Vanmorgen stonden de kranten er vol mee. Uitspraken gedaan door Rutte, Verhagen en Wilders over wat ze de komende jaren gaan doen. Kern is dat ‘afspraak is afspraak’ weer terugkomt, en dat Nederland wordt teruggegeven aan de hardwerkende Nederlanders. Het motto van het kabinet is “Vrijheid en verantwoordelijkheid”.
Volgens de pers is dit een motto waarmee CDA en VVD aangeven dat er geen vrijblijvendheid voor de PVV in zit. Terwijl Wilders duidelijk stelt: Ik ben niet zo van het bruggen bouwen. Hij heeft niet het idee dat hij ook een stap in de richting van andere partijen moet zetten blijkbaar. Het is een opmerkelijke uitspraak:”Ik ben niet zo van het bruggen bouwen”. Misschien wil je ze niet bouwen, maar soms moet je wel een brug oversteken om ergens te komen en dan moet die brug er wel zijn. In ons landje van veel water zijn er heel veel bruggen en ik ben blij dat iemand ze gebouwd heeft. Maar ook in de politiek moet je bruggen bouwen. Anders ben je niet goed bezig. Je bent als politieke partij tenslotte geen eilandje op zich. En dat kun je al helemaal niet zijn als je geacht wordt een gedoogakkoord met andere partijen te hebben gesloten.
Als je gisteren de presentatie van de plannen zag op televisie viel goed te zien hoe de verhoudingen zijn. Verhagen keek strak in de richting van Wilders als die sprak. Rutte daarentegen probeerde een poker face te houden en knikte af en toe als bevestiging dat hij het gehoord had. Ik kan me tenminste niet voorstellen dat hij het ermee eens was. Het was meer een beleefdheidsknikje van de nieuwe premier van Nederland die heel goed begrijpt dat hij zijn nek in de strop heeft gestoken die Geert Wilders voor hem klaar houdt.
“Afspraak is afspraak”gaat weer gelden, maar of dat ook geldt voor de afspraken die Verhagen en Rutte met Wilders hebben gemaakt is nog maar de vraag. Wilders zit op de voorhand, hij is de “winning man”en dan is het een uitdaging om dat voort te zetten. Als er nu verkiezingen zouden zijn, zou de PVV waarschijnlijk veruit de grootste partij worden. Mensen zien nu dat ondanks het geschreeuw van Wilders en zijn uitspraken waar vrijwel alle partijen duidelijk afstand van namen het nu wel het verste schopt bij het opstellen van beleid van een kabinet waar ze niet eens echt deel van uitmaken. Hoe gek kan je zijn als CDA en VVD?
Het teruggeven van dit land aan de “hardwerkende Nederlanders”is een kreet waar ik weinig mee kan. Gaat het er dan om dat dit kabinet niet aan de hypotheekrenteaftrek komt? De hardwerkende Nederlanders gaan meer zorgpremie betalen, de kinderen van de hardwerkende Nederlanders raken jaren studiefinanciering kwijt (wat de hardwerkende Nederlanders dan maar weer zelf moeten gaan financieren) en de kinderopvang voor de hardwerkende ouders met lage lonen wordt vrijwel onbetaalbaar. Maar gelukkig mag de hardwerkende Nederlander wel in zijn eigen huis een inbreker de hersens inslaan zonder in de boeien geslagen te worden door al die extra politieagenten die er gaan komen. Verder mogen de hardwerkende Nederlanders gelukkig doorwerken tot hun 66e want anders zouden ze zich maar gaan vervelen met vrijwilligerswerk of mantelzorg. Dat werk moet maar gedaan worden door de niet hard werkende Nederlanders blijkbaar.
Ik heb vaak het idee dat door verdere liberalisering het land juist wordt afgepakt van de hardwerkende Nederlanders. De postbodes kunnen hun boterham niet meer beleggen met hard werken. De busjesbestuurders kunnen hun vaste contract voorgoed vergeten waardoor ze elk jaar weer onzekerheid tegemoet gaan over hun inkomsten. De 40 plussers die hun baan kwijtraken willen wel hard werken, maar kunnen geen baan meer vinden. Ja, ze zijn er wel, maar voor die banen staan ook 20 en 30 plussers in de rij en raad eens wie er dan vooraan staat in de rij?
Dit land wordt niet teruggeven aan de hardwerkende Nederlanders, wat een flauwekul. We krijgen dankzij dit kabinet twee soorten Nederlanders; de hardwerkende en de anderen. En die anderen zijn dan blijkbaar lui of allochtoon, of beide?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten