De kracht van cultuur

Gisterenavond was in het Kennemer Theater een avond over de kracht van cultuur. Hiervoor waren instellingen en gemeenteraadsleden uitgenodigd. De bedoeling was duidelijkheid te scheppen over de economische en sociale waarde van cultuur en de discussie aan te gaan met raadsleden (die waarschijnlijk binnenkort flink moeten bezuinigen op de gemeentebegroting) en de vertegenwoordigers van instellingen.

Vanmorgen las ik het verslag in de krant en laat de schrijfster daar nu precies een kop boven te hebben gezet die nergens op slaat: “Cultuur blijft een sluitpost”. Wat deugt er volgens mij nu niet aan zo’n titel? Nou, ten eerste is cultuur tot nu toe geen sluitpost geweest. Als er in de gemeente bezuinigd werd, werd altijd veel breder gekeken. Ten tweede, heeft niemand tijdens de discussie dit gezegd. Het is een conclusie die de schrijfster zelf trekt, nadat een raadslid heeft gezegd:”Maar nu zijn we verplicht om te bezuinigen en het potje voor cultuur ontkomt hier niet aan.” Als ik dat hoor, denk ik dat geen enkel potje in de gemeente de komende jaren heilig is, dus dat alle potjes er min of meer aan moeten geloven. Daar zullen ook subsidies bijzitten, dat zal onvermijdelijk zijn. Maar dat is toch niet hetzelfde als “een sluitpost”?

De algemene opvatting tijdens de discussie was dat cultuur wel degelijk meerwaarde heeft en dat de aanwezigheid van cultuur voor mensen van betekenis is. Het beïnvloedt ook hun keuze voor een woonplaats. In Beverwijk valt veel te beleven op het gebied van cultuur. Veel vrijwilligers steken hun tijd in het opzetten van unieke projecten met vaak een kleine subsidie van de gemeente als steun. Deze mensen verdienen waardering en dat krijgen ze niet altijd. En wanneer een gemeenteraad dan moet gaan praten over bezuinigingen, en het onderwerp cultuur genoemd wordt als 1 van de mogelijkheden, dan kun je je voorstellen dat ze zich wanhopig afvragen of de meerwaarde dan niet gezien wordt.

In de twee jaar dat ik wethouder cultuur ben, heb ik veel instellingen en initiatiefnemers aan mijn tafel gehad. Vaak konden we in goed overleg door creatief denken oplossingen verzinnen om initiatieven te realiseren. Soms kwam daar extra geld bij kijken, soms waren er andere oplossingen. Maar ik weet zeker dat er van alle kanten (en zeer zeker ook vanuit de gemeente) de afgelopen jaren flink is geïnvesteerd in cultuur in Beverwijk en Wijk aan Zee.

Toen dan ook 1 van de panelleden keer op keer aangaf dat je van de gemeente niets te verwachten had en dat ze liever buiten de gemeente omging, werd ik toch echt boos. Want dit was nu juist het enige panellid dat ik nog nooit aan mijn tafel had mogen ontvangen voor een gesprek. En dan juist zij doet zulke uitspraken die nergens op slaan. Ik heb dan ook gereageerd door te zeggen dat het grote onzin was en dat we juist heel veel bereikt hebben in samenwerking met instellingen en initiatiefnemers en dat ze niet eens ooit was komen praten. Dus hoe ze er nu bij kwam dat je met de gemeente geen kant op kunt?

De journalist schreef vanmorgen in de krant dat een ambtenaar uit de zaal een boze reactie gaf. Zij wist blijkbaar niet wie ik was. De rest van de zaal gelukkig wel en veel mensen kwamen na afloop nog even zeggen dat ze vonden dat ik groot gelijk had om er wat van te zeggen. Zij vonden ook dat we prettig samengewerkt hadden en veel hadden bereikt. Nu is het een kwestie van volhouden en doorstomen. Natuurlijk zal de komende jaren bezuinigd worden, ook op cultuur. Is het niet lokaal, dan wel provinciaal. Maar de kunst is om de kunst en cultuur de kracht te laten behouden die het heeft. Daar moeten instellingen en stadsbestuur samen voor gaan. Cultuur mag nooit een sluitpost worden!