Hond gered na sprong van Noordpier

In de krant stond vanmorgen dit hoopvolle bericht. Het gaat in deze tijden gelukkig niet alleen om de verkiezingen in Beverwijk waarvoor raadsleden van een bepaalde politieke kleur opeens het “te gek voor woorden” vinden dat het systeem van betaald parkeren bij het Beverhof nog steeds niet goed werkt. Nu hebben ze zelf ervaren dat het tekort tijd geeft om uit te kunnen rijden en nu zijn de rapen gaar. Dat gaan ze meteen oplossen na de verkiezingen. Een mooi voornemen, wie zal ertegen zijn? Maar wel op een politiek goedkoop moment zo vlak voor de verkiezingen.

Wat fijn dat er ook nog ruimte is in de krant voor goed nieuws, want wat zal de baas of bazin van de hond blij zijn geweest dat zijn/haar trouwe makker van een gewisse dood gered. Want hoe lang zal zo’n beestje het nu vol houden in het koude zeewater met fikse stroming. Of de baas de volgende keer de hond weer loslaat of hem volgende keer maar weer de halsband omdoet? Ik denk het laatste. Een hond is een kwetsbaar bezit. Ik ben mijn hond wel eens kwijt geweest in het park omdat ik liep te dagdromen vlak voordat ik op vakantie ging. Zat al helemaal met mijn hoofd bij het inpakken. En opeens oude, verstrooide hond weg. Later bleek dat hij achter iemand anders met een rood jasje aan was gelopen. Maar wat waren we allebei blij toen we elkaar weer zagen.De tranen sprongen in mijn ogen en de ogen van mijn hond tranen sowieso.

Goed nieuws is leuk om te lezen, dat vergeet de krant nogal eens. Niet alleen het Dagblad K., maar ook het AD en De Telegraaf die we op ons vakantieadres lezen. Narigheid alom; ongelukken, branden, moord en doodslag, faillissement, uit-huis-zettingen, en natuurlijk de politiek. Niet dat ik vind dat politiek in dat hoekje behoort, maar zo wordt het wel neergezet. Iedereen levert kritiek op de ander, en vaak nog het liefst bevuilt men het eigen politieke nest. Waarom vraag je je soms af. Waarom moet Bram Peper nou zo nodig zeggen dat hij in Amsterdam nog wel op Lodewijk Asscher zou stemmen, maar in zijn eigen Rotterdam heeft hij zijn bekomst van zijn partij. Lekkere timing.Lekker voor zijn politieke vrienden in Rotterdam. Maar die heeft hij misschien al te vaak beschimpt, dat weet ik niet.

Of CDA-ers die openlijk discussiëren of Jan Peter nu wel of niet moet ophoepelen nadat zijn vierde kabinet ook gecrasht is. Het ligt blijkbaar volgens sommigen aan hem. Maxim ziet ondertussen zijn kansen groeien en ook Camiel heeft opeens iets anders aan zijn hoofd dan kilometerheffing. Opzij met de ANWB leden, nu kan hij gewoon zelf zeggen dat hij het niets vindt.Zij houden zich op de vlakte, maar het is een hot item voor alle andere CDA-ers.

Binnen de VVD is men gematigd. Mark doet het leuk. Vinden velen. Ik vind Mark persoonlijk het niet leuk doen, niet goed doen en niet slim doen. Hij lijkt mij teveel op een student die aan zijn derde studie bezig is. Hij koketteert in de media dat hij een grote vriendenschare heeft die gelukkig niet over politiek praten. Waar zouden deze vrienden dan wel over praten? Misschien wel over hoeveel bier ze opkunnen na de voetbalwedstrijd. Maar eerlijk gezegd praten ze volgens mij vooral over dure auto’s en hoe je het belastingformulier zo creatief mogelijk op een toch nog eerlijke manier kunt invullen.Of hoe je in de supermarkt de domme 16-jarige caissiere voor de gek kunt houden door een sticker van een goedkope fles op een hele dure te plakken. Ze heeft het toch niet door, kicken!

Geef mij maar het nieuws over de hond die gered is. Ik kan daar de hele week blij van blijven. En dat terwijl tegelijkertijd de kranten ook nog vol staan over leed van geiten die massaal geruimd worden voor de q koorts. Ik troost me maar met de gedachte dat ik weinig vlees eet, juist om dierenleed te beperken. En neem me dan meteen voor om de hele week aan de vegetarische burgers te gaan. Wat dat betreft is het thuis niet zo democratisch; ik doe de boodschappen, ik betaal en ik bepaal. Vandaag vegetarische tagliatelle, morgen dito lasagne en woensdag pannenkoeken. Vegetarisch gehakt smaakt prima als je genoeg geraspte kaas in de lasagne verwerkt en tagliatelle wordt al lekker door de pesto. De pannenkoeken krijgen een laag zelfgemaakte jam, of gewoon stroop. Goed nieuws voor de familie thuis. Men lust graag tagliatelle, lasagne en pannenkoeken.

Nu dit goede nieuws nog even op mijn blog zetten: geen dierenleed bij het avondeten deze week bij de familie Dorenbos. Dat mag toch wel eens in de krant. En als dat nou eens gepubliceerd wordt, dan plakken we er nog een week achteraan.