In de krant van vanmorgen staat een groot artikel over de problemen die ouders hebben bij het boeken van een vakantie voor de “meivakantie”. Ouders van kinderen die het ene kind op het voortgezet onderwijs hebben en een ander kind op de basisschool, komen van een koude kermis thuis als ze volgens het vakantieschema van de basisschool (met daarop een meivakantie van twee weken) een leuke trip naar het buitenland geboekt hebben en er dan veel later pas achterkomen dat het kind op de middelbare school maar 1 week vrij heeft. Wat doe je dan?
Laat je het oudste kind op eigen houtje eerder naar huis gaan? Dat lijkt me voor de meeste ouders geen optie. Ga je zelf een week eerder naar huis, terwijl je je juist zo verheugde op een lange zonvakantie? Lijkt me voor de meeste ouders ook geen optie. Maar wat dan? De meeste ouders zullen de weg kiezen van het benaderen van de middelbare school. Kunnen ze geen dispensatie krijgen voor de drie dagen (donderdag en vrijdag zijn toch al vrij wegens Hemelvaart) dat het kind eigenlijk naar school had gemoeten? De meeste scholen zullen hier ontkennend op antwoorden. Als de ouders ervoor kiezen hun kind die drie dagen niet naar school te laten gaan, zal leerplicht ingeschakeld worden. Dat betekent in ieder geval een boete, als het de eerste keer luxe verzuim is.
Is het nu niet handiger dat de middelbare scholen ook voor een twee weken durende meivakantie kiezen? Dat lijkt misschien een voor de hand liggende oplossing, maar er zijn wel kanttekeningen bij te plaatsen. Als leerlingen op het middelbaar onderwijs twee weken in mei vrij hebben, zijn ze (volgens deze ervaringsdeskundige) bijna niet meer aan de gang te krijgen voor de laatste weken tot aan de zomervakantie. Dat is erg, omdat op vrijwel alle middelbare scholen nog belangrijke proefwerkweken worden gehouden, die voor een groot deel het rapportcijfer van het overgangsrapport bepalen. Als je dan niet meer goed op stoom te krijgen bent, zakken de cijfers vaak bedroevend naar beneden. Dit kan als gevolg hebben dat je na de brugklas toch niet op de havo kunt blijven en naar de mavo moet vertrekken. Of dat je niet het atheneum haalt, maar ‘slechts’havo niveau. Wat het betekent voor de leerlingen op het basisberoeps, daar wil je dan niet eens aan denken. Daar zullen waarschijnlijk een heel aantal het eerste jaar over moeten doen, of met gigantische hertentamens de vakantie in moeten gaan. Dat wens je een kind toch niet toe!
Twee weken aangesloten meivakantie zou wel een optie kunnen zijn als de zomervakantie dat betreffende jaar laat valt, dus half juli. Dan heb je een langere periode om de leerlingen weer in het leerritme te krijgen. Maar dat is maar eens in de drie jaar. Daarmee heb je het probleem van de ouders ook niet opgelost. Maar het zou in ieder geval duidelijkheid kunnen scheppen. Middelbaar onderwijs ook twee weken meivakantie als de zomervakantie in de regio laat valt. En in alle andere gevallen, gewoon 1 week.
Maar wat doet Den Haag? Komt die met een oplossing die ouders uit de onduidelijkheid helpt? Oordeel zelf, dat doe ik ook. Staatssecretaris van Bijsterveldt (onderwijs) werkt nu aan een wetswijziging waarin 1 week meivakantie en 2 weken kerstvakantie verplicht worden gesteld. En dat terwijl ik geen school ken die niet 2 weken kerstvakantie kent en ook geen school die geen week in mei vrij geeft. Op zo’n manier laat je als politicus in Den Haag weer eens duidelijk blijken dat je er geen idee van hebt waar het nu eigenlijk om gaat. Het gaat om het veranderende vakantiepatroon van Nederlanders, die niet meer genoeg hebben aan 1 lange vakantie in de zomer. Men wil ook tijdens andere periodes met vakantie. Het luchtruim is niet voor niets weer open, nu willen we het weer massaal gaan gebruiken ook. Dus we pakken onze koffers, checken in op Schiphol, zakken in de vliegtuigstoelen weg en gaan twee zorgeloze weken meivakantie op Ibiza, Rhodos of Alanya tegemoet. Niet de kinderen vergeten mee te nemen!
woensdag 28 april 2010
maandag 19 april 2010
De natuur de baas
Nederland is al enkele dagen stil. Het valt mij niet op, want ik hoor bijna nooit een vliegtuig. Niet omdat ze niet vliegen, maar het valt mij gewoon zelden op. Hoe anders zal dit zijn voor mensen die in Zwanenburg wonen of bij Halfweg. Voor die mensen zal het zondag op die prachtige lentedag hemel op aarde zijn geweest. Eindelijk konden ze ongestoord eens buiten zitten en de vogels in hun eigen tuin horen kwetteren.
Een van deze mensen was deze week op televisie en vertelde wat een verademing het was in vergelijking met de normale gang van zaken. Elke minuut een vliegtuig boven je huis! Ik vraag me af of hij zich na enkele rustige dagen afvraagt of hij niet beter kan verhuizen naar een deel van het land waar het altijd zo rustig is. Bijvoorbeeld naar Overijssel, bij Rijssen in de buurt. Daar gaan wij vaak op vakantie naartoe en daar is het altijd lekker rustig.
Minstens vier keer per jaar zijn wij een week of een halve week in Enter in een park van Landal Green Parks. Mijn zus heeft daar een huisje en daar maken wij met veel plezier gebruik van. Een weiland grenst aan hun grondgebied. Op dat weiland staat een groep van ongeveer twaalf jonge koeien.’s Avonds komen ze naar het hek en kun je ze aaien. Verder zitten er veel eekhoorns, zijn er af en toe weer konijnen te zien en verder volop vogels. Verder… stilte.
Het is er ’s nachts ook nog echt donker. Je ziet veel sterren, hoort uilen en ziet vleermuizen. In mei zijn er ook volop meikevers die door het avonddonker boven je hoofd vliegen. Voor ons is dat het ultieme vakantiegevoel. Je wordt moe van het vele wandelen in de gezonde buitenlucht. Slaapt veel vaster dan thuis en je kunt alles achter je laten. Een klein beetje van dit effect ervaart die meneer in Zwanenburg nu eindelijk ook eens.
Maar voor hoe lang nog? De algemene opinie in Nederland is dat het nu wel genoeg is met die aswolk. In het begin accepteerde men gemakkelijk dat de natuur ons de baas was. Maar na een paar dagen is het afgelopen met die tolerantie. “Ja zeg, het kan volgens experts nog maanden duren! Dat kan toch niet!”. Mensen willen nu toch echt weer naar huis, of juist op vakantie. Of voor het werk moet weer gevlogen worden. Logisch, er spelen veel belangen.
Maar stel je voor dat het echt gevaarlijk zou blijken te zijn. Als er echt een langere periode niet gevlogen zou kunnen worden? Wat gebeurt er dan in onze westerse wereld? Hoe zouden we daar mee om moeten gaan? De kans bestaat dat in IJsland een grotere vulkaan ook as gaat spuwen. Dat zou nog veel ingrijpender gevolgen kunnen hebben. Ik hoop dat het niet gebeurt. Maar als het wel gebeurt, wat dan?
Ik ben blij dat ik niet hoef te vliegen dit jaar. Dat we gewoon met de auto naar Overijssel kunnen gaan en daar met hoogstens een uur vertraging door files aankomen. In Enter is de natuur de baas ook zonder dat er een vulkaan aan te pas komt. Dus als de vliegtuigen weer gaan vliegen, laat ze voorbij gaan. Zoek een lekker rustig plekje in Nederland, net als bij Enter. En geniet van de rust
Een van deze mensen was deze week op televisie en vertelde wat een verademing het was in vergelijking met de normale gang van zaken. Elke minuut een vliegtuig boven je huis! Ik vraag me af of hij zich na enkele rustige dagen afvraagt of hij niet beter kan verhuizen naar een deel van het land waar het altijd zo rustig is. Bijvoorbeeld naar Overijssel, bij Rijssen in de buurt. Daar gaan wij vaak op vakantie naartoe en daar is het altijd lekker rustig.
Minstens vier keer per jaar zijn wij een week of een halve week in Enter in een park van Landal Green Parks. Mijn zus heeft daar een huisje en daar maken wij met veel plezier gebruik van. Een weiland grenst aan hun grondgebied. Op dat weiland staat een groep van ongeveer twaalf jonge koeien.’s Avonds komen ze naar het hek en kun je ze aaien. Verder zitten er veel eekhoorns, zijn er af en toe weer konijnen te zien en verder volop vogels. Verder… stilte.
Het is er ’s nachts ook nog echt donker. Je ziet veel sterren, hoort uilen en ziet vleermuizen. In mei zijn er ook volop meikevers die door het avonddonker boven je hoofd vliegen. Voor ons is dat het ultieme vakantiegevoel. Je wordt moe van het vele wandelen in de gezonde buitenlucht. Slaapt veel vaster dan thuis en je kunt alles achter je laten. Een klein beetje van dit effect ervaart die meneer in Zwanenburg nu eindelijk ook eens.
Maar voor hoe lang nog? De algemene opinie in Nederland is dat het nu wel genoeg is met die aswolk. In het begin accepteerde men gemakkelijk dat de natuur ons de baas was. Maar na een paar dagen is het afgelopen met die tolerantie. “Ja zeg, het kan volgens experts nog maanden duren! Dat kan toch niet!”. Mensen willen nu toch echt weer naar huis, of juist op vakantie. Of voor het werk moet weer gevlogen worden. Logisch, er spelen veel belangen.
Maar stel je voor dat het echt gevaarlijk zou blijken te zijn. Als er echt een langere periode niet gevlogen zou kunnen worden? Wat gebeurt er dan in onze westerse wereld? Hoe zouden we daar mee om moeten gaan? De kans bestaat dat in IJsland een grotere vulkaan ook as gaat spuwen. Dat zou nog veel ingrijpender gevolgen kunnen hebben. Ik hoop dat het niet gebeurt. Maar als het wel gebeurt, wat dan?
Ik ben blij dat ik niet hoef te vliegen dit jaar. Dat we gewoon met de auto naar Overijssel kunnen gaan en daar met hoogstens een uur vertraging door files aankomen. In Enter is de natuur de baas ook zonder dat er een vulkaan aan te pas komt. Dus als de vliegtuigen weer gaan vliegen, laat ze voorbij gaan. Zoek een lekker rustig plekje in Nederland, net als bij Enter. En geniet van de rust
dinsdag 13 april 2010
Volle zalen
Gisteren bleek dat de nieuwe gemeenteraad al bij een van de eerste vergaderingen een volle zaal kan trekken. Was ook niet zo moeilijk. De raadscommissie had de vertegenwoordiging van ongeruste ouders uit de Broekpolder uitgenodigd en die hadden zoveel mogelijk andere ouders bereid gevonden mee te komen. Wat speelt er namelijk in de Broekpolder? Vanaf het begin van de oplevering van de huizen bleek dat de prognoses van de leerlingenaantallen niet klopten. Er was meer toestroom van leerlingen dan men had ingeschat. De prognoses moeten dan ook regelmatig bijgesteld worden. Het nieuwe MFA gebouw werd opgeleverd met een aantal schoolwoningen erboven, die al snel vol zaten. Tijdelijk is zelfs de ruimte boven de sporthal ingezet als noodoplossing. Maar dat kon maar voor 1 groep en maar voor 1 jaar. Nu is het de vraag wat er moet gebeuren met de groepen die “over”zijn. Volgens de verwachtingen zullen het komend schooljaar al vier groepen zijn. Moeten die volgens afspraak (tussen gemeente en schoolbesturen) naar de oude Jan Ligthartschool (later Kompas)aan de Belgiëlaan, of moeten er goede noodgebouwen in de Broekpolder komen zoals de ouders liever zien? Daar draait het om.
Het enige waar iedereen het gisteren over eens was, was dat het nodig is de nieuwe prognoses zo snel mogelijk te kennen. Waar zijn we nu aan toe? Is het genoeg dat we voor 8 nieuwe groepen huisvesting regelen, of worden het toch 9 of 10 groepen? Want als dat het geval blijkt, kun je die groepen niet allemaal kwijt in het binnenkort opgeknapte Jan Lighthartschool gebouw. Dan zul je toch iets met noodoplossingen moeten.
Maar wanneer komen de prognoses? Waarschijnlijk begin mei. En dan? Wat verwacht de raad nu als er uit de prognoses blijkt dat er 9 groepen maximaal gehuisvest zullen moeten worden buiten het huidige MFA gebouw? Ouders hopen dat er dan 9 goed geoutilleerde noodlokalen ergens op een locatie in de Broekpolder komen. Dat het oude gebouw aan de Belgiëlaan dan niet meer aan de orde is.
Als je naar het eerder besluit van gemeente en schoolbesturen kijkt, lijkt het logischer om dan juist de Belgiëlaan goed te outilleren en een noodlokaal of daar of misschien toch bij het MFA te plaatsen. Een goed opgeknapt schoolgebouw zal later zijn nut nog kunnen bewijzen als locatie voor kinderopvang of een andere voorziening waar behoefte aan is.
Maar die volle zaal van gisteren. Waar leidde dat toe? Het leidde ertoe dat bijna alle raadsfracties zich verscholen achter de opties die de ouders op tafel hadden gelegd. En daarbij duidelijk afstand namen van het besluit. "Is dit niet mogelijk? Is dat niet mogelijk? Kan er niet gewoon een bouwlaag bovenop het MFA? Moeten we niet een nieuwe school in de Broekpolder neer zetten of zelfs nog een multifunctioneel gebouw? Kunnen we toch gewoon door een woningcorporatie laten bouwen? ”
Ja, ja. Diezelfde woningcorporatie zeker die niet wist hoe snel hij zich uit het MFA moest terugtrekken. En in deze slechte tijden voor de bouw willen corporaties al helemaal hun nek niet meer uitsteken. Het vervelende van gisterenavond was dat de mensen op de tribune met een voldaan gevoel weggingen, terwijl je op je klompen kunt aanvoelen dat het gebouw aan de Belgiëlaan gewoon gebruikt gaat worden en dat de meerderheid van de raad (de coalitie is tenslotte 19 zetels waard)daar ook gewoon achter staat.
Conclusie: een volle zaal zorgt ervoor dat de coalitiepartijen veranderen in oppositiepartijen. Tijdens het bespreken van het coalitieprogramma in de raad van 8 april bleek al dat diverse partijen vinden dat ze met zo’n brede coalitie minderheidsstandpunten kunnen uitdragen binnen de coalitie. Maar het moet toch niet zo zijn dat de coalitie uit 19 zetels bestaat en dat er dan 13 daarvan een ander standpunt uit gaan dragen dan het college.
Het ergste van alles vind ik dat de ouders teleurgesteld zullen zijn als blijkt dat het collegestandpunt onderschreven gaat worden, na coalitieberaad wellicht, door alle partijen die hun nu de hoop op een andere oplossing hebben gegeven. De politiek is dan weer eens niet geloofwaardig gebleken en het opkomstcijfer zal ook in de Broekpolder volgende keer nog lager worden.En we wilden er juist met zijn allen alles aan doen om het opkomstpercentage op te krikken!
Volle zalen? Doe dus maar even niet.
Het enige waar iedereen het gisteren over eens was, was dat het nodig is de nieuwe prognoses zo snel mogelijk te kennen. Waar zijn we nu aan toe? Is het genoeg dat we voor 8 nieuwe groepen huisvesting regelen, of worden het toch 9 of 10 groepen? Want als dat het geval blijkt, kun je die groepen niet allemaal kwijt in het binnenkort opgeknapte Jan Lighthartschool gebouw. Dan zul je toch iets met noodoplossingen moeten.
Maar wanneer komen de prognoses? Waarschijnlijk begin mei. En dan? Wat verwacht de raad nu als er uit de prognoses blijkt dat er 9 groepen maximaal gehuisvest zullen moeten worden buiten het huidige MFA gebouw? Ouders hopen dat er dan 9 goed geoutilleerde noodlokalen ergens op een locatie in de Broekpolder komen. Dat het oude gebouw aan de Belgiëlaan dan niet meer aan de orde is.
Als je naar het eerder besluit van gemeente en schoolbesturen kijkt, lijkt het logischer om dan juist de Belgiëlaan goed te outilleren en een noodlokaal of daar of misschien toch bij het MFA te plaatsen. Een goed opgeknapt schoolgebouw zal later zijn nut nog kunnen bewijzen als locatie voor kinderopvang of een andere voorziening waar behoefte aan is.
Maar die volle zaal van gisteren. Waar leidde dat toe? Het leidde ertoe dat bijna alle raadsfracties zich verscholen achter de opties die de ouders op tafel hadden gelegd. En daarbij duidelijk afstand namen van het besluit. "Is dit niet mogelijk? Is dat niet mogelijk? Kan er niet gewoon een bouwlaag bovenop het MFA? Moeten we niet een nieuwe school in de Broekpolder neer zetten of zelfs nog een multifunctioneel gebouw? Kunnen we toch gewoon door een woningcorporatie laten bouwen? ”
Ja, ja. Diezelfde woningcorporatie zeker die niet wist hoe snel hij zich uit het MFA moest terugtrekken. En in deze slechte tijden voor de bouw willen corporaties al helemaal hun nek niet meer uitsteken. Het vervelende van gisterenavond was dat de mensen op de tribune met een voldaan gevoel weggingen, terwijl je op je klompen kunt aanvoelen dat het gebouw aan de Belgiëlaan gewoon gebruikt gaat worden en dat de meerderheid van de raad (de coalitie is tenslotte 19 zetels waard)daar ook gewoon achter staat.
Conclusie: een volle zaal zorgt ervoor dat de coalitiepartijen veranderen in oppositiepartijen. Tijdens het bespreken van het coalitieprogramma in de raad van 8 april bleek al dat diverse partijen vinden dat ze met zo’n brede coalitie minderheidsstandpunten kunnen uitdragen binnen de coalitie. Maar het moet toch niet zo zijn dat de coalitie uit 19 zetels bestaat en dat er dan 13 daarvan een ander standpunt uit gaan dragen dan het college.
Het ergste van alles vind ik dat de ouders teleurgesteld zullen zijn als blijkt dat het collegestandpunt onderschreven gaat worden, na coalitieberaad wellicht, door alle partijen die hun nu de hoop op een andere oplossing hebben gegeven. De politiek is dan weer eens niet geloofwaardig gebleken en het opkomstcijfer zal ook in de Broekpolder volgende keer nog lager worden.En we wilden er juist met zijn allen alles aan doen om het opkomstpercentage op te krikken!
Volle zalen? Doe dus maar even niet.
dinsdag 6 april 2010
Het W woord
In Den Haag gaan stemmen op om de duur van de WW uitkering te beperken van 3 jaar en 2 maanden naar 1 jaar. Vooral oudere werknemers zullen hierdoor getroffen worden, want zij hadden door hun lange arbeidsverleden recht op een langere periode WW. Diverse partijen geven nu al aan dat ze voor een flinke beperking zijn: CDA, VVD, D’66, Groen Links. Maar SP en PvdA zijn tegen. De partijen die voor zijn, zijn dit onder voorwaarden. Zo wil het CDA bijvoorbeeld dat het eerste half jaar nog volledig wordt doorbetaald door de werkgever voordat men in de regeling nieuwe stijl terechtkomt. Sympathiek, zo lijkt dit op het eerste gezicht.
Maar dan ga je ervan uit dat de crisis is opgelost en dat het dus geen problemen oplevert voor werknemers van bijvoorbeeld 52 jaar en ouder om binnen korte tijd weer een nieuwe baan te vinden. Werkgevers zijn uitermate enthousiast: De NCW-woordvoerder: “Je moet de WW zo inrichten dat deze, in combinatie met scholing, zo kort mogelijk nodig is als vluchtheuvel voor mensen die hun baan verloren zijn”. Prachtig gezegd, maar ook realistisch? Volgens de verwachting zullen er zodra de crisis voorbij is, grote tekorten komen op de arbeidsmarkt, ontstaan door de vergrijzing. Dat klinkt dus goed, er blinkt goud (loon) achter de regenboog voor de huidige werkloze oudere. Of toch niet? Gaat het goud hun neus voorbij? Is er niets achter de regenboog?
Een bedrijf dat oudere werknemers door vergrijzing ziet vertrekken zou volgens werkgevers op zoek gaan naar oudere werklozen? Wie gelooft dat nu? Op dit moment is het voor 40-plussers, zeker in de arbeidstakken die door de crisis flink getroffen zijn, al ontzettend moeilijk om aan een nieuwe baan te komen. Je moet maar eens informeren bij het UWV-werkbedrijf. Mensen hebben genoeg vaardigheden en ervaring, maar hebben niet dat jonge en sprankelende dat de eind-twintigers en begin-dertigers te bieden hebben. Dat hebben ze ook lang niet nodig gehad, want ze hebben vaak twintig jaar goed hun werk gedaan op een degelijke, bescheiden manier. Niet zoals de jonge honden, die nog denken dat ze alles kunnen en datgene wat ze niet kunnen nog kunnen leren. Daar zijn ze heilig van overtuigd en dat stralen ze ook uit. De veertigers en vijftigers zijn er ondertussen achtergekomen dat ze niet alles kunnen, dat ze ook niet alles kunnen leren, en dat je eigen capaciteiten niet onbegrensd zijn. En dat stralen ze ook uit: betrouwbaarheid, nuchterheid, bescheidenheid, realisme.
Als de crisis grotendeels voorbij is, zal dat er heus niet snel toe leiden dat veel oudere werknemers weer een baan vinden. Misschien staan ze ondertussen wel twee, drie of zelfs vijf jaar reeds langs de kant. Sommigen zullen allang in de WWB zijn beland en we weten allemaal dat de budgetten voor scholing zo krap zijn geworden dat binnenkort alleen de kansrijkste werklozen nog met korte trajecten geschoold zullen gaan worden. Er gaan nu al stemmen op om het granieten bestand voortaan maar met rust te laten en geen geld meer te steken in sociale activering. Helpt het dan om deze mensen eerder de WWB in te laten stromen, of zelfs zonder geld te laten zitten als ze toevallig een partner met een minimuminkomen hebben?
Het probleem met Den Haag en de partners is dat men altijd van de ideale situatie uitgaat. Ze lossen iets op en denken dat de problemen die je al kunt zien aankomen door die oplossingen wegblijven. Het lijkt soms wel een sprookje.
….en toen het probleem van de recessie voorbij was en de bonuscultuur bij de banken weer floreerde als nooit daarvoor, besloot het parlement dat er geen werklozen meer bestonden. Omdat ze niet meer bestonden, kon de regeling voor de werkloosheidsuitkering worden afgeschaft. Alle mensen hadden werk en waren gelukkig….
Dit sprookje is natuurlijk zwaar overdreven, zoals sprookjes altijd zijn. Maar de kern is helaas waar. Den Haag presenteert simpele oplossingen voor moeilijke problemen, want ze denken dat mensen (kiezers) het anders niet begrijpen en niet accepteren. Maar juist als iets zo simpel wordt voorgesteld vind ik het als mens (kiezer) moeilijk te geloven. Zo simpel is het nooit! Elke keer blijkt weer dat er aan simpele oplossingen hele grote problemen kleven die dan achteraf pas bekend worden en die veel mensen treffen in hun persoonlijke levenssfeer. Dan zijn de kiezers weer teleurgesteld, want het was allemaal zo mooi verteld van te voren. Zo zorgt Den Haag keer op keer voor verlies van vertrouwen in de politiek. Leer het nu eens een keer: er zijn geen makkelijke oplossingen voor moeilijke problemen en een partij die doen alsof dat wel zo is, houdt zijn kiezers en zichzelf voor de gek.
Maar dan ga je ervan uit dat de crisis is opgelost en dat het dus geen problemen oplevert voor werknemers van bijvoorbeeld 52 jaar en ouder om binnen korte tijd weer een nieuwe baan te vinden. Werkgevers zijn uitermate enthousiast: De NCW-woordvoerder: “Je moet de WW zo inrichten dat deze, in combinatie met scholing, zo kort mogelijk nodig is als vluchtheuvel voor mensen die hun baan verloren zijn”. Prachtig gezegd, maar ook realistisch? Volgens de verwachting zullen er zodra de crisis voorbij is, grote tekorten komen op de arbeidsmarkt, ontstaan door de vergrijzing. Dat klinkt dus goed, er blinkt goud (loon) achter de regenboog voor de huidige werkloze oudere. Of toch niet? Gaat het goud hun neus voorbij? Is er niets achter de regenboog?
Een bedrijf dat oudere werknemers door vergrijzing ziet vertrekken zou volgens werkgevers op zoek gaan naar oudere werklozen? Wie gelooft dat nu? Op dit moment is het voor 40-plussers, zeker in de arbeidstakken die door de crisis flink getroffen zijn, al ontzettend moeilijk om aan een nieuwe baan te komen. Je moet maar eens informeren bij het UWV-werkbedrijf. Mensen hebben genoeg vaardigheden en ervaring, maar hebben niet dat jonge en sprankelende dat de eind-twintigers en begin-dertigers te bieden hebben. Dat hebben ze ook lang niet nodig gehad, want ze hebben vaak twintig jaar goed hun werk gedaan op een degelijke, bescheiden manier. Niet zoals de jonge honden, die nog denken dat ze alles kunnen en datgene wat ze niet kunnen nog kunnen leren. Daar zijn ze heilig van overtuigd en dat stralen ze ook uit. De veertigers en vijftigers zijn er ondertussen achtergekomen dat ze niet alles kunnen, dat ze ook niet alles kunnen leren, en dat je eigen capaciteiten niet onbegrensd zijn. En dat stralen ze ook uit: betrouwbaarheid, nuchterheid, bescheidenheid, realisme.
Als de crisis grotendeels voorbij is, zal dat er heus niet snel toe leiden dat veel oudere werknemers weer een baan vinden. Misschien staan ze ondertussen wel twee, drie of zelfs vijf jaar reeds langs de kant. Sommigen zullen allang in de WWB zijn beland en we weten allemaal dat de budgetten voor scholing zo krap zijn geworden dat binnenkort alleen de kansrijkste werklozen nog met korte trajecten geschoold zullen gaan worden. Er gaan nu al stemmen op om het granieten bestand voortaan maar met rust te laten en geen geld meer te steken in sociale activering. Helpt het dan om deze mensen eerder de WWB in te laten stromen, of zelfs zonder geld te laten zitten als ze toevallig een partner met een minimuminkomen hebben?
Het probleem met Den Haag en de partners is dat men altijd van de ideale situatie uitgaat. Ze lossen iets op en denken dat de problemen die je al kunt zien aankomen door die oplossingen wegblijven. Het lijkt soms wel een sprookje.
….en toen het probleem van de recessie voorbij was en de bonuscultuur bij de banken weer floreerde als nooit daarvoor, besloot het parlement dat er geen werklozen meer bestonden. Omdat ze niet meer bestonden, kon de regeling voor de werkloosheidsuitkering worden afgeschaft. Alle mensen hadden werk en waren gelukkig….
Dit sprookje is natuurlijk zwaar overdreven, zoals sprookjes altijd zijn. Maar de kern is helaas waar. Den Haag presenteert simpele oplossingen voor moeilijke problemen, want ze denken dat mensen (kiezers) het anders niet begrijpen en niet accepteren. Maar juist als iets zo simpel wordt voorgesteld vind ik het als mens (kiezer) moeilijk te geloven. Zo simpel is het nooit! Elke keer blijkt weer dat er aan simpele oplossingen hele grote problemen kleven die dan achteraf pas bekend worden en die veel mensen treffen in hun persoonlijke levenssfeer. Dan zijn de kiezers weer teleurgesteld, want het was allemaal zo mooi verteld van te voren. Zo zorgt Den Haag keer op keer voor verlies van vertrouwen in de politiek. Leer het nu eens een keer: er zijn geen makkelijke oplossingen voor moeilijke problemen en een partij die doen alsof dat wel zo is, houdt zijn kiezers en zichzelf voor de gek.
Abonneren op:
Posts (Atom)
