Met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid

Vanmorgen stond een stukje in het NHD over de coalitievorming in Beverwijk. Er werd verslag gedaan van de openbare onderhandelingen van dinsdagmiddag 16 maart en dus werd gemeld dat de onderhandelaars er uit proberen te komen met de vier grootste partijen: PvdA, VVD, Groen Links en CDA. Daarbij werd nog vermeld dat “met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid” het nieuwe college zal gaan bestaan uit de volgende personen:
Maarten Dijkshoorn (PvdA), Frans Koster (VVD), Haydar Erol (GrL) en Frank Frowijn (CDA). Nou, dat was echt nieuws. Een ieder die donderdagmorgen na de verkiezingen de krant had gelezen had dat ook wel kunnen bedenken. Het stond er eigenlijk al heel duidelijk in. Maar ja, 100% zeker is natuurlijk niets als zaken nog niet op papier zijn uitgewerkt. Vandaar het voorbehoud van de pers.

Toen ik net even op de site van het NHD keek, zag ik dat er 1 reactie was van een burger die boos was omdat hij vindt dat de coalitie door de burger “afgerekend” is en dat het daarom belachelijk is dat PvdA en CDA weer terugkomen in het college. Nu kan ik ”met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid” twee dingen over deze persoon zeggen:

1. “Met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid” heeft deze burger niet op PvdA of CDA gestemd. Helemaal zeker weten doe ik dit natuurlijk niet, want misschien heeft hij wel PvdA gestemd met als doel een sterke oppositiepartij te creëren. Je weet tenslotte niet hoe een ander denkt :)

2. “Met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid” zou deze persoon niet zo stellig zijn over het buiten de coalitie plaatsen van een verliezende partij als zijn eigen partij verloren had. Als je aan de “overkant” staat, kijk je namelijk anders. Stil is het aan de overkant in ieder geval niet als je het nodig vindt om op de site van de krant je reactie te plaatsen.

Je kunt er ook anders naar kijken. En aangezien het mijn blog is, dat niemand hoeft te lezen als hij of zij niet wil, volgt hier mijn visie:

Hoe je het ook wendt of keert, verliezer of niet, de PvdA vertegenwoordigt nog steeds de meeste kiezers vergeleken met de andere partijen. Als je als partij meer stemmen hebt gekregen dan andere partijen, is het logisch dat je in een coalitie plaatsneemt. 6 zetels is nog altijd meer dan 2, ook al heeft die partij niet verloren.

VVD is daarna de partij met de meeste stemmen, dus eigenlijk ook logisch dat die meedoet in een coalitie. Groen Links heeft gewonnen en heeft nu 4 zetels, ook nog logisch dat ze meedoen en het CDA is weliswaar verliezer, maar heeft in ieder geval nog 3 zetels. Dat is altijd nog 1 meer dan de 3 kleinste partijen. Bovendien heeft de PvdA al eerder aangegeven dat de afgelopen jaren prettig is samengewerkt. En een bijkomend voordeel is dat je een brede coalitie hebt van 19 zetels. Goed voor moeilijke besluitvorming over bezuinigingen e.d.

Waarom ziet niet iedereen dat zo simpel? Dat komt omdat het hier in feite niet om een optelsom gaat, maar om emotie. Je kunt bijvoorbeeld kiezer zijn van Democraten Beverwijk die al jaren het gevoel hebben dat ze uit de vorige coalitie zijn “gewerkt”. Of je wilt zo graag wethouder worden en je zit toevallig bij een partij die maar 2 zetels heeft. Dan gaat nu jouw kans voorbij en dat voelt vast niet goed. Maar deugt het daarom meteen niet, of krijg je gewoon je zin niet en pik je dat niet?

Emotie speelt in het hele land een rol bij de onderhandelingen. Is een partij er vorige keer “buiten gehouden” terwijl ze de grootste waren, dan zorgt men er nu voor dat men er wel inkomt en dat een ander die schuldig was aan de uitsluiting ervoor moet boeten. Hierdoor zullen ook wethouders die vier jaar hun werk goed gedaan hebben, moeten plaatsmaken voor anderen die het nog waar moeten maken.
Is een partij nogal veeleisend geweest in het vorige college en hebben ze nu 1 of 2 zetels verloren? Dan is dat een mooi excuus om van deze lastige partij en een veeleisende wethouder af te komen. Dat zie je ook in sommige gemeentes. En dan haal je er gewoon een partij bij die zo dankbaar is dat ze mee mogen doen, zodat ze alles slikken.

"Met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid" zou dit zo maar kunnen gebeuren. Maar in Beverwijk kijken we simpel naar de uitslag en het aantal stemmen dat per partij is uitgebracht. De vier grootste partijen gaan samen aan de slag om met een goed doortimmerd coalitieprogramma (waarin ook andere partijen punten kunnen bijdragen) de komende vier jaar de bezuinigingsoperatie van het Rijk op een goede manier op te vangen en zo goed mogelijk proberen de stad te besturen. Overeenstemming is er al dat grotendeels moet worden doorgegaan op de ingeslagen weg van het vorige college. Dat vindt eigenlijk iedereen. Dat worden vier heel rustige jaren in Beverwijk. Een harmonieus college en een milde raad. De heren journalisten van het NHD kunnen wel vier jaar thuisblijven. In Beverwijk gaat alles zijn gangetje. Dat voorzie ik, “met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid”.