Wie is er bang voor de grote, boze wolf?

Als kind krijgt iedereen wel eens het verhaaltje voorgelezen van Roodkapje en de wolf. Je snapt als kind niet dat Roodkapje niet bang is voor de grote, boze wolf en je snapt ook niet waarom ze niet ziet dat de wolf in bed ligt in plaats van haar oma. Is ze dom? Is ze slechtziend waardoor ze denkt dat oma zich beter moet scheren? Is ze naïef? Ja, dat laatste is ze zeker. Ze merkt pas de persoonsverwisseling op als de wolf zijn tanden laat zien en daar ook nog eens duidelijk bij roept:” Met die tanden kan ik je lekker opeten”.

Daarna zit de schrik er goed in en kan Roodkapje gelukkig ontkomen aan de scherpe tanden met hulp van de boswachter. Gelukkig komt oma later ook nog uit de buik van de wolf tevoorschijn en ze leefden nog lang (Roodkapje in ieder geval, oma waarschijnlijk wat minder lang) en gelukkig.

Ja, zo gaat dat in een sprookje. Maar het echte leven is anders. Hoe anders vergaat het de mensen die leningen hebben afgesloten bij de DSB bank. Deze week was een mevrouw op televisie die vertelde dat zij en haar man geld voor een nieuwe auto hadden geleend. Het ging om ongeveer 22.000 euro. Zij hadden daar meteen 6 verzekeringen bij genomen op aanraden van de DSB adviseur. Het gevolg was dat ze nu al jaren een flink bedrag per maand betaalde, waarvan slechts 3 euro aflossing. Ze constateerde dat ze haar hele leven er niet meer af zou komen. Haar man was van alle problemen zo depressief geworden dat hij zelfmoord had gepleegd en eigenlijk zag zij het ook allemaal niet meer zitten. Ze leefden in ieder geval niet lang en gelukkig.

Ondanks de verschillen aan het slot van het verhaal, zit er toch veel overeenkomst in. Roodkapje was niet bang voor de wolf, het echtpaar was niet bang voor de financiële verplichtingen die ze zich op de hals haalden. Waren ze dom? Waren ze slechtziend zodat ze de kleine lettertjes niet konden lezen? Waren ze naïef? Ja, dat laatste waren ze zeker. Waarom dachten ze dat ze met de aanschaf van een auto 6 verzekeringen nodig hadden? Waarom keken ze alleen naar het totale maandbedrag dat ze zouden moeten betalen en niet naar het bedrag dat ze maandelijks zouden aflossen? Deze vragen werden niet gesteld en dus ook niet beantwoord. Het was het echtpaar overkomen. Zo werd het in ieder geval door het tv programma gepresenteerd. Maar er was geen boswachter om ze te redden.

Het lijkt wel of zich in Nederland een grote ramp heeft afgespeeld en we met zijn allen slachtoffers zijn geworden. Niet alleen door grote, boze wolf Dirk Scheringa (al wordt hij door sommigen ook weer als slachtoffer gezien), maar door alles en iedereen. Elke fout die we zelf maken, maken we door iets of iemand anders. Eigen verantwoordelijkheid zijn twee woorden die veel mensen niet meer kennen. Een hypotheekbank is schuldig die ons in de verleiding brengt om een huis aan te schaffen dat we eigenlijk niet kunnen betalen. De politieman is schuldig die ons bekeurt wegens te hard rijden (wat een eikel!). De reclame is schuldig, want nu kopen we allerlei nieuwe apparatuur op afbetaling tegen woekerrentes. Ja, iedereen wil toch een:

I Phone (welke loser heeft er nog geen? Wie eindigt zijn mailberichten nog niet met; verstuurd vanaf mijn I Phone?)

een dvd speler in de auto (“Ja, zo houd je ze zoet tot Zuid-Frankrijk, hè)

lcd tv (maakt niet uit dat er niets leuks op te zien is, je hebt in ieder geval het nieuwste model)

nieuwste en grootste auto uit de straat (Piet heeft een grotere dan ik, dat kan natuurlijk niet. Die sukkel!)

kinderen in de nieuwste mode (“ Ja, schattig, hè, kost bijna niets bij Esprit!)
op vliegvakantie naar Tenerife in de winter (“Oh, wat zijn we toch wit! Echt niet leuk meer . Je hebt eigenlijk geen keus, hè. Je moet wel”)

Maar we hebben wel degelijk een keus. De kinderen kunnen in de auto ook vermaakt worden met alle gele auto’s tellen, of alle stationwagons. Of ze kunnen veertigduizend keer “een potje met vet” zingen van Beverwijk tot Zuid-Frankrijk. Of gewoon lekker laten bekvechten, is ook een optie.Je kunt ook niet zo ver met vakantie gaan. Overijssel is ook erg mooi en je hoeft geen tol te betalen. Als je het accent eenmaal door hebt, is de taal ook geen probleem meer. Je kunt een tweedehands auto kopen in plaats van een nieuwe. Hoef je meteen niet meer zo bang te zijn voor krassen. De kinderen spelen het liefst in makkelijke trainingspakken in plaats van designkleding, internetten hoeft niet perse op de I Phone, maar kan ook op een gewone, vaste computer. En op Tenerife kan het ook slecht weer zijn!

We zijn geen slachtoffers van de grote, boze buitenwereld. We zijn slachtoffers van onszelf. We hebben wel degelijk een keus. Het gaat erom dat je de goede maakt. Alles wat te mooi lijkt, is ook te mooi. Dat is mijn uitgangspunt. Er zit dan altijd wel een addertje onder het gras.

Trap er niet in. Neem verantwoordelijkheid over je eigen leven en beperk jezelf in je wensen als je financiële mogelijkheden beperkt zijn. En dat zijn ze eigenlijk bij iedereen die niet de eigenaar is van Microsoft of Koningin der Nederlanden. Dan hoef je ook niet meer bang te zijn voor de grote, boze wolf. En dan leef je nog lang (hopelijk) en in ieder geval gelukkig.