Docenten als opgejaagd wild in een computergame

Gisteren toch wel een schokkend verhaal in Een Vandaag over het grote aantal docenten in het voortgezet onderwijs dat bedreigd wordt door leerlingen. Vier op de tien worden met woorden bedreigd, zoals “ ******wijf” of “ik weet je te vinden”. Maar een op de tien wordt nog veel ernstiger bedreigd, door bijvoorbeeld met een mes te zwaaien, te slaan of te schoppen.

Enkele van de verhalen van docenten in dit tv programma waren echt bijzonder schokkend te noemen. Ook een opname van een oudere docent, die door een jongen werd geduwd, nog eens geduwd en bijna het klaslokaal werd uitgewerkt maakte veel indruk. De jongen noemde de docent steeds “opa” terwijl hij hem op een intimiderende manier steeds dichterbij kwam en wegduwde. Ik denk niet dat hij zijn opa zo behandeld, maar bij een docent mag dat blijkbaar wel.

Hoe zou het deze docent zijn vergaan? Zal hij steun hebben gekregen van collega’s, schoolleiding en thuisfront. Of heeft hij het misschien wel verborgen uit schaamte, omdat het lijkt of het aan jezelf ligt dat dit soort dingen gebeuren. Want wie laat zich nu door een leerling zo intimideren? Wie pikt dat nou? Het zal ook niet de eerste keer zijn dat deze leerling deze leraar zo benadert. Dit soort extreem gedrag komt niet uit het niets opeens opdagen. Misschien is de jongen al het hele jaar bezig geweest met zijn grenzen te verleggen en is het na maanden tot deze escalatie gekomen. En dan is er nog een andere leerling die het filmt ook. Zou de klas dit nu leuk hebben gevonden? Daar kreeg je geen goed beeld van. Ik hoop maar van niet.

Hoe komt het nu dat leerlingen dit soms doen? Zouden ze thuis ook zo tekeer gaan? Dat vraag je je toch wel af. Zou het nu altijd aan de docent zelf liggen, bijvoorbeeld omdat hij of zij zich te autoritair is? Dat kan ik niet geloven. De mensen die ik hun verhaal hoorde doen, leken absoluut niet tot die categorie te behoren. Waar ligt het dan aan? Zijn het soms watjes, die je alle kanten op hun duwen en die daardoor geen respect verdienen? Dat kan ik ook niet geloven.

Het lijkt net of het een andere wereld is, de wereld waarin docenten met dit soort geweld te maken hebben. Het lijkt wel een game, dat gespeeld wordt op internet. Je kunt alles doen, je kunt iemand hard raken, maar door de game merk je niets van emoties zoals angst, pijn, verdriet. Het zal je maar gezegd worden: “Als je me geen punt hoger geeft dan weet ik je te vinden en dan sla ik je hartstikke dood.” En dan daarna regelmatig voor het huis van de docent rondhangen en met een groep voor haar auto gaan staan als ze weg wil rijden. Achteraf kunnen anderen makkelijk zeggen: “Er is toch niets gebeurd, hij heeft toch niets gedaan?” Maar dat weet je nooit zeker. Nu ook jongeren zich met wapens uitleven in een winkelcentrum of op scholen een bloedbad aanrichten.

Wat ik nu zo opvallend vond uit de uitzending was dat heel vaak de schoolleiding geen actie onderneemt als een docent ernstig bedreigd werd. In 36 % van de gevallen zelfs was dit niet het geval. Terwijl je zou denken dat dit soort zaken uiterst serieus genomen wordt. Net als dat de politie jongeren die sms’jes sturen over dat ze een bloedbad zoals in het winkelcentrum gaan herhalen serieus neemt. Dan zit je meteen enkele dagen vast.

Het argument van de schoolleiding zou over het algemeen zijn dat ze de naam van de school niet willen aantasten. Dat vond ik merkwaardig om te horen. Ik zou als ouder juist blij zijn als jongeren die extreem agressief gedrag vertonen door de school flink worden aangepakt. Dan weet je tenminste dat jouw kind ook veilig is. Want op een school waar leerlingen worden bedreigd, worden ook leerlingen bedreigd, dat kan niet anders.

Scholen mogen geen virtuele wereld worden, waarin docenten de schietschijven worden waar jongeren zich genadeloos op mogen uitleven. Respect moet voor elke leerling de basis zijn. Respect naar de docent en respect van de docent naar de leerling. Een school die dit als uitgangspunt hanteert en ernaar handelt is een goede school voor zijn werknemers en is een school waar ouders hun kinderen met een gerust gevoel kunnen afleveren.