Twitter

Heeft u dat nu ook? Dat u de vogeltjes door de zomertijd een uur later hoort kwetteren? Dat is mooi meegenomen, want daardoor wordt ik een uur later wakker. Wel gezellig trouwens, dat kwetteren. Op internet kwetteren ook veel mensen, alleen noemen ze het daar twitteren. Sinds net twintig minuten geleden zit ik ook op twitter. En dat eigenlijk omdat ik vanmorgen wijkagent Leo van den Horn van de scholen in Beverwijk sprak en hij mij zijn twitter account gaf. Dat de politie op twitter zit, was mij al bekend uit de krant. Maar het is inderdaad best interessant om te volgen waar zo’n wijkagent nu mee bezig is.

Dat gaf de doorslag: nu moest ik toch ook eindelijk maar eens op twitter. Geen idee of er mensen geïnteresseerd zijn in wat ik te berichten heb, maar volgens mij maakt dat voor twitteraars in het algemeen niet eens uit. De meerderheid van de twitterberichten bestaat uit compleet nutteloze informatie en soms zijn het zelfs dingen die je niet eens wilt weten van mensen.

Maar ik neem mezelf voor om het internet niet te gaan overbelasten met mijn tweets. Bovendien heb ik wel een computer ter beschikking en ’s avonds een Ipad, maar ik beschik niet over een mobiele telefoon met internetverbinding. Daar ben ik heel blij mee, want als je zo om je heen kijkt, leidt dat heel erg af van de kern van waar je mee bezig bent. Ik moet er toch niet aan denken dat ik tijdens een raadsvergadering tweets ga sturen over de inhoud van de vergadering. Mijn email check of de voetbalstanden bij houd. Ik weet dat veel mensen dit doen, misschien dat daarom de vergaderingen vaak zo lang duren. Als je toch allerlei prive dingetjes kunt doen tijdens je werk, wil je er niet eens meer mee ophouden, toch?

Het gebruik van internettelefoons bij volwassenen is ondertussen te vergelijken met het blackberrygebruik van de jeugd op school. De hele tijd door gepriegel met knopjes tijdens de les, tijdens een gesprek, tijdens de lunch, tijdens het wcgebruik en noem maar zo op. Zijn ze ook maar 1 minuut hun mobiel kwijt, dan zijn de rapen gaar en flippen ze. Volwassenen scrollen tijdens vergaderingen hun internet af naar allerlei interessante zaken. Als je tenminste voetbaluitslagen interessant vindt. Email beantwoorden via de telefoon, alles is geoorloofd tijdens een vergadering. Maar hoe zit het dan met concentratie? Hoe zit het dan met het luisteren naar wat er gezegd wordt? Niet dat alles wat gezegd wordt nu zo interessant is, maar toch. Het getuigt toch wel van respect om in ieder geval nog te proberen er chocola van te maken.

Zoals de discussie rond de kistendam voor de Beverwijkse haven. Eerst zou hij 1,9 miljoen kosten voor de gemeente, toen werd het opeens 3,2 en nu kan het opeens toch “goedkoop”. Nou ja, binnen het oorspronkelijke bedrag dan. En dat hoor je dan 24 uur voor de vergadering van de commissie. Het lijkt op een goocheltruc , waar 1,3 miljoen eurootjes die nodig zouden zijn als sneeuw voor de zon verdwijnen als het warm onder de voeten wordt van de wethouder. Wat uiterst prettig dat 1 dag voor D Day (de dag waarop iedereen in de raad dacht dat de kistendam voorgoed van tafel zou gaan wegens de hoge kosten) er opeens ondernemers opstaan die het toch binnen het oorspronkelijke budget kunnen.

Wat zou je hier nou over kunnen twitteren? “Fijn dat de kistendam er toch nog goedkoop kan komen”of”Geweldige prestatie van het college”of “Petje af voor ondernemers die brood zien in kistendam”. Maar wat je dan hebt weggelaten is eigenlijk hetgene dat je juist de wereld wilt laten horen. Dat je je als raadslid niet serieus genomen voelt als dit soort bedragen heen en weer slingert. Een kistendam die eerst 1,9, daarna 3,2 en dan opeens toch 1,9 miljoen euro gaat kosten op het moment dat de gemeenteraad het plan in de prullenbak lijkt te gaan gooien.

Het gaat nogal niet nergens over. Het gaat om 1,3 miljoen euro’s belastinggeld. Gelukkig blijken ze nu niet nodig te zijn. Maar het proces is waardeloos geregisseerd. Het is een grote janboel. Oh nee, als politicus moet ik dan genuanceerd zeggen: het verdient niet de schoonheidsprijs. Maar ondertussen mag ik denken wat ik wil.