Bijna 50 plus

Vandaag las ik in De Volkskrant een artikel over de 50 plus partij van Jan Nagel. Een nieuwe partij, die aan de Provinciale Statenverkiezingen wil meedoen en denkt daar wel wat zetels te kunnen scoren. Volgens Nagel zelf mikt hij op de ouderen die teleurgesteld zijn in de PVV die zijn standpunt over de AOW slechts kort na de verkiezingen over de helling gooide.

Nu heeft Jan Nagel aan meerdere partijen in het verleden meegewerkt en hij is blijkbaar niet vies van een vervolg op zijn politieke carrière op zijn 71 ste. Hij wil zelf dus graag doorwerken ver na het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd.

Iedereen die boven de vijftig is, wil hij aanspreken. Nu ben ik in de gelukkige omstandigheid dat ik na morgen ook 50 plus ben (want dat ben je namelijk een dag na je vijftigste verjaardag al). Maar ik voel me helemaal niet aangesproken door een man als Jan Nagel die net zo vaak van partij wisselt als Liz Taylor of Zsa Zsa Gabor van man wisselden in het verleden. Iemand die zo makkelijk het principe hanteert van “zoals de wind waait, waait mijn jasje” wekt bij mij wantrouwen op.

Als 50 plusser moet je oppassen dat je geen marketingproduct wordt. Nu weet ik dat bioscoop Cineworld sinds enige jaren de 50 plussers verwend met een speciale donderdagmiddagvoorstelling, waarbij je voor gereduceerd tarief naar de film kunt en dan ook nog een kopje koffie met cake gratis krijgt. Je kunt tegenwoordig zelfs kiezen uit drie voorstellingen. Dat is een leuke actie en aangezien ik donderdag vrij ben en morgen dus 50 wordt, hoop ik daar regelmatig gebruik van te maken. Dan neem ik het maar op de koop toe dat koffie met cake me ergens anders aan doet denken, namelijk aan een speciale gelegenheid waar je als 50 plusser vaker verschijnt dan je lief is. (Ja, dat bedoel ik dus).

Maar ik vertik het om een aparte doelgroep te vormen voor een politieke partij. Wat een onzin. Een politieke partij moet alle leeftijden vertegenwoordigen en daarbij de belangen van elke groep in de gaten houden. Maar vooral het algemeen belang. We kunnen nu eenmaal niet doorgaan met de pensioenen op deze hoogte te houden en dan als gegeven aannemen dat toekomstige generaties het zonder zullen moeten stellen. Denk maar aan de onder-dertigers van nu. Een vaste baan hebben ze al vaak niet (ze moeten het doen met jaarcontracten), een koophuis is niet te betalen. Een huurwoning in de sociale sector kunnen ze wel vergeten. Kinderopvang gaat hun een groot deel van het gezinsbudget kosten en dan staat hun ook nog te wachten dat ze tot hun zeventigste door zullen moeten werken en geen pensioen zullen ontvangen.

Nee, dat is een horrorscenario en dat wensen we onze kinderen echt niet toe. Dan zelf maar langer doorwerken, minder pensioen ontvangen en de uitgaven bijtijds terugschroeven, zodat we niet op een houtje hoeven te bijten. Maar laat alsjeblieft de jongere generaties niet in de kou staan. Er is niets mis met de oude politiek van solidariteit tussen de leeftijdsgroepen.

Dus weg met de 50 plus partij. Hopelijk richt Jan Nagel hierna niet ook nog eens een partij op die op gaat komen voor zielige figuren die de politiek niet los kunnen laten. Want die zijn er genoeg en zo’n partij zou wel eens op 1 of 2 zetels kunnen rekenen.