Wat een rare kop boven dit blog. Waar komt die vandaan? Het is een zinnetje die bij mij boven komt als ik de kranten lees. Het valt me op dat steeds meer krantenstukjes geen ruimte laten voor nuance. Nu zou dat niet zo erg zijn, als krantenlezers allemaal zelf nuance kunnen aanbrengen in wat ze lezen. Maar ondanks het feit dat het opleidingsniveau van de gemiddelde Nederlander steeds verder omhoog gaat, is dit niet het geval. Kranten zouden daarom meer aandacht moeten besteden aan het presenteren van meerdere opinies over hetzelfde onderwerp. Dat is goed voor de beeldvorming voor de lezer. En laat dan maar aan ons over hoe we er zelf over denken.
Plaatselijke of landelijke berichtgeving doen eigenlijk hetzelfde. Er wordt bijvoorbeeld verslag gedaan van een onderzoek. Daar worden conclusies van uitvergroot die het idee geven dat er iets verschrikkelijks mis is. Maar de nuance uit de rapporten wordt vaak vergeten erbij te vermelden. Bijvoorbeeld dat er al een verbeterslag heeft plaatsgevonden. Of dat de negatieve uitkomst eigenlijk wel meevalt als je het in het perspectief van de economische recessie ziet. Of dat een geldkraan maar tijdelijk wordt dichtgedraaid, en dat deze weer volop wordt opengezet als er gegevens worden aangeleverd.
Wat wil ik als krantenlezer weten? Natuurlijk wil ik weten als er fouten worden gemaakt. Als er onvoorzichtig met gemeenschapsgeld wordt omgegaan, is dat belangrijk om te weten. Zelf ben ik ook bestuurder en weet dat er fouten worden gemaakt, waardoor gemeenschapsgeld verdwijnt als sneeuw voor de zon. Dat is pijnlijk, maar het gebeurt op alle fronten waar met gemeenschapsgeld zaken gerealiseerd moeten worden.
Maar ik wil aan de andere kant ook graag weer een positief gevoel krijgen. Niet in de zin van: gaat u maar rustig slapen, het komt allemaal wel goed. Voor het in slaap sussen kijk ik liever in bed televisie, dan vallen mijn ogen vanzelf wel dicht. Nee, ik wil de nuance, zodat ik zelf kan oordelen of ik het kan begrijpen wat er is gebeurd en mijn eigen mening kan vormen of het misschien wel meevalt en dat er stappen zijn genomen om herhaling te voorkomen. Want dat vind ik altijd het belangrijkste: lering trekken uit fouten in het verleden. Als dat gebeurt, zou ik dat ook graag in de krant zien staan.
Meer nuance is gewenst. In de politiek, in het dagelijks leven en in de krant. Ben ik zo genuanceerd genoeg?
vrijdag 17 september 2010
maandag 13 september 2010
De wereld staat op zijn kop, maar wat doe je eraan?
Vanmorgen stond een artikeltje in het NHD over een cursus voor pabo studenten, die zo kunnen leren een kind om te gaan met tv en pc. Niet alle programma’s die overdag worden uitgezonden zijn namelijk geschikt voor de jeugd en ook het eindeloos op het internet surfen moet aan banden worden gelegd. Waar ouders falen, moet de school het voortouw nemen. Kinderen zullen sneller voor de geschikte opties kiezen als ze daarin begeleid worden. Op zich een logisch verhaal en niemand zal kunnen ontkennen dat het een goed idee is als volwassenen zich meer verdiepen in wat een kind op tv ziet, al is het alleen maar om daar later met hem/haar over te kunnen praten als er vragen zijn of om angsten te kunnen bespreken. Het beste blijft volgens mij dat ouders meekijken en grenzen leggen aan tijden en programma’s die gekeken mogen worden. Zeker op de basisschoolleeftijd.
Maar wat nu zo vreemd is, is dat in hetzelfde artikeltje wordt gesteld dat 20 procent van alle vier- tot zesjarigen een tv en/of dvd op de slaapkamer heeft staan en dat veel kinderen ook ’s nachts tv kijken. “Media spelen een grote rol in het leven van kinderen en als je daar als juf of meester geen weet van hebt, kun je ze ook niet helpen wegwijs te maken.”Wie is hier nu gek? Wie geeft zijn/haar kind op die leeftijd nu een eigen tv? Het is toch te zot voor woorden dat kinderen op de kleuterleeftijd al zelf hun grenzen moeten gaan bepalen als het om tv/dvd gebruik aangaat? In zulke gevallen is het toch hopeloos om vanuit school nog zaken bij te willen sturen? Media mogen best een grote rol in het leven van kinderen spelen, maar zeker niet ’s nachts. En ouders die kleuters een eigen tv op de slaapkamer geven zijn ontzettend fout bezig. Doen ze dat soms alleen zodat ze van het gezeur af zijn als kinderen niet naar bed willen? “Kijk nog maar lekker even een filmpje in bed als je niet slapen kan”. Of dat ze zaterdag- en zondagmorgen willen uitslapen? “Nu heb je een tv op je kamer, dus pappa en mamma willen je voor negen uur niet horen”.
Ik heb medelijden met de pabostudenten die bij zo’n opvoeding nog iets moeten proberen bij te sturen. Hopelijk staan ze sterk in hun schoenen.
Nog een stukje uit de krant, waarvan je denkt: is het nog steeds komkommertijd? “Opleidingen geneeskunde willen meer mogelijkheden om studenten met ernstige dyslexie t weigeren. Zij lopen later meer risico verkeerde medicijnen voor te schrijven. Dat kan gevaarlijk zijn voor de patient.“
Het lijkt me voor leerlingen met ernstige dyslexie al moeilijk om door het vwo heen te komen. En al helemaal om dan nog zulke goede cijfers te halen dat je ingeloot wordt voor medicijnen. Als je dat allemaal overwonnen hebt, krijg je nu wel duidelijk te horen van je toekomstige opleiding dat je alsnog niet deugt. Gelukkig wordt in het artikel nog wel iets genuanceerd: “Wie dyslectisch is, is niet per definitie een slechte arts.”
Je zult maar dyslectisch zijn en al in de opleiding zitten. Of misschien ben je wel al decennia lang huisarts. En dan lees je vanmorgen dit stuk in de krant. Lekker wakker worden op de maandagmorgen.
Nu heb ik zelf absoluut geen dyslexie, maar de conclusie van het stuk lijkt me veel te kort door de bocht. Studenten medicijnen doen er jaren over om af te studeren. Ze lopen in die jaren diverse langdurige stages, waarbij ze ook geconfronteerd worden met het voorschrijven van medicijnen. Onder supervisie van een bevoegde arts. Als dat tijdens de opleiding goed gaat, kan ik me niet voorstellen dat het in de praktijk later fout gaat. Als dyslecticus zul je toch extra gefocust zijn op schrijffouten. Als je weet waar je zwakke kanten liggen, houd je daar rekening mee.
Ik verwacht van een hoogopgeleid voorzitter van het landelijk overleg examencommissies dat hij geen uitspraken doet die een groep mensen in een hoek zet. De uitspraak: “Wie dyslectisch is, is niet per definitie een slechte arts”is bijzonder kwetsend naar een groep mensen die hun hele leven al moeten vechten tegen hun handicap, in dit geval dyslexie.
En van ouders verwacht ik dat ze snappen dat een kleuter meer gebaat is bij een verhaaltje voorlezen voor het slapen gaan, dan met een schreeuwerige tekenfilm voor bedtijd.
De wereld staat op zijn kop, laten we proberen hem weer wat meer rechtop te krijgen.
Maar wat nu zo vreemd is, is dat in hetzelfde artikeltje wordt gesteld dat 20 procent van alle vier- tot zesjarigen een tv en/of dvd op de slaapkamer heeft staan en dat veel kinderen ook ’s nachts tv kijken. “Media spelen een grote rol in het leven van kinderen en als je daar als juf of meester geen weet van hebt, kun je ze ook niet helpen wegwijs te maken.”Wie is hier nu gek? Wie geeft zijn/haar kind op die leeftijd nu een eigen tv? Het is toch te zot voor woorden dat kinderen op de kleuterleeftijd al zelf hun grenzen moeten gaan bepalen als het om tv/dvd gebruik aangaat? In zulke gevallen is het toch hopeloos om vanuit school nog zaken bij te willen sturen? Media mogen best een grote rol in het leven van kinderen spelen, maar zeker niet ’s nachts. En ouders die kleuters een eigen tv op de slaapkamer geven zijn ontzettend fout bezig. Doen ze dat soms alleen zodat ze van het gezeur af zijn als kinderen niet naar bed willen? “Kijk nog maar lekker even een filmpje in bed als je niet slapen kan”. Of dat ze zaterdag- en zondagmorgen willen uitslapen? “Nu heb je een tv op je kamer, dus pappa en mamma willen je voor negen uur niet horen”.
Ik heb medelijden met de pabostudenten die bij zo’n opvoeding nog iets moeten proberen bij te sturen. Hopelijk staan ze sterk in hun schoenen.
Nog een stukje uit de krant, waarvan je denkt: is het nog steeds komkommertijd? “Opleidingen geneeskunde willen meer mogelijkheden om studenten met ernstige dyslexie t weigeren. Zij lopen later meer risico verkeerde medicijnen voor te schrijven. Dat kan gevaarlijk zijn voor de patient.“
Het lijkt me voor leerlingen met ernstige dyslexie al moeilijk om door het vwo heen te komen. En al helemaal om dan nog zulke goede cijfers te halen dat je ingeloot wordt voor medicijnen. Als je dat allemaal overwonnen hebt, krijg je nu wel duidelijk te horen van je toekomstige opleiding dat je alsnog niet deugt. Gelukkig wordt in het artikel nog wel iets genuanceerd: “Wie dyslectisch is, is niet per definitie een slechte arts.”
Je zult maar dyslectisch zijn en al in de opleiding zitten. Of misschien ben je wel al decennia lang huisarts. En dan lees je vanmorgen dit stuk in de krant. Lekker wakker worden op de maandagmorgen.
Nu heb ik zelf absoluut geen dyslexie, maar de conclusie van het stuk lijkt me veel te kort door de bocht. Studenten medicijnen doen er jaren over om af te studeren. Ze lopen in die jaren diverse langdurige stages, waarbij ze ook geconfronteerd worden met het voorschrijven van medicijnen. Onder supervisie van een bevoegde arts. Als dat tijdens de opleiding goed gaat, kan ik me niet voorstellen dat het in de praktijk later fout gaat. Als dyslecticus zul je toch extra gefocust zijn op schrijffouten. Als je weet waar je zwakke kanten liggen, houd je daar rekening mee.
Ik verwacht van een hoogopgeleid voorzitter van het landelijk overleg examencommissies dat hij geen uitspraken doet die een groep mensen in een hoek zet. De uitspraak: “Wie dyslectisch is, is niet per definitie een slechte arts”is bijzonder kwetsend naar een groep mensen die hun hele leven al moeten vechten tegen hun handicap, in dit geval dyslexie.
En van ouders verwacht ik dat ze snappen dat een kleuter meer gebaat is bij een verhaaltje voorlezen voor het slapen gaan, dan met een schreeuwerige tekenfilm voor bedtijd.
De wereld staat op zijn kop, laten we proberen hem weer wat meer rechtop te krijgen.
vrijdag 10 september 2010
"Rechts Nederland kan zijn vingers aflikken"
Dit is nu zo’n uitspraak van Mark Rutte, waar ik niets van begrijp. Het gaat om de afspraken over bezuinigingen die er vlak voor het staken van de onderhandelingen lagen tussen VVD, CDA en PVV. Het gaat om grote bedragen die gehaald gaan worden op een heleboel zaken. Zaken die de gewone man in de straat hard zullen gaan treffen. Maar daar gaat het me niet om. De combinatie VVD, CDA en PVV heeft een legitieme meerderheid en genoeg “mannen en vrouwen in de straat” zullen zelf op deze partijen gestemd hebben. Daarin zit niet het probleem van de uitspraak.
Maar hoe kun je nu 18 miljard aan bezuinigingen, die voor niemand zonder gevolgen blijven, vergelijken bij het aflikken van je vingers na het eten van bijvoorbeeld een Bossche Bol? Wat zegt dat over de persoon die zo’n uitspraak doet? Is het niet een heel merkwaardige vergelijking? En is het niet heel vreemd dat je daarmee een partij die met je mee wil werken (CDA), maar in een spagaat verkeerd door de verschillende stromingen binnen die partij, met de stempel “rechts”in een hoekje zet? Juist de partij die niet in een hoekje gedreven wil worden? Ik vind het getuigen van een enorme dosis arrogantie en ongevoeligheid naar je samenwerkingspartners.
De vergelijking roept bij mij het beeld op van een Wassenaarse miljonair, die tijdens het journaal bij het horen van deze stoere ballentaal van Rutte, nog eens een flinke slok grand cru wijn neemt met een toastje kaviaar en daarna smakelijk zijn vingers aflikt. Een beeld waar de kriebels me van over de rug lopen. Waarschijnlijk heeft deze miljonair zijn geld ook nog eens verdiend in het bankwezen, met jaarlijkse topbonussen die hij met zijn vriendjes samen heeft vastgesteld. Een bolle kop heeft hij vast ook en zijn twintig jaar jongere vrouw zit als een stoeipoes naast hem op de bank kopjes te geven. Gelukkig, hun hypotheekrenteaftrek is veilig gesteld door Mark. Het enige probleem dat ze hebben is dat hun Jaguar bij de garage is voor onderhoud en dat het onderdeel dat vervangen moet worden nog enkele dagen op zich laat wachten.
Heel vervelend dat Rutte probeert tweedracht te zaaien tussen links, midden en rechts in de samenleving. Als je premier wilt worden van dit land, ben je niet alleen premier van “rechts” Nederland. Je bent verantwoordelijk voor beleid dat alle Nederlanders aangaat. Daarom is het ook zo ongepast dat Mark Rutte zo’n vreemde uitspraak doet. Dat hij zoiets tegen zijn vrienden zegt als hij is doorgezakt op een gezellige zaterdagavond, kan ik me nog voorstellen. Maar niet in het openbaar.
Eigenlijk geeft Mark Rutte hiermee tevens aan dat hij er nog helemaal niet aan toe is om dit land te leiden. Ik snap best dat hij onder grote druk staat, omdat hij zijn eerste potsierlijke belofte om voor 1 juli een kabinet te hebben niet heeft waargemaakt. Bij verre na niet. Prinsjesdag wordt ook niet gehaald. Misschien dat hij 11 november gaat redden, de dag van Sint Maarten en het bijbehorende liedje: “Elf november is de dag, dat mijn lichtje, dat mijn lichtje, elf november is de dag, dat mijn lichtje branden mag”. Benieuwd of Mark Rutte’s lichtje als leider van dit land lang blijft branden of dat hij, net als de kaarsjes in mijn lampionnetje vroeger te snel opbrandt.
Maar hoe kun je nu 18 miljard aan bezuinigingen, die voor niemand zonder gevolgen blijven, vergelijken bij het aflikken van je vingers na het eten van bijvoorbeeld een Bossche Bol? Wat zegt dat over de persoon die zo’n uitspraak doet? Is het niet een heel merkwaardige vergelijking? En is het niet heel vreemd dat je daarmee een partij die met je mee wil werken (CDA), maar in een spagaat verkeerd door de verschillende stromingen binnen die partij, met de stempel “rechts”in een hoekje zet? Juist de partij die niet in een hoekje gedreven wil worden? Ik vind het getuigen van een enorme dosis arrogantie en ongevoeligheid naar je samenwerkingspartners.
De vergelijking roept bij mij het beeld op van een Wassenaarse miljonair, die tijdens het journaal bij het horen van deze stoere ballentaal van Rutte, nog eens een flinke slok grand cru wijn neemt met een toastje kaviaar en daarna smakelijk zijn vingers aflikt. Een beeld waar de kriebels me van over de rug lopen. Waarschijnlijk heeft deze miljonair zijn geld ook nog eens verdiend in het bankwezen, met jaarlijkse topbonussen die hij met zijn vriendjes samen heeft vastgesteld. Een bolle kop heeft hij vast ook en zijn twintig jaar jongere vrouw zit als een stoeipoes naast hem op de bank kopjes te geven. Gelukkig, hun hypotheekrenteaftrek is veilig gesteld door Mark. Het enige probleem dat ze hebben is dat hun Jaguar bij de garage is voor onderhoud en dat het onderdeel dat vervangen moet worden nog enkele dagen op zich laat wachten.
Heel vervelend dat Rutte probeert tweedracht te zaaien tussen links, midden en rechts in de samenleving. Als je premier wilt worden van dit land, ben je niet alleen premier van “rechts” Nederland. Je bent verantwoordelijk voor beleid dat alle Nederlanders aangaat. Daarom is het ook zo ongepast dat Mark Rutte zo’n vreemde uitspraak doet. Dat hij zoiets tegen zijn vrienden zegt als hij is doorgezakt op een gezellige zaterdagavond, kan ik me nog voorstellen. Maar niet in het openbaar.
Eigenlijk geeft Mark Rutte hiermee tevens aan dat hij er nog helemaal niet aan toe is om dit land te leiden. Ik snap best dat hij onder grote druk staat, omdat hij zijn eerste potsierlijke belofte om voor 1 juli een kabinet te hebben niet heeft waargemaakt. Bij verre na niet. Prinsjesdag wordt ook niet gehaald. Misschien dat hij 11 november gaat redden, de dag van Sint Maarten en het bijbehorende liedje: “Elf november is de dag, dat mijn lichtje, dat mijn lichtje, elf november is de dag, dat mijn lichtje branden mag”. Benieuwd of Mark Rutte’s lichtje als leider van dit land lang blijft branden of dat hij, net als de kaarsjes in mijn lampionnetje vroeger te snel opbrandt.
woensdag 1 september 2010
Niet alleen het MFA gebouw is nieuw, maar te klein
De afgelopen jaren is in Beverwijk een schitterend MFA gebouw neergezet, met daarin twee basisscholen, peuterspeelzaal, kinderopvang en buitenschoolse opvang. Een grandioze vooruitgang en fantastisch voor de ouders van de nieuwe wijk Broekpolder. Ja, u leest het goed: voor de wijk Broekpolder.
Maar nu blijkt dat er vier groepen leerlingen zitten die helemaal niet uit de nabijheid van de Beverwijkse Broekpolder komen. Mede door deze oorzaak zit het MFA gebouw ondertussen propvol en moeten er oplossingen worden gezocht voor alternatieve huisvesting.
Die is nu gevonden. Zes oude lokalen van de Zeester waar de ouders, voor oplevering van het prachtige MFAgebouw helemaal klaar mee waren (“ziekmakend slechte klimaatbeheersing, rommelig, vieze toiletten”) worden uit de hoed getoverd, op het schoolplein neergezet en voilà daar maken we met een fikse investering vier mooie lokalen van. Waarom komen er eigenlijk vier lokalen als er eerst zes waren? Moeten de lokalen ondertussen volgens de norm groter gebouwd worden? Wie zal het zeggen.
Een zorgwekkend aspect is het plaatsen van deze noodlokalen op het schoolplein. Ondanks de vele voordelen die voorstanders van deze oplossing zien, is dit toch wel een groot nadeel. In deze tijd van jeugd die te weinig beweegt en die te dik wordt, is beweging op het schoolplein toch wel een must. Want voor zoveel groepen extra gymonderwijs zal waarschijnlijk geen optie zijn. De sporthal is ook maar beperkt in zijn capaciteit.
Hoe lang gaat dit allemaal duren? Wie zal het zeggen. De ouders hopen op een nieuw gebouw in hun eigen wijk. Maar hoe reëel is dat? En als dat al zal gaan gebeuren is het toch aan te nemen dat de noodlokalen nog heel lang op dat kostbare schoolplein blijven staan.
Ik snap best dat het team liever heeft dat ze gezellig bij het MFA gebouw blijven. Dus in die noodlokalen. Maar een stevig opgeknapt gebouw van 8 lokalen (het oude Kompas aan de Belgielaan) biedt toch ook de mogelijkheid tot het creëren van een gezellige sublocatie waar leerlingen en leraren zich senang voelen.
In de tijd dat ik als leraar op het Kennemer College les gaf, hadden wij ook zo’n knusse sublocatie. Weliswaar op het schoolterrein, maar het leek wel een wereld van verschil met het stenen gebouw aan de Bullerlaan. Het ging om oude bruine lokalen, die de afschrijvingsduur allang overschreden hadden. Dit was het domein van de geschiedenissectie, die daar een eigen soort vrijstaat had gecreëerd. Het was behelpen met de faciliteiten. Als het warm was deed de verwarming het wel, als het koud was vaak niet. De zonneschermen werkten op goed geluk en er zaten gaten in ramen en vloeren.
Maar de sfeer was fantastisch. Ik heb er als docent Nederlands ook wel les gegeven. Het voelde net of je op een school in een krottenwijk van Soweto les gaf. Maar zo relaxed. Ook de leerlingen voelden zich anders in dit gebouwtje. Het leek net of iedereen zich daar prettiger voelde omdat je zo in je eigen wereldje zat.
Voor zover ik weet, worden deze “noodlokalen”die qua kwaliteit dus ver onder het niveau van een verbouwd Kompas liggen, nog steeds gebruikt. Geen haan die er naar kraait. Het Kennemer College heeft vernieuwbouw gehad, dus gaat iedereen ervan uit dat de lokalen in prima staat zijn.
Het lijkt wel een beetje het verhaal van het MFA. School net vernieuwd, lokalen te weinig. Bewust zijn er keuzes gemaakt om extra te investeren in ICt en minder in het aantal lokalen. En nu neemt door o.a. de Broekpolder het aantal leerlingen weer toe en is er een probleem met de huisvesting. Hoe gaan we dit oplossen? Is het geen tijd voor het schoolbestuur om nav de MFA discussie naar de gemeentes Beverwijk en Heemskerk te stappen?
Maar nu blijkt dat er vier groepen leerlingen zitten die helemaal niet uit de nabijheid van de Beverwijkse Broekpolder komen. Mede door deze oorzaak zit het MFA gebouw ondertussen propvol en moeten er oplossingen worden gezocht voor alternatieve huisvesting.
Die is nu gevonden. Zes oude lokalen van de Zeester waar de ouders, voor oplevering van het prachtige MFAgebouw helemaal klaar mee waren (“ziekmakend slechte klimaatbeheersing, rommelig, vieze toiletten”) worden uit de hoed getoverd, op het schoolplein neergezet en voilà daar maken we met een fikse investering vier mooie lokalen van. Waarom komen er eigenlijk vier lokalen als er eerst zes waren? Moeten de lokalen ondertussen volgens de norm groter gebouwd worden? Wie zal het zeggen.
Een zorgwekkend aspect is het plaatsen van deze noodlokalen op het schoolplein. Ondanks de vele voordelen die voorstanders van deze oplossing zien, is dit toch wel een groot nadeel. In deze tijd van jeugd die te weinig beweegt en die te dik wordt, is beweging op het schoolplein toch wel een must. Want voor zoveel groepen extra gymonderwijs zal waarschijnlijk geen optie zijn. De sporthal is ook maar beperkt in zijn capaciteit.
Hoe lang gaat dit allemaal duren? Wie zal het zeggen. De ouders hopen op een nieuw gebouw in hun eigen wijk. Maar hoe reëel is dat? En als dat al zal gaan gebeuren is het toch aan te nemen dat de noodlokalen nog heel lang op dat kostbare schoolplein blijven staan.
Ik snap best dat het team liever heeft dat ze gezellig bij het MFA gebouw blijven. Dus in die noodlokalen. Maar een stevig opgeknapt gebouw van 8 lokalen (het oude Kompas aan de Belgielaan) biedt toch ook de mogelijkheid tot het creëren van een gezellige sublocatie waar leerlingen en leraren zich senang voelen.
In de tijd dat ik als leraar op het Kennemer College les gaf, hadden wij ook zo’n knusse sublocatie. Weliswaar op het schoolterrein, maar het leek wel een wereld van verschil met het stenen gebouw aan de Bullerlaan. Het ging om oude bruine lokalen, die de afschrijvingsduur allang overschreden hadden. Dit was het domein van de geschiedenissectie, die daar een eigen soort vrijstaat had gecreëerd. Het was behelpen met de faciliteiten. Als het warm was deed de verwarming het wel, als het koud was vaak niet. De zonneschermen werkten op goed geluk en er zaten gaten in ramen en vloeren.
Maar de sfeer was fantastisch. Ik heb er als docent Nederlands ook wel les gegeven. Het voelde net of je op een school in een krottenwijk van Soweto les gaf. Maar zo relaxed. Ook de leerlingen voelden zich anders in dit gebouwtje. Het leek net of iedereen zich daar prettiger voelde omdat je zo in je eigen wereldje zat.
Voor zover ik weet, worden deze “noodlokalen”die qua kwaliteit dus ver onder het niveau van een verbouwd Kompas liggen, nog steeds gebruikt. Geen haan die er naar kraait. Het Kennemer College heeft vernieuwbouw gehad, dus gaat iedereen ervan uit dat de lokalen in prima staat zijn.
Het lijkt wel een beetje het verhaal van het MFA. School net vernieuwd, lokalen te weinig. Bewust zijn er keuzes gemaakt om extra te investeren in ICt en minder in het aantal lokalen. En nu neemt door o.a. de Broekpolder het aantal leerlingen weer toe en is er een probleem met de huisvesting. Hoe gaan we dit oplossen? Is het geen tijd voor het schoolbestuur om nav de MFA discussie naar de gemeentes Beverwijk en Heemskerk te stappen?
Abonneren op:
Posts (Atom)
