In de tijd dat ik naar de basisschool ging, zo midden jaren zestig tot vroeg in de jaren zeventig, was een schoolplein nog vooral een speelplein. Wat deed je er zo niet al? Knikkeren, papagaaitje leef je nog, meidentikkertje, kaatsen tegen de muren, voetballen, elastieken, in de winter ijsbanen maken enzovoort. Er was altijd volop ruimte om iedereen zijn of haar gang te kunnen laten gaan. Een groot stuk van het plein voor het meidentikkertje, een stuk aan de zijkant voor de elastiekers, tegen de buitenkant van de lokalen aan een flinke reep voor het knikkeren en zo was iedereen tevreden.
Wat is er veel veranderd sinds die tijd. Menig schoolplein is in en na de tijd van de scholenfusies veranderd in een plein waar noodlokalen of permanente uitbreiding is gehuisvest. Zo schrok ik vorige week toen ik langs het schoolplein van De Zevensprong liep. Nadat enige jaren terug extra semipermanente bouw en noodlokalen zijn gerealiseerd op dit terrein, is nu weer een extra noodgebouw van ongeveer twaalf bij zes meter gerealiseerd. De dagen ervoor zag ik al activiteiten die aangaven dat er wat te gebeuren stond, zoals het weghalen van de stoeptegels van het schoolplein. Ik dacht eerst nog dat er misschien een leuke, uitdagende speelvoorziening zou komen, maar het bleek dus om een uitbreiding van het gebouw te gaan met toch wel zo’n 72 vierkante meter.
Nadat ik net even op de site van De Zevensprong heb gekeken, begrijp ik de noodzaak tot uitbreiding wel. Volgens de site huisvest de school 6 groepen speciaal basisonderwijs en 7 groepen voortgezet speciaal onderwijs. Ook lees ik op de site dat het een regionale school is van Helioskoop en dat de leerlingen uit de gemeenten Beverwijk, Heemskerk, Uitgeest, Velsen, Castricum en Zaanstad komen. Heel iets anders dus dan de kleine basisschool die daar ooit gehuisvest was in het oude gebouw en die met twee andere basisscholen gefuseerd is tot ’t Kraaienest, nu gevestigd aan de Laan van Blois. De geschiedenis ken ik heel goed, want in die tijd was ik lid van de actieouders van ’t Kraaienest, ouders van de drie scholen die zich grote zorgen maakten over de huisvesting op 1 locatie van de drie scholen. Wij voorzagen allerlei problemen, zoals het tekort aan speelruimte op het schoolplein, een gevaarlijke oversteek van honderden leerlingen over de Wijk aan Duinerweg (dat was nog de tijd voor de rotonde).
Volgens de gemeente zou het allemaal wel los lopen met onze angsten en voorziene problemen. Maar kijk nu eens goed om je heen wat er in Beverwijk gebeurd is op de schoolpleinen. Bij ’t Kraainest is een gigantisch complex aan de voorkant verrezen, waardoor het schoolplein enorm verkleind is. Dit is nota bene een gewone openbare basisschool, dus geen regionale functie. De leerlingenaantallen zijn zodanig gestegen dat dit soort ingrepen nodig waren om de leerlingen te kunnen plaatsen. De Zevensprong, die wel een regionale functie heeft als school voor speciaal onderwijs, heeft hetzelfde moeten doen om aan de behoefte te kunnen voldoen.
Maar de kinderen kunnen niet meer zo lekker uitrennen als wij vroeger wel konden. Hebben kinderen van tegenwoordig dan minder beweging nodig? Natuurlijk niet. Juist in deze tijd dat kinderen in hun vrije tijd veel tijd achter de computer en voor de televisie doorbrengen is het extra belangrijk dat ze volop kunnen bewegen (rennen) in hun pauze op school. Het is niet genoeg om een kwartiertje in een hoekje je boterham op te eten. Het is belangrijk om je fysiek lekker uit te kunnen leven zodat je daarna weer een tijdje rustig op je stoel kunt zitten om leerstof te verwerken.
Kinderen hebben recht op veel ruimte op het schoolplein. En wat doen wij, de volwassenen? Wij besluiten dat grote scholen de toekomst hebben. Maar we gaan uit van de huidige scholen en die breiden we uit tot megacomplexen op een locatie die daar eigenlijk niet geschikt voor is.
Bestaat er eigenlijk wel zoiets als een minimaal aantal vierkante meters schoolplein per leerling? Het lijkt er niet op.
En dan heb je de kans om bij de Broekpolder school MFA voor een andere oplossing te kiezen dan optoppen van het gebouw, wat de ouders en veel gemeenteraadsleden willen. Een oplossing die weliswaar geen speelruimte kost, maar wel weer meer leerlingen op deze locatie oplevert die van hetzelfde aantal vierkante meters speelruimte gebruik moeten maken. En dan gaat het niet om 1 of 2 keer 25 leerlingen. Nee, het gaat om meer dan 9 klassen, jarenlang. Het zou verstandig zijn om in de jaren van de grote ruimtenood gebruik te maken van een volledig opgeknapt gebouw aan de Belgiëlaan. Weliswaar tweehonderd meter uit de wijk, maar met een eigen schoolplein, volop ruimte en een veilige route te fiets of te voet ernaartoe.
Waarom wordt er steeds gekozen voor het volplempen van onderwijslocaties ten koste van de bewegingsvrijheid van de kinderen? Ik vind het jammer en hoop dat alle kinderen die overdag te weinig beweging krijgen tijdens schooltijd door hun ouders gestimuleerd worden om na schooltijd die schade in te halen. Dus eropuit naar de speeltuin, naar de duinen of het strand. Maar het blijft jammer dat het aspect van te weinig bewegingsmogelijkheden voor kinderen tijdens schooltijd een onderbelicht probleem blijft bij het oplossen van ruimtegebrek.
Wanneer komen we daar nu eens met zijn allen tegen in beweging?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten