"Van de politiek verwacht ik niets"

Vandaag was ik geschokt toen ik de "Van de politiek verwacht ik niets" column las van Aysel Erbubak in de Volkskrant van maandag 15 februari. Aysel Erbudak is de mevrouw die directeur is van het Slotervaartziekenhuis en die alom geroemd wordt omdat ze een faillissement heeft weten af te weren. Zij heeft er weer een “gezond” ziekenhuis van gemaakt. Ook als andere ziekenhuizen in de problemen komen weet men haar te vinden voor adviezen. Een echte kanjer dus.

Maar wat schetst mijn verbazing? Ze geeft in haar column aan dat ze nooit stemt bij verkiezingen omdat ze te weinig vertrouwen heeft in politieke partijen en er niemand is die haar verwachtingen waarmaakt. Ze vindt dat politici niet weten wat er bij gewone mensen op straat leeft en denkt dat ze teveel waarde hechten aan hun prima positie dan aan de mening van “het volk”. Soms is er iemand die door zijn of haar consequente en bevlogen optreden haar bijna zover krijgt te gaan stemmen, maar dan kijkt ze naar de partijgenoten en dan vergaat haar de lust. Ze eindigt haar column met te stellen dat ze haar stem aan geen enkele politicus geeft, maar dat daar dan ook tegenover staat dat ze helemaal niets van hen verwacht de komende jaren.

Ik wist echt niet wat ik las. Meent ze dit nu echt? Volgens mij vinden alle politieke partijen de mening van de ‘gewone mensen op straat” belangrijk en komen ze op voor hun belang. Alle politici zijn toch zeker zelf ook burgers die een tante hebben met alleen AOW, een buurman wiens zaak failliet is gegaan, ouders die mantelzorg nodig hebben, kinderen die naar een middelbare school gaan, een man of vrouw die werkt of vrijwilligerswerk doet, hun hond uitlaten in het park, boodschappen doen en funshoppen als het zo uitkomt? Die naar theater en bioscoop gaan, zondag zwemmen met de kinderen, na de vergadering de kroeg induiken, met de trein reizen of in de file staan. Ik snap niet dat iemand dit niet begrijpt: politici zijn gewone mensen!

Verder vind ik het vreemd dat ze als ze dan eindelijk iemand heeft gevonden die ze eigenlijk wel goed genoeg vindt om op te stemmen, ze zich weer tegen laat houden door de partijgenoten van diegene. Waar slaat dat nou op? Als ik me wil laten opereren aan mijn enkel in het Slotervaartziekenhuis omdat daar een goede chirurg zit, laat ik me toch ook niet tegenhouden omdat de hartchirurg als minder goed bekend staat, of omdat zijn gezicht me niet aanstaat? Volgens mij is er geen enkele politieke partij, ziekenhuis, fabriek, winkelketen, politiebureau of welzijnsinstelling waar iedereen die daar werkt naar jouw smaak is. Er is altijd wel een stuk chagrijn, een bitch, een sloombo, een onderkruiper of gewoon een dombo te vinden. Maar daar tegenover staan heel veel goede mensen, die hun werk goed doen, die vriendelijk zijn, respect voor anderen hebben, behulpzaam zijn en noem maar op.

Maar het allermeest verbaas ik me over haar uitspraak dat ze “helemaal niets van hen (politici) verwacht de komende jaren”. Mevrouw Erbudak wil toch ook dat als haar ouders 65 zijn (of 67, maar ik denk dat ze al wat ouder zijn) dat ze dan AOW krijgen, dat ze in een straat wonen waar de straatlantaarns branden, dat ze kunnen sporten in het plaatselijke zwembad en gebruik maken van het ouderencentrum voor een cursus omgaan met de ov chipkaart? Dat ze dan ook in hun buurt een bushalte hebben waardoor ze op de bus naar het winkelcentrum kunnen stappen? En als ze een kind heeft dat nog niet naar school gaat, wil ze toch ook dat die terecht kan bij de kinderopvang of peuterspeelzaal in haar eigen stad, dat er een speeltuin is in de buurt waar hij of zij onder toezicht veilig kan spelen en een leuke kinderboerderij (zoals in Beverwijk De Baak) ? En dat ditzelfde kind als puber mee kan doen aan een leuke activiteit in zijn/haar wijk, zoals Streetrulez in Beverwijk? Dat er voldoende sportvelden in de buurt zijn en een muziekschool waar geleerd kan worden om te drummen (of als mevrouw Erbudak dat te luid vindt: blokfluit of harp) ?

Blijkbaar heeft ze hier niet aan gedacht toen ze haar column schreef. Hartstikke flink om te schrijven dat je niets van politici verwacht, hoor. Leuk om nog een keer onder hun neus te wrijven dat ze teveel plakken aan het pluche van “ hun eigen riante positie”, zoals ze dat noemt. Kijk nou toch eens serieus naar politieke boegbeelden zoals JP Balkenende, Wouter Bos en Andre Rouvoet. Zitten die in riante posities? Iedereen heeft een mening over wat ze doen, wat ze zeggen. Ze staan onder een vergrootglas. Elke fout wordt uitvergroot, elke misser zie je tien keer terug in tv programma’s. Ze worden beschimpt, verguist, belachelijk gemaakt. Ze worden zakkenvuller genoemd, terwijl ze in het bedrijfsleven veel meer kunnen verdienen. Alleen JP verdient de Balkenendenorm, de andere twee halen dat niet.

Ik heb groot respect voor deze mannen, die van hun idealen hun werk hebben gemaakt. En ik zie echt wel dat ze fouten maken en dat ze soms domme dingen zeggen. Maar die domme dingen schrijft Aysel Erbudak ook in haar column. En toch zal ze een heel goede directeur van het Slotervaartziekenhuis zijn.

Maar het zou leuk zijn als ze zich nog bedenkt en toch gaat stemmen. We moeten blij zijn dat we mogen stemmen in Nederland. Er is hard genoeg gestreden voor algemeen kiesrecht. Maak gebruik van dat recht en stem op 3 maart. En het liefst op de PvdA. Maar dat is natuurlijk heel persoonlijk.