswinkel speelt in een interview voor amateurpsycholoog door zichzelf af te vragen waarom hij toch helemaal los kan gaan in zijn rol van typetjes als Willem van Hanegem, die hij ooit een hele avond in een voetbalkantine heeft nagedaan. Nee, beter nog, hij zag die hele avond alles door Willems ogen. Hoe kan dat toch? Hij heeft zelf niet helemaal een bevredigend antwoord, komt niet verder dan wellicht ietwat aan schizofrenie, waardoor de lezer zal concluderen dat hij beter cabaretier kan blijven dan zich te laten omscholen tot psycholoog.
Verder nog een ingezonden opiniestuk van een schoolmeester uit Nijmegen, die aangeeft dat door het rijksbeleid een soort bio-industrie gaat ontstaan in het basisonderwijs (vijfendertig leerlingen in een klas met 1 juf of meester). Het invoeren van de wet Passend Onderwijs verplicht de scholen om kinderen met allerlei mogelijke handicaps gewoon te laten meedoen in een klas, zonder daarbij financiële middelen aan te leveren is een oorzaak. Zijn conclusie is dat er geen keuze mogelijkheid zal zijn tussen excellent en egalitair onderwijs, maar dat het gewoon een kwestie wordt van pappen en nathouden. Meer zit er niet in. Misschien tijd om een rechtse hobby ook eens een zak geld mee te geven?
Als laatste nog even aandacht voor een ingezonden brief van Carola uit Amsterdam die zich eraan stoort dat iedereen het heeft over een “aanval van de dooi”, terwijl zij toch echt heeft geleerd dat de dooi “invalt”. Ondanks het feit dat zij gelijk heeft, vraag ik me af waarom zij zich hier druk om maakt. Was haar kerstdiner misschien mislukt, of heeft haar vriend het uitgemaakt?
Al met al genoeg stof in een halfuur Volkskrant om je de rest van de dag bezig te houden lijkt me zo. Maar ik heb nog wel wat anders te doen. Zo wil ik vanmiddag ook nog het Noordhollands Dagblad lezen als mijn man terug is van zijn werk. We delen de kranten eerlijk en hij neemt de krant mee die het eerste komt. Wat zou daar vandaag instaan?
De ex-dakloze miljonair Jerry Winkler organiseerde een kerstdiner voor het instroomhuis in Amsterdam waar hij zelf ook in de zomer van 2009 woonde. De foto bij het artikel spreekt boekdelen. Zelf is Jerry van zijn verslavingen af, maar aan het eind neemt hij voor het echte kerstgevoel een blowtje met een oude makker.
Koningin Beatrix heeft met haar kerstboodschap wederom de woede over zich afgeroepen van Geert Wilders. Ze waagde het weer een oproep te doen tot “harmonie, respect en maatschappelijke verbondenheid”. Elke normaal mens zou dit toch moeten toejuichen? Maar hierbij waagde ze het ook nog te zeggen dat het gevaar bestaat dat “verschillen worden uitvergroot “en “muren van tegenstellingen worden opgetrokken. Wilders kon het niet laten te reageren met een hatelijke tweet. Maar waarom? Hij wil zelf toch ook dat alle moslims harmonieus met ons samenleven, respect betonen aan de Nederlandse samenleving en zich maatschappelijk verbinden door te werken en mee te doen met allerlei activiteiten die tot integratie aansporen?
Verder is de actie ‘Serious Request’ waarbij geld werd opgehaald voor aidswezen in Afrika een groot succes. Er is nog meer geld binnengehaald dan vorig jaar, toen de overheid nog zo’n drie miljoen euro doneerde. Dit jaar zou er niets binnenkomen uit Den Haag, dat was van tevoren bekend. Fantastisch, zou je zeggen, dat toch zo’n hoog bedrag (meer dan 7 miljoen) is opgehaald. Maar de kanttekening erbij is dat de regering van Rutte zal denken dat het dus allemaal wel losloopt met de door hun opgelegde bezuinigingen op ontwikkelingshulp. Nederland lost het zelf wel op. Dat zal dan ook wel met de cultuursector gebeuren. Die linkse rakkers hebben weer voor niets lopen schreeuwen, zullen de rechtse rakkers in het kabinet denken.
Verder stond er nog een column van Abdelkader Benali in, die zegt dat het niet past bij een man om in een crèche te werken. Dit naar aanleiding van het pedofilieschandaal in enkele Nederlandse crèches. Hij neemt het de jonge vaders kwalijk dat ze hun kinderen niet hebben beschermd, want anders laat je je kind door een man, hoe gezond ook, toch niet verschonen? Eerst dacht ik nog dat er vast een diepere laag in deze column zou zitten, maar dat viel tegen. Het is wat het is. Een ongenuanceerde reactie van een alom gerespecteerd auteur. Tot nu toe dan.
Erik van Muiswinkel speelt in een interview voor amateurpsycholoog door zichzelf af te vragen waarom hij toch helemaal los kan gaan in zijn rol van typetjes als Willem van Hanegem, die hij ooit een hele avond in een voetbalkantine heeft nagedaan. Nee, beter nog, hij zag die hele avond alles door Willems ogen. Hoe kan dat toch? Hij heeft zelf niet helemaal een bevredigend antwoord, komt niet verder dan wellicht ietwat aan schizofrenie, waardoor de lezer zal concluderen dat hij beter cabaretier kan blijven dan zich te laten omscholen tot psycholoog.
Verder nog een ingezonden opiniestuk van een schoolmeester uit Nijmegen, die aangeeft dat door het rijksbeleid een soort bio-industrie gaat ontstaan in het basisonderwijs (vijfendertig leerlingen in een klas met 1 juf of meester). Het invoeren van de wet Passend Onderwijs verplicht de scholen om kinderen met allerlei mogelijke handicaps gewoon te laten meedoen in een klas, zonder daarbij financiële middelen aan te leveren is een oorzaak. Zijn conclusie is dat er geen keuze mogelijkheid zal zijn tussen excellent en egalitair onderwijs, maar dat het gewoon een kwestie wordt van pappen en nathouden. Meer zit er niet in. Misschien tijd om een rechtse hobby ook eens een zak geld mee te geven?
Als laatste nog even aandacht voor een ingezonden brief van Carola uit Amsterdam die zich eraan stoort dat iedereen het heeft over een “aanval van de dooi”, terwijl zij toch echt heeft geleerd dat de dooi “invalt”. Ondanks het feit dat zij gelijk heeft, vraag ik me af waarom zij zich hier druk om maakt. Was haar kerstdiner misschien mislukt, of heeft haar vriend het uitgemaakt?
Al met al genoeg stof in een halfuur Volkskrant om je de rest van de dag bezig te houden lijkt me zo. Maar ik heb nog wel wat anders te doen. Zo wil ik vanmiddag ook nog het Noordhollands Dagblad lezen als mijn man terug is van zijn werk. We delen de kranten eerlijk en hij neemt de krant mee die het eerste komt. Wat zou daar vandaag instaan?
zaterdag 18 december 2010
Do's en don'ts rond Kerstmis
In de krant las ik dat er een boekje is uitgegeven om mensen minder stress te laten ervaren in de periode rond Kerst. Nu denk ik dat er veel behoefte is aan ontstressen, maar de aanschaf van een boekje is voor de meeste mensen weer een drempel. Als je zelf eens nadenkt, kom je ook een heel eind met het verminderen van stress rond de Kerst (en daarna).
Thema :Eten
Je hoeft niet perse met Kerst een culinair hoogstandje af te leveren. Het is belangrijker dat je eten maakt dat in de smaak valt bij de familie die komt eten. Dus: wel rekening houden met vegetariërs en andere dieeteisen. Een kant en klaar soepje is met wat eigen inbreng om te toveren tot een .Maar je hoeft niet perse drie soorten groente op tafel te zetten en je hoeft ook niet uren in de keuken te staan om zelfgemaakte aardappelkroketten te maken. Die uit de winkel zijn ook lekker en lekker makkelijk. Als oma graag eigen gemaakte appelmoes eet en je dat toch wilt regelen, kun je dat twee dagen van te voren al klaarmaken en laten afkoelen. Of je koopt Oma’s appelmoes van Albert Heijn. Smaakt ook naar zelfgemaakt. Scheelt weer stress op Kerstdag. Een pak kant en klaar ijs valt bij bijna iedereen in de smaak, zeker als je een lekkere chocoladesaus koop, en wat versiering om het er een culinair tintje aan te geven. Dan zijn we door het kerstmenu heen; hè, hè dat was in ieder geval relaxed.
Thema : Kerstactiviteiten
Je hoeft niet perse op Eerste Kerstdag naar het theater voor een Kerstcircus of naar de bioscoop naar de nieuwe Harry Potter. Je kunt het ook een andere dag in de kerstvakantie doen, zeker als je een paar vrije dagen hebt. Veel relaxter en je staat niet zo lang in de rij om je kaartjes af te halen. Wel eens Eerste Kerstdag ’s middags in Cineworld gekeken hoeveel mensen daar in de rij staan? Benauwend veel. Jarenlang deden wij dat ook, maar in het kader van ontstressen gaan we gewoon op een andere dag. Theater is ook leuk in de kerstvakantie, maar dat doen we dus zondag al. Voor het kerstgevoel naar Anuna in de Agatha Kerk.
Thema: Familie
Met de sneeuw van de afgelopen tijd heb je een mooi excuus om niet de hele familie af te lopen rond de Kerst. Je weet tenslotte maar nooit wat het weer gaat brengen. En het feit dat Erwin Krol zegt dat je met een gerust hart de weg op kunt gaan, maakt jou juist ongerust. Ja, ja, dat zegt hij wel vaker. Dus voor alle zekerheid blijf je lekker thuis. Een uitgebreid telefoongesprek is ook leuk en kost minder reistijd, dus stresstijd. Want iedereen gaat de weg op om allerlei familiebezoekjes af te leggen, waarvan sommige al veel stress van te voren op leveren omdat elk familiebezoek toch weer ontaardt in een grimmige sfeer door de bitse opmerkingen van tante Bertha over de slechte opvoeding van de kinderen of de (alcohol)lollige opmerkingen van oom Jan die precies die grapjes maakt die je al tien jaar moet aanhoren en die de eerste keer al niet grappig waren. Of door dat verschrikkelijke neefje uit den Haag die de hele boel op stelten zet als hij geen chips meer mag een uurtje voor het avondeten. En wat denk je van het geklaag van je schoonmoeder dat de jongeren van deze tijd nooit meer tijd hebben voor hun eigen familie en zo egoïstisch zijn. Dat was vroeger wel anders… Ontstressen dus en lekker thuisblijven. Volgend jaar is er weer een Kerst.
En dan nog wat tips over hoe te ontstressen in je vrije tijdsbesteding. Ontstressen leidt tot een relaxte levensstijl.
1. Reageer niet op elke mail die je krijgt. Het hijgerige heen-en weer gemail over iets totaal niet belangrijks levert een gigantische dosis stress op. Gewoon niet op reageren en al helemaal niet reageren op emotiemail. Heb gewoon medelijden met degene die dit stuurt. Die zit duidelijk niet lekker in zijn vel. Geen reden om je te laten opfokken. Hoe emotioneler de mail, hoe meer afstand je ervan moet nemen.
2. Denk niet dat je op vakantie moet, omdat half Nederland met de auto door de sneeuw naar zijn ingesneeuwde huisje in Frankrijk rijdt, met de urenlang vertraagde trein op wintersport naar Oostenrijk gaat om daar tot de ontdekking te komen dat het appartement dubbel geboekt is om met het vliegtuig naar de zon wil maar niet kan omdat Schiphol niet kan leveren door de sneeuw. Tegen de tijd dat de vliegtuigen weer vertrekken is je vakantie al half om. En als je daar aankomt, blijkt de zon net vertrokken te zijn naar een ander deel van de wereld. Blijf lekker thuis: geen vertraging, vertrouwd bed, volle koelkast, de hele wereld op je tv en computer.
3. Al die kerstshows op tv kun je heerlijk een jaar overslaan en eindelijk die boeken gaan lezen die je voor Moederdag, je verjaardag en Sinterklaas hebt gekregen. Met een plaid op de bank en warme chocolademelk met slagroom onder handbereik.
En als je nog meer wilt ontstressen, moet je gewoon dat boekje kopen uit de krant. Maar ook zonder kom je dus al een heel eind.
Thema :Eten
Je hoeft niet perse met Kerst een culinair hoogstandje af te leveren. Het is belangrijker dat je eten maakt dat in de smaak valt bij de familie die komt eten. Dus: wel rekening houden met vegetariërs en andere dieeteisen. Een kant en klaar soepje is met wat eigen inbreng om te toveren tot een .Maar je hoeft niet perse drie soorten groente op tafel te zetten en je hoeft ook niet uren in de keuken te staan om zelfgemaakte aardappelkroketten te maken. Die uit de winkel zijn ook lekker en lekker makkelijk. Als oma graag eigen gemaakte appelmoes eet en je dat toch wilt regelen, kun je dat twee dagen van te voren al klaarmaken en laten afkoelen. Of je koopt Oma’s appelmoes van Albert Heijn. Smaakt ook naar zelfgemaakt. Scheelt weer stress op Kerstdag. Een pak kant en klaar ijs valt bij bijna iedereen in de smaak, zeker als je een lekkere chocoladesaus koop, en wat versiering om het er een culinair tintje aan te geven. Dan zijn we door het kerstmenu heen; hè, hè dat was in ieder geval relaxed.
Thema : Kerstactiviteiten
Je hoeft niet perse op Eerste Kerstdag naar het theater voor een Kerstcircus of naar de bioscoop naar de nieuwe Harry Potter. Je kunt het ook een andere dag in de kerstvakantie doen, zeker als je een paar vrije dagen hebt. Veel relaxter en je staat niet zo lang in de rij om je kaartjes af te halen. Wel eens Eerste Kerstdag ’s middags in Cineworld gekeken hoeveel mensen daar in de rij staan? Benauwend veel. Jarenlang deden wij dat ook, maar in het kader van ontstressen gaan we gewoon op een andere dag. Theater is ook leuk in de kerstvakantie, maar dat doen we dus zondag al. Voor het kerstgevoel naar Anuna in de Agatha Kerk.
Thema: Familie
Met de sneeuw van de afgelopen tijd heb je een mooi excuus om niet de hele familie af te lopen rond de Kerst. Je weet tenslotte maar nooit wat het weer gaat brengen. En het feit dat Erwin Krol zegt dat je met een gerust hart de weg op kunt gaan, maakt jou juist ongerust. Ja, ja, dat zegt hij wel vaker. Dus voor alle zekerheid blijf je lekker thuis. Een uitgebreid telefoongesprek is ook leuk en kost minder reistijd, dus stresstijd. Want iedereen gaat de weg op om allerlei familiebezoekjes af te leggen, waarvan sommige al veel stress van te voren op leveren omdat elk familiebezoek toch weer ontaardt in een grimmige sfeer door de bitse opmerkingen van tante Bertha over de slechte opvoeding van de kinderen of de (alcohol)lollige opmerkingen van oom Jan die precies die grapjes maakt die je al tien jaar moet aanhoren en die de eerste keer al niet grappig waren. Of door dat verschrikkelijke neefje uit den Haag die de hele boel op stelten zet als hij geen chips meer mag een uurtje voor het avondeten. En wat denk je van het geklaag van je schoonmoeder dat de jongeren van deze tijd nooit meer tijd hebben voor hun eigen familie en zo egoïstisch zijn. Dat was vroeger wel anders… Ontstressen dus en lekker thuisblijven. Volgend jaar is er weer een Kerst.
En dan nog wat tips over hoe te ontstressen in je vrije tijdsbesteding. Ontstressen leidt tot een relaxte levensstijl.
1. Reageer niet op elke mail die je krijgt. Het hijgerige heen-en weer gemail over iets totaal niet belangrijks levert een gigantische dosis stress op. Gewoon niet op reageren en al helemaal niet reageren op emotiemail. Heb gewoon medelijden met degene die dit stuurt. Die zit duidelijk niet lekker in zijn vel. Geen reden om je te laten opfokken. Hoe emotioneler de mail, hoe meer afstand je ervan moet nemen.
2. Denk niet dat je op vakantie moet, omdat half Nederland met de auto door de sneeuw naar zijn ingesneeuwde huisje in Frankrijk rijdt, met de urenlang vertraagde trein op wintersport naar Oostenrijk gaat om daar tot de ontdekking te komen dat het appartement dubbel geboekt is om met het vliegtuig naar de zon wil maar niet kan omdat Schiphol niet kan leveren door de sneeuw. Tegen de tijd dat de vliegtuigen weer vertrekken is je vakantie al half om. En als je daar aankomt, blijkt de zon net vertrokken te zijn naar een ander deel van de wereld. Blijf lekker thuis: geen vertraging, vertrouwd bed, volle koelkast, de hele wereld op je tv en computer.
3. Al die kerstshows op tv kun je heerlijk een jaar overslaan en eindelijk die boeken gaan lezen die je voor Moederdag, je verjaardag en Sinterklaas hebt gekregen. Met een plaid op de bank en warme chocolademelk met slagroom onder handbereik.
En als je nog meer wilt ontstressen, moet je gewoon dat boekje kopen uit de krant. Maar ook zonder kom je dus al een heel eind.
zaterdag 4 december 2010
In winters weer kweekt men kasplantjes
Deze week was het al vroeg winter. Maandag begon het al te sneeuwen en het winterse weer heeft tot nu toe de hele week aangehouden. De een vindt het lekker om door de sneeuw te kuieren, de ander heeft meer moeite vooruit te komen en hoopt dat de dooi snel inzet en de viezigheid van de straten en stoepen verdwijnt. Voor ReinUnie was het een uitgelezen mogelijkheid om het aangepaste gladheidbestrijdingsplan eens goed door te spitten. Het was een mooie oefening als opmaat naar langere periodes slecht weer, zoals we de afgelopen winter hadden.
De eerste de beste dag bleek dat er nogal wat hiaten zaten in de uitwerking van het plan. Zo was het voor de fietsers op de Alkmaarseweg maandag onmogelijk om op de fietsstroken te fietsen. Die werden om een onverklaarbare reden niet geveegd. De autowegen wel. De auto’s reden de middenstukken al snel schoon, maar de viezigheid verplaatste zich daardoor naar de zijkanten waar de fietsers hun weg moesten trachten te vinden. Waarom rijdt er nu geen karretje op de druk bereden fietspaden langs de Alkmaarseweg? Juist die weg is door het niet vrij liggen van de fietspaden zo gevaarlijk met sneeuw.
Zelf ben ik geen held als het gaat om fietsen in de sneeuw. Zo lang er een klein laagje ligt, gaat het nog wel, maar als de sneeuw substantieel wordt blijft mijn fiets in de schuur. Dan ga ik lopen. Dat is trouwens heel lekker, lopen door de sneeuw. Ik heb warme laarzen aangeschaft in de uitverkoop, die veel profiel hebben, waardoor je de grip op de sneeuw behoudt. ’s Ochtends sta ik vroeger op, want lopen kost nu eenmaal meer tijd dan fietsen. En dan vertrek ik mooi op tijd naar mijn werk, dat zo’n twintig minuten lopen van mijn huis is.
Onderweg kom ik langs de middelbare school van het Kennemer College aan de Bullerlaan. De school waar ik jarenlang gewerkt heb. Tot mijn verbazing zie ik auto’s af en aan rijden. Er blijken geen docenten in te zitten, maar ouders van leerlingen die hun kroost afzetten, het liefst op de stoep van de school. Zo hoeft het kroost maar enkele tientallen meters nog te overbruggen naar de leerlingeningang.
Als ik ’s middags terugloop, is het omgekeerde proces aan de orde. De ouders staan weer braaf te wachten met ronkende motoren om de kinderen weer op te halen. Want het is blijkbaar ‘not done’ om Pietje of Marietje ’s middags naar huis te laten lopen. En dat terwijl de meesten die worden gehaald of gebracht ook slechts een half uurtje lopen van school af wonen.
Dat op de vroege ochtend ouders kinderen naar school brengen kan ik me nog wel voorstellen, al vind ik dat ze op de middelbare school hun kasplantjes eigenlijk toch wel naar de koude grond zouden mogen verplanten en ze hun eigen weg door de sneeuw naar school zouden kunnen laten vinden. Er was tenslotte nog geen sprake van een weeralarm of dergelijke.
Maar ’s middags? Kan het kwaad als een kind dertig minuten wandelt of gedeeltelijk fietst en loopt? Volgens mij niet. Ik kan me de zware sneeuwstormen van de winter ‘79/’80 herinneren. Ik zat in de laatste klas van het atheneum en heel veel dagen lag er dikke sneeuw. Dat de leerlingen die van Castricum naar Beverwijk moesten fietsen met de bus kwamen, konden wij ons goed voorstellen. Dat was wel een heel lang stuk om te lopen. Maar de rest kwam gewoon lopend of ploeterend met de fiets door de sneeuw naar school.
Tot die ene ochtend in februari dat er een echte sneeuwstorm woedde. Mijn moeder zei dat we gewoon moesten gaan, al hadden we daar niet zo’n zin in."Natuurlijk gaat school door met dit weer." Mijn zus en ik ploegden door de sneeuwstorm en kwamen uiteindelijk bij school aan om te constateren dat wegens de sneeuwstorm de school gesloten bleef. Terug naar huis maar weer. Mijn moeder vond het maar onzin dat de school dicht was, al bleek later dat in heel Nederland grote problemen waren met het verkeer en dat in Friesland dorpen onbereikbaar waren geworden. Het leverde trouwens wel mooie plaatjes op.
Maar de kasplantjes van tegenwoordig zien de sneeuw alleen nog maar van achter de ramen van de auto, van achter de ramen van de school en van achter de ramen van de huiskamer. Gelukkig gaan ze in de pauze nog wel even buiten sneeuwballen gooien. Het blijven tenslotte kinderen. Maar dan lekker weer de schoollokalen in en daarna weer lekker warm op de achterbank.
De ouders van deze kinderen doen hun kroost veel te kort. Laat ze ervaren hoe lekker het is om na een barre tocht thuis te komen, waar de kachel lekker brandt. Geef de kinderen de mogelijkheid op te groeien tot echte Hollandse jongens en meisjes die flink zijn met de paplepel ingegoten kregen. De kasplantjes van nu worden de ouders van de kasplantjes van later. Hele generaties die opgroeien zonder ooit te hebben hoeven afzien in winters weer. Ze zouden eigenlijk eeuwig de achterbankgeneratie kunnen blijven heten, maar de kenners hebben besloten dat de jeugd van nu de ‘grenzeloze generatie’ is. Ze kunnen alles bereiken wat ze willen, de hele wereld ligt voor ze open, maar wel van achter de ramen van moeders auto.
De eerste de beste dag bleek dat er nogal wat hiaten zaten in de uitwerking van het plan. Zo was het voor de fietsers op de Alkmaarseweg maandag onmogelijk om op de fietsstroken te fietsen. Die werden om een onverklaarbare reden niet geveegd. De autowegen wel. De auto’s reden de middenstukken al snel schoon, maar de viezigheid verplaatste zich daardoor naar de zijkanten waar de fietsers hun weg moesten trachten te vinden. Waarom rijdt er nu geen karretje op de druk bereden fietspaden langs de Alkmaarseweg? Juist die weg is door het niet vrij liggen van de fietspaden zo gevaarlijk met sneeuw.
Zelf ben ik geen held als het gaat om fietsen in de sneeuw. Zo lang er een klein laagje ligt, gaat het nog wel, maar als de sneeuw substantieel wordt blijft mijn fiets in de schuur. Dan ga ik lopen. Dat is trouwens heel lekker, lopen door de sneeuw. Ik heb warme laarzen aangeschaft in de uitverkoop, die veel profiel hebben, waardoor je de grip op de sneeuw behoudt. ’s Ochtends sta ik vroeger op, want lopen kost nu eenmaal meer tijd dan fietsen. En dan vertrek ik mooi op tijd naar mijn werk, dat zo’n twintig minuten lopen van mijn huis is.
Onderweg kom ik langs de middelbare school van het Kennemer College aan de Bullerlaan. De school waar ik jarenlang gewerkt heb. Tot mijn verbazing zie ik auto’s af en aan rijden. Er blijken geen docenten in te zitten, maar ouders van leerlingen die hun kroost afzetten, het liefst op de stoep van de school. Zo hoeft het kroost maar enkele tientallen meters nog te overbruggen naar de leerlingeningang.
Als ik ’s middags terugloop, is het omgekeerde proces aan de orde. De ouders staan weer braaf te wachten met ronkende motoren om de kinderen weer op te halen. Want het is blijkbaar ‘not done’ om Pietje of Marietje ’s middags naar huis te laten lopen. En dat terwijl de meesten die worden gehaald of gebracht ook slechts een half uurtje lopen van school af wonen.
Dat op de vroege ochtend ouders kinderen naar school brengen kan ik me nog wel voorstellen, al vind ik dat ze op de middelbare school hun kasplantjes eigenlijk toch wel naar de koude grond zouden mogen verplanten en ze hun eigen weg door de sneeuw naar school zouden kunnen laten vinden. Er was tenslotte nog geen sprake van een weeralarm of dergelijke.
Maar ’s middags? Kan het kwaad als een kind dertig minuten wandelt of gedeeltelijk fietst en loopt? Volgens mij niet. Ik kan me de zware sneeuwstormen van de winter ‘79/’80 herinneren. Ik zat in de laatste klas van het atheneum en heel veel dagen lag er dikke sneeuw. Dat de leerlingen die van Castricum naar Beverwijk moesten fietsen met de bus kwamen, konden wij ons goed voorstellen. Dat was wel een heel lang stuk om te lopen. Maar de rest kwam gewoon lopend of ploeterend met de fiets door de sneeuw naar school.
Tot die ene ochtend in februari dat er een echte sneeuwstorm woedde. Mijn moeder zei dat we gewoon moesten gaan, al hadden we daar niet zo’n zin in."Natuurlijk gaat school door met dit weer." Mijn zus en ik ploegden door de sneeuwstorm en kwamen uiteindelijk bij school aan om te constateren dat wegens de sneeuwstorm de school gesloten bleef. Terug naar huis maar weer. Mijn moeder vond het maar onzin dat de school dicht was, al bleek later dat in heel Nederland grote problemen waren met het verkeer en dat in Friesland dorpen onbereikbaar waren geworden. Het leverde trouwens wel mooie plaatjes op.
Maar de kasplantjes van tegenwoordig zien de sneeuw alleen nog maar van achter de ramen van de auto, van achter de ramen van de school en van achter de ramen van de huiskamer. Gelukkig gaan ze in de pauze nog wel even buiten sneeuwballen gooien. Het blijven tenslotte kinderen. Maar dan lekker weer de schoollokalen in en daarna weer lekker warm op de achterbank.
De ouders van deze kinderen doen hun kroost veel te kort. Laat ze ervaren hoe lekker het is om na een barre tocht thuis te komen, waar de kachel lekker brandt. Geef de kinderen de mogelijkheid op te groeien tot echte Hollandse jongens en meisjes die flink zijn met de paplepel ingegoten kregen. De kasplantjes van nu worden de ouders van de kasplantjes van later. Hele generaties die opgroeien zonder ooit te hebben hoeven afzien in winters weer. Ze zouden eigenlijk eeuwig de achterbankgeneratie kunnen blijven heten, maar de kenners hebben besloten dat de jeugd van nu de ‘grenzeloze generatie’ is. Ze kunnen alles bereiken wat ze willen, de hele wereld ligt voor ze open, maar wel van achter de ramen van moeders auto.
Abonneren op:
Posts (Atom)
