Telefoontjes om niet mee te bellen

Vanmorgen stond er een column in de krant van Bart Vuijk waarin hij uitge reid verteld over zijn smartphone die overduidelijk niet is aangeschaft om mee te bellen. Dat blijkt een hype te zijn. Steeds meer mensen (vooral mannen) schaffen een smartphone aan om er alles mee te doen behalve te bellen. Zo heeft mijn zoon sinds een tijdje een I Phone en mijn man heeft onlangs een HTC Desire aangeschaft. Sindsdien gaat veel vrije tijd in deze smartphones zitten. Om te kijken welke woningen in de buurt er te koop zijn, om te kijken of de televisie die je wil kopen wel voordelig is in verhouding tot de andere aanbieders, wat het voor weer gaat worden (je kunt ook gewoon naar de lucht kijken) of simpel om te kijken hoeveel mogelijkheden hij heeft.

Want, deze smartphones zijn niet bedoeld om mee te bellen. Ja, er zal gerust wel eens een telefoontje nodig zijn, al is het alleen maar om elkaar te laten weten wat je nu weer voor nieuwe mogelijkheden hebt ontdekt. Nu heb ikzelf ook een bijzonder telefoontje. Bijzonder handig. Hij kan bellen, sms-en en je kunt je agenda bijhouden, waardoor je altijd op tijd gewaarschuwd wordt als je ergens naartoe moet. In principe zit er ook internet op, maar dat is zo traag dat uit de wolken die nog heel ver weg leken al meerdere buien zijn gevallen voordat ik de pagina buienradar te pakken heb. En wat ben ik blij met dat uiterst trage internet! Ik hoef het lekker niet te gebruiken. Want wat slurpt het veel van je vrije tijd als je mobiel veel en snel kan.

Die tijd kan ik beter gebruiken. Voor het lezen van de nodige bibliotheekboeken bijvoorbeeld. Heerlijk, vooral met het zonnetje van gisteren en vandaag. Verder om alle werkzaamheden in en om het huis te doen en de hond uit te laten. Gisterenavond was ik bij een vergadering van de commissie ABVM en daar bleek ook al iemand naast mij opeens een smartphone te hebben. Ik kan me bijna niet voorstellen dat je dan nog tijd hebt om te vergaderen. En hoe vind je nog tijd om overdag te werken?

En wat schetste dan ook mijn verbazing? Diezelfde Bart Vuijk, die de hele dag met zijn nieuwe smartphone bezig is (volgens zijn column van vandaag) is ook gewoon aanwezig bij de vergadering en zit gewoon keurig de hele tijd aantekeningen te maken op een blocnote. Blijkbaar is de smartphone niet geschikt om op te nemen wat er gezegd wordt en daar een samenvattend stukje voor de krant van te maken. Gelukkig, Bart is zelf nog steeds nodig.

Veel van mijn vaste volgers (minstens drie) zullen de laatste weken hebben opgemerkt dat (anders dan bij Bart)er geen politiek stuk meer van mijn toetsenbord is gekomen sinds het stuk over MFA Waterwijk. Vanuit een politieke hoek is zoveel ophef over mijn blog ontstaan waardoor duidelijk blijkt dat vrijheid van meningsuiting in Beverwijk niet door iedereen even sterk gewaardeerd wordt. Maar ik houd het erop, dat hetgeen er stond zo’n glasheldere analyse was, dat men een spiegel voorgehouden kreeg. Je kunt dus democratie hoog in het vaandel hebben, maar het moeilijk vinden in de praktijk hiermee om te gaan. Ik vind dit heel jammer, want een blog is een persoonlijk soort dagboek op internet en als je in je eigen dagboek niet eens meer mag beschrijven hoe je een politiek debat beleeft, is het toch wel treurig.
Ik treur dus volop en schrijf voorlopig stukjes waar niemand zich een bult aan kan vallen. Jij toch ook niet, he Bart?