Thuisbevalling: alleen nog voor de topsporters onder aanstaande moeders?

Het afgelopen weekend stonden de kranten weer vol met de discussie rond de volgens kenners hoge babysterfte in Nederland. Nu wordt de discussie aangezwengeld dat verloskundigen meer moeten consulteren met de gynaecologen. De risico’s zouden beter ingeschat moeten worden, dat zou zo’n 500 baby’s in Nederland het leven kunnen redden.

Het klinkt heel mooi. Iedereen in Nederland wil toch dat zoveel mogelijk baby’s levend geboren worden. Als je het verdriet kent van een ouderpaar dat na negen maanden zwangerschap met lege handen overblijft, weet je genoeg. Maar om de babysterfte in Nederland naar beneden te willen brengen door het thuisbevallen alleen nog maar voor topsportmoeders te reserveren, kan toch niet de oplossing zijn? Ook het zo snel mogelijk doorverwijzen naar gynaecologen kan toch niet het antwoord zijn?

Wie kent er niet het verhaal van de vrouw die tijdens haar zwangerschap in verband met risico’s wordt doorverwezen naar de gynaecoloog, maar als de bevalling zich aandient alleen een co-assistent aanwezig is. De gynaecoloog is toevallig net naar huis omdat het avondeten op tafel staat. Iemand die ik ken is zelfs zonder arts of co-assistent bevallen in een kamertje. Daar had van alles mis kunnen gaan.
Ook de verhalen over doodgeboren kinderen in ziekenhuizen waar telkens de gynaecoloog om consult is gevraagd, maar die niet komt lees je regelmatig in de krant. Het zal je maar gebeuren als je met het verdriet van een doodgeboren kind zit terwijl later blijkt dat tijdig ingrijpen het leven van je zo gewenste kind gered zou hebben.

Zolang we in Nederland nog geen garantie hebben dat vrouwen die in ziekenhuizen bevallen ook gegarandeerd de zorg krijgen die ze nodig hebben, dus 24 uur rond goede bezetting door gynaecologen is de discussie rond verloskundigen en thuisbevalling slechts een discussie rond een deel van het probleem. Laten we nu eens een goed onderzoek verrichten naar welke omstandigheden ervoor kunnen zorgen dat de babysterfte daadwerkelijk omlaag gaat. Niet de zwarte piet bij de verloskundigen leggen en dan daarbij nog suggereren dat zij niet tijdig doorverwijzen omdat dat hun geld kost.

Zelf ben ik drie keer bevallen onder leiding van een verloskundige. Tijdens alledrie de zwangerschappen ben ik zodra er iets van een complicatie dreigde (zoals zwangerschapssuiker, voorliggende placenta of ruim overtijd zijn) doorverwezen naar het ziekenhuis. Na uitsluiting van risico’s kon ik gelukkig thuis bevallen, waardoor ik me goed op mijn gemak voelde en de geboortes goed verliepen. Ik ben blij dat in Nederland de begeleiding rond de zwangerschap bij verloskundigen zo goed is geregeld dat ook niet-topsportmoeders thuis kunnen bevallen.

Maar natuurlijk moeten we alles doen om de risico’s rond de geboorte zoveel mogelijk uit te sluiten. Daar kan niemand tegen zijn. Maar kijk dan wel heel breed en gebruik niet de zoveelste tunnelvisie.