Een politiek nest, deel 2

Een politiek nest, deel 2

Aangezien mijn moeder in de politiek actief was, ging ik in de tijd dat de verkiezingen naderden als kind ook mee naar de kraampjes waar de partijen zich presenteerden. In die tijd leefde de strijd om de gunst van de kiezer sterker dan nu. Er waren volop stickers te krijgen, informatieblaadjes en ballonnen, maar aangezien ik uit een rood nest kwam, wist ik al heel snel welke stickers ik wel of niet wilde en welke ballonnen wel of niet mijn kleur waren.

Zo hadden mijn zus en ik op ons poppenhuis stickers van Joop den Uyl (het waren voor het poppenhuis posters) en ook heb ik eens een sticker op de kop getikt waarop stond “Stem jong, anders blijven ze altijd de baas”. Dat sprak mij als kind, dat op die leeftijd kritisch tegenover volwassenen stond, erg aan. Die sticker heeft nog jaren op mijn bed gehangen en het zal dan ook niet verbazen dat toen ik eindelijk mocht stemmen ik de hele dag een soort feestgevoel had. Maar waar gingen die verkiezingen eigenlijk om? Het waren de eerste Europese verkiezingen van 1979. Ik wist totaal niet wat de verschillende standpunten waren, maar ik wist wel wat ik wilde stemmen. Natuurlijk, sociaaldemocratisch. Maar wie er nu op de lijst stonden, weet ik echt niet meer. Daar ging het ook niet om. Ik mocht stemmen en voelde me heel belangrijk. Eindelijk zouden “ze” niet langer de baas zijn.

Maar voor wat de politiek betreft, bleef het voorlopig alleen bij het stemmen eens in de zoveel tijd. Verder bleven “ze” gewoon wel de baas. Ik volgde het niet echt, alleen af en toe via kranten of tv en dan was ik het meestal eens met de partij van mijn ouders. Pas toen de PvdA ergens in de jaren tachtig een gevoelig ledenverlies leed (na ingrijpende WAO plannen) heb ik besloten lid te worden. Ik vond het zielig en vond dat de PvdA de kritiek niet verdiend had. Maar verder deed ik niets. Ik betaalde mijn contributie, ik stemde en daar bleef het bij. Tot de jaren negentig. Toen maakte ik een metamorfose mee van brave, stemmende burger tot lastige actievoerder. Oftewel, ik liep tegen “ze” aan, die nog steeds de baas waren

In 1995 waren er plannen in Beverwijk om openbare basisscholen samen te voegen. De Ronde Bogaard, de Zeewijkschool en de Beverburcht moesten fuseren en de ouders kregen op het schoolplein een briefje uitgereikt met de plannen van de gemeente met als conclusie dat de scholen samen zouden gaan op de locatie Zeewijkschool aan de Laan van Blois. Ik was 1 van die ouders en had zoiets van “Oh ja, waarom zijn wij daar niet bij betrokken? Hebben wij daar misschien ook nog iets over te zeggen?” Er waren meer ouders die er zo over dachten en binnen de kortste keren hadden we een actiecomité dat zich er tegenaan ging bemoeien. Op de barricades voor het belang van onze kinderen.

Vele heftige discussies met de toenmalige raadsleden en wethouder Jan Baas volgden. We hadden veel bezwaren, waren bang voor veel te weinig buitenspeelruimte en voor de vele noodlokalen die geplaatst zouden moeten worden. Om maar niet te spreken van de gevaarlijke Wijk aan Duinerweg die overgestoken zou moeten worden. Maar we kregen niet het idee dat we serieus werden genomen. Wij voerden actie, spraken in bij commissievergaderingen, kwamen op de radio in Spijkers met Koppen, lieten de raadleden onze “droom” zien, de locatie aan de Plantage van de oude mavo waar een prachtige nieuwe school zou kunnen verrijzen met ook kinderopvang en peuterspeelzaal erin. Maar we waren onze tijd ver vooruit. Er was nog geen raadslid die een multifunctionele accommodatie zag zitten. We moesten en zouden naar de Laan van Blois, er kwamen noodlokalen (later permanente aanbouw), het schoolplein werd kleiner en uiteindelijk kwam er een rotonde om de Wijk aan Duinerweg over te steken (al werd het daardoor niet superveilig). Onze droom spatte uiteen.

Maar wat bleef hangen was de onmacht dat je met goede plannen de wethouder en de raad niet kon overtuigen. “Ze” waren nog steeds de baas. En uiteindelijk zou dat gevoel ervoor zorgen dat ik enkele jaren later alsnog de raad ben ingegaan.

Volgende aflevering: laatste deel van de serie “politiek nest”, met een verrassend eind. Mis het niet!