Plezier in communicatie?

Vrijdag mocht ik, samen met enkele leerlingen, de officiële openingshandeling verrichten van het ESM plein in Beverwijk. ESM staat voor kinderen met ernstige spraak- en taalmoeilijkheden. Het ‘plein’ is gevestigd bij de school De Zeearend, waar enkele lokalen leegstonden. De Professor van Gilseschool wilde deze kans aangrijpen om het mogelijk te maken dat kinderen met communicatieve problemen ook dichtbij huis naar school kunnen gaan. Tot dan waren ze vanuit de gemeentes Heemskerk, Uitgeest en Beverwijk altijd met busjes naar Haarlem vervoerd, waardoor vooral de jongste leerlingen erg moe waren aan het eind van een schooldag.

Wat een geweldig idee! Het is fijn dat deze kinderen niet meer zo ver hoeven te reizen. Ze kunnen na schooltijd weer lekker buiten spelen in hun eigen buurt. Dit is een groot voordeel waar ook de ouders heel blij mee zullen zijn.

Maar nog meer goed nieuws: peuterspeelzaal De Ster heeft zich ook in de school kunnen vestigen. Deze peuterspeelzaal heeft een groep van maximaal 10 peuters van 2 tot 4 jaar met ernstige spraak- en taalmoeilijkheden. Op een positieve manier leren peuters spelenderwijs met anderen te communiceren. Plezier in communicatie staat daarbij voorop. Kinderen kunnen doorstromen van De Ster naar de basisschool Prof. Van Gilseschool en blijven dan in hetzelfde gebouw wat de kinderen natuurlijk een veilig en vertrouwd gevoel geeft. Fantastisch dat we deze voorziening nu ook in Beverwijk hebben.

Plezier in communicatie. Dat is iets waar veel politici nog een puntje aan kunnen zuigen. Het lijkt er vaak meer op dat ze plezier hebben in egotripperij. Hoezo communicatie? Dat begint met goed luisteren naar wat de ander zegt. En dat wordt toch vaak gezien als zonde van de tijd. Zo viel het me op tijdens de communicatie in Den Haag over het verhogen van de AOW leeftijd, dat tegenargumenten van tafel werden gezwiept, dat er geen plaats was voor nuancering en dat het een kwestie leek van tien keer hetzelfde verhaal oplepelen in de hoop dat het dan wel begrepen zou worden (lees: door de strot geduwd).

Ik begreep het echter al vanaf het eerste moment dat de discussie startte. Ik snap heus wel dat het ‘een probleem’ is dat mensen langer leven. Ze kunnen langer gebruik maken van AOW of pensioen en dat valt niet meer op te brengen met de premies die ze zelf betaald hebben. Maar wat ik niet begreep was de communicatie in de richting van het grote publiek.

Vraag: Waarom werd de generatie van 55+ ontzien door pas op 1 januari 2010 te starten met deze maatregel?
Antwoord: Omdat ze al oud zijn. Je kunt niet van deze mensen verwachten die al die jaren premies hebben betaald om hier nog op in te kunnen spelen.
Burger denkt: Die van 51, 52, 53 en 54 met minimumloon kunnen dat zeker wel? Wat je niet hebt, kun je ook niet inzetten om te sparen voor je pensioen. Hier praat duidelijk weer de Haagse kliek onder de glazen stolp.

Vraag: Wat te doen met zware beroepen?
Antwoord: Die gaan we ontzien (als de sociale partners hebben bepaald welke dat zijn) en mensen mogen niet hun hele carrière zwaar werk doen, ze moeten eindigen op een administratieve functie.
Burger denkt: Wat zijn dan die zware beroepen? Oh, leraren toch in ieder geval niet? Hoeveel van die administratieve functies zijn er dan beschikbaar? Voor elke buschauffeur een plek op kantoor? Wie dat zegt is toch gek!Op welke planeet leven die mensen in Den Haag?

Vraag: Kan er niet beter een positief beleid worden ingezet, waarin mensen gestimuleerd worden langer door te werken?
Antwoord: Het kabinet vindt deze maatregel om de solidariteit tussen generaties te bewaren de beste manier om dit te bereiken. Het zijn harde tijden, we moeten met zijn allen de schouders er onder zetten om te voorkomen dat de AOW onbetaalbaar wordt.
Burger denkt: Ja, ja, nu is het weer met zijn allen, wanneer betalen al die babyboomers die er met 55 zijn uitgegaan met gouden vertrekregelingen nu eens mee? En die Haagse kliek met hun goede inkomens hebben makkelijk praten over solidariteit. Die stoppen echt wel eerder als ze hun zakken gevuld hebben met onze belastingcenten.

Het kabinet had duidelijk geen zin in en al helemaal geen plezier in communicatie. Ik heb Wouter Bos nog nooit met zo’n grimmige uitdrukking op zijn gezicht de (non-)discussie zien voeren. Men had zich vastgebeten in dit onderwerp dat zo snel mogelijk besloten moest worden. Het had eigenlijk weinig weg van communicatie, het was meer eenrichtingsverkeer. Het onderwerp is er min of meer doorheen gejast. De problemen in de uitvoering zullen toch pas veel later blijken! Na ons de zondvloed.

De komende jaren verandert er gewoon helemaal niets. De laatste van de babyboomers stromen uit met hun gouden vertrekregelingen en de ‘verloren generatie’ (de veertigers en beginvijftigers van nu) blijft achter om de troep op te ruimen. Zij zullen degenen zijn die tegen de problemen oplopen. De rijkeren onder hen kunnen flink gaan sparen en zullen echt niet tot hun 67e hoeven te werken. Maar de categorie mensen die op of iets boven het minimum uitkomt, zal niets kunnen regelen om eerder met werken te stoppen of in ieder geval minder te gaan werken. Den Haag heeft besloten.Discussie gesloten.

“Volgende onderwerp, mevrouw de voorzitter”.