dinsdag 31 mei 2011

Verwende hond?

Nu onze hond Sushi nadat ze vijftien jaar op de aardbodem rondloopt toch nog geopereerd is aan een gezwel, dat gelukkig helemaal goedaardig was, wordt het op haar oude dag toch nog een verwende hond.

Of het door de operatie komt, door de narcose of door de antibiotica weten we niet, maar haar eetlust laat te wensen over. Het hondenvoer , dat ze tot voor kort naar binnen schrokte, liet ze steeds staan. Op een gegeven moment zijn we maar overgegaan over kattenvoer, want dat eet ze graag als ze ergens is waar een poes huist. Dat leek eerst goed te werken, maar van de ene op de andere dag was dat ook niet meer lekker, besloot zij.

Ja, wat moet je dan? We hebben het een dagje aangekeken, maar ze kreeg gewoon te weinig voer binnen. Dan zou de operatie toch voor niks geweest zijn en zou ze niet lang meer leven. Maar toen kwamen we op het idee om gehakt te gaan bakken en daar stukjes aardappel door te mengen of brokjes. En dat gaat er wel in. ’s Morgens vroeg om kwart voor zeven sta ik al gehakt te bakken (en dat terwijl de mensen hier in huis vrijwel geen vlees eten). Het is even op je tanden bijten, want als er iets vies ruikt is het wel de lucht van gebakken gehakt in de morgen.

Maar het gaat om het resultaat en dat mag er zijn. De bakjes gaan schoon leeg en Sushi ziet er meteen al weer wat beter uit. Het wordt een verwende hond, of kan daar bij een oude hond geen sprake meer van zijn? Ik denk eigenlijk van niet. Je moet haar eigenlijk vergelijken met een oude oma die aan het dementeren is. Die eet ook niet expres haar spinazie niet op. Dat gaat vanzelf, het is een soort blokkade. En dat gaat blijkbaar bij een hond ook zo.

Verwennen dus maar, want echt verpesten kunnen we haar niet meer. Dus: lekkere staafjes als ze wil, lekker gehakt met aardappel, elke twee uur een kort wandeltje en ’s nachts ook de wekker zetten, want het dag-en nachtritme gaat gelijk op. Tevreden hond, tevreden bazen. Een sharpei van vijftien is een kostbaar bezit, want het is een grote uitzondering.

Straks gaan we de hechtingen laten verwijderen en kijken of de dierenarts tevreden is. Dat zou helemaal mooi zijn: tevreden hond, tevreden bazen en tevreden dierenarts. In dit geval kan het eigenlijk nooit “te” zijn.

Ondertussen heeft Sushi er nog geen erg in. Ligt lekker te slapen op het matje voor de deur. Straks weet ze waar we heen gaan en dan zet ze zich schrap bij de deur van de dierenarts. Gelukkig is er een gladde vloer, zodat we haar makkelijk in de richting van de behandelkamer kunnen slepen. Het zal niet veel voorstellen allemaal, dat verwijderen van de hechtingen, dus ze moet er maar even doorheen.

En dan weer lekker naar huis voor een bak gehakt met aardappelen. Leven als een hond in Frankrijk, toch?

zondag 15 mei 2011

Wie gaat de aardbeien plukken?

We kennen allemaal uit onze jeugd wel de kreet : “wie zal dat gaan doen? Gekke Gerritje, zeker.” Die kreet kwam afgelopen week bij mij boven toen ik in Pauw en Wiiteman de weledelgestrenge minister Kamp hoorde praten over de aardbeienpluk en de aspergeoogst. De discussie ging erom waarom je mensen van buiten de EU geen vergunning geeft om deze werkzaamheden te verrichten, aangezien er geen mensen binnen de EU te vinden zijn. Het lijkt logisch, want anders krijgen de aardbeientelers hun aardbeien niet van het land en rotten ze weg aan de struikjes. Zonde, toch?

Volgens minister Kamp was er geen probleem: Nederland heeft genoeg werklozen die dit werk kunnen doen. Dit is passend werk en als ze dit weigeren uit te voeren, hebben ze een probleem. Dan gaat hij hun uitkering stopzetten. Dan willen ze blijkbaar niet werken en dan is het einde oefening. Hij werd hierbij volledig ondersteund door dhr Huffnagel (oud- lid Lagerhuis op tv, oud-wethouder en oud- wat dies meer zij). Natuurlijk wel van dezelfde politieke stroming, namelijk de regeringsgetrouwen, oftewel rechts Nederland dat zijn vingers aflikt bij het huidige kabinetsbeleid.
Als illustratie werd nog een filmpje getoond van iemand die nu tijdelijk in het groenonderhoud aan het werk was en die aangaf dat hij dat werk wel zou willen doen, maar omdat het nu niet hoeft, deed hij het niet. Voorbijgegaan werd aan het feit dat hij ondertussen wel ander werk deed, ook niet al te licht werk waar veel anderen hun neus voor op zouden halen.

Toen in de discussie werd ingebracht dat aardbeienpluk toch seizoensarbeid is, zodat mensen er niet structureel iets aan hebben, werd dhr. Kamp toch wel wat geagiteerd. Na de aardbeienpluk was er wel weer andere werk, zoals bollen pellen, dus er moest niet gezeurd worden. Ik kreeg een beetje het gevoel dat de mening overheerst dat er maar eens een einde moet komen aan de luiigheid van werklozen. Werken zullen ze en anders zullen ze het wel merken.

Maar over wie hebben we het dan? Hebben we het over de zoon van Henk Kamp die na zijn studie geen baan kan vinden op niveau. Hebben we het over de oudere neef van dhr. Huffnagel, die zijn baan als vrachtwagenchauffeur is kwijtgeraakt? Hebben we het over dhr. Huffnagel of dhr. Kamp zelf als ze na hun politieke loopbaan even in een baan vacuĆ¼m zitten? Ik denk het niet.

Ik denk dat we het over gekke Gerritje hebben. Een circa dertigjarig man, die toevallig niet de zoon, neef of buurman is van……. Een totaal onbekende werkloze Nederlander die al drie jaar in een uitkering zit. Waardoor maakt niet uit. Waarschijnlijk heeft hij door een leerstoornis en een problematische thuissituatie het mbo niet afgemaakt en is als achttienjarige van school gegaan. Hij heeft de pech als hij toevallig op Texel woont. Want daar is de aardbeienpluk niet te vinden. Maar met een beetje inzet, reist hij wel elke dag met de boot naar het vaste land, want in de Zuid-Hollandse kassen valt heus wel werk te vinden. Als daar toevallig anderen hem voor zijn geweest en deze prachtbanen al bemachtigd hebben, reist hij toch gewoon door naar Limburg om aan de aspergesteek mee te doen. Als je wil, is er veel mogelijk.

Nee, er zal een goede uitwerking moeten komen van het idee waar op zich nog wel iets voor te zeggen is. Maar dan moet niet alleen gekke Gerritje gedwongen worden om dit werk te doen, maar ook de zoon van Henk Kamp, die nadat hij een studie aan In Holland heeft gevolgd niet aan de bak komt. En ook de heer Kamp zelf , als hij na zijn ambtsperiode enkele weken thuiszit duimen te draaien. Dan geeft dit kabinet Nederland misschien toch een beetje terug aan de hardwerkende Nederlander. Want tot nu toe kan ik niet uitvogelen wat ze hier nu mee bedoelen.

Steeds meer hardwerkende Nederlanders worden geconfronteerd met teruggeschroefde contracten in uren of in loonschaal. Deze hardwerkende Nederlanders krijgen het steeds moeilijker om hun hoofd boven water te houden. Ze willen wel, maar ze krijgen de kans niet meer. Maar ja, je bent natuurlijk pas hardwerkend in de ogen van dit kabinet als je meer dan de Balkenendenorm verdient. En daarom zal het heilige huisje van de hypotheekrenteaftrek, ook voor huizen boven de 500.000 euro gewoon in stand blijven. Nee, laten we het geld halen waar het vandaan moet komen: die luie uitkeringstrekkers, die nog te beroerd zijn om aardbeien te gaan plukken. Het moet maar eens uit zijn met dat gezeur.

De redactie van dit blog neemt afstand van de laatste alinea. Wie dit vindt, neemt het maar voor eigen rekening. Wie staat er op? Vast niet gekke Gerritje.