Mijn broeders hoeder

In Dagblad Kennemerland van woensdag 27 januari staat een stuk over het CDA dat 50.000 euro wil uittrekken voor het introduceren van een ‘Stadsetiquette’. De bedoeling is samen met de bevolking een aantal regels op te stellen waar iedereen zich aan moet houden. Wethouder Frowijn : ”Normen en waarden, daar zijn wij als CDA de hoeder van. De Stadsetiquette vormt een centraal punt in ons verkiezingsprogramma.”

Toen ik het las, dacht ik twee dingen.
1. We kennen toch allemaal al de regels van fatsoen en goed met elkaar omgaan? Dat ze niet nageleefd worden door iedereen wil toch niet zeggen dat ze niet universeel bekend zijn?

2. Waarom doet het CDA of zij de hoeder zijn van normen en waarden? Zijn we dat niet als samenleving met elkaar?

Het thema is springlevend. Steeds opnieuw hoor je berichten over mensen die agenten of hulpverleners bedreigen. De rellen bij Hoek van Holland, de jongens die ziekenhuismedewerkers intimideren (nadat ze zelf een voetganger hebben overreden die later overlijdt), de jongens in Gouda die buschauffeurs bedreigen, leerlingen die leraren met messen bedreigen en noem maar op.

Maar ook de kleinere zaken, zoals het vernielen van andermans spullen (bushaltehokjes, autospiegels), het in het gezicht spugen van agenten, 70 km rijden in een woonstraat, dieren pesten, schelden op straat naar vreemden. Dit zijn toch zaken die we met zijn allen niet willen en toch zijn er mensen die het doen. Wat wil het CDA daar aan veranderen? Krijgt iedereen een huisbezoekje om te controleren of de regels wel bekend zijn en nageleefd worden, zoals vroeger de pastoor langskwam om te vragen of er al een kindje onderweg was?

Een ding moet ik ze nageven. Wil je iets verbeteren, dan ben je daar zeker wel vier jaar mee bezig. Dus dat ze het de hele raadsperiode onder de aandacht willen houden is begrijpelijk. Maar het opstellen van regels lijkt niet nodig. Vraag het maar aan de mensen in de wijkgroepen. Die weten heel goed wat er in de wijk misgaat op dit gebied. Zij constateren dat mensen niet goed aanspreekbaar zijn op hun gedrag. Wie durft die grote vent in de straat met die enge ‘vechthond’ aan te spreken als hij de poep van zijn hond niet opruimt? Of die vier jongeren die een prullenbak in elkaar staan te trappen? Of die man van zes huizen verderop die altijd keihard door de straat scheurt en daarna zijn auto midden op de stoep parkeert? Wie durft?

In andere gemeentes is het opstellen van gedragsregels niet bijzonder succesvol gebleken. In Gouda waren deze regels al lang opgesteld voordat het zo uit de klauwen liep met de Marokkaanse jeugd. Waarom gaat het dan toch in deze gemeente mis? En in andere steden zoals Haarlem is het ook niet gelukt. Wat maakt Beverwijk zo anders dat het CDA denkt dat het hier wel gaat lukken?

Ik raad ze aan om een deel van die 50.000 euro te investeren in een theaterproject voor de jeugd om ze op een leuke manier normen en waarden bij te brengen. Maar volgens nieuwsblad De Kennemer wil het CDA juist 200.000 tot 300.000 euro bezuinigen op het theater. Dus hebben we dan nog wel een theater om dit positieve plan uit te voeren? En waarom wil het CDA eigenlijk die extreme bezuiniging? Heeft het Kennemer Theater de nu nog ongeschreven gedragsregels soms overtreden? Het CDA mag dan de zelfbenoemde hoeder van de normen en waarden zijn, het is zeker niet de hoeder van cultuur in Beverwijk. De uitdrukking “Ben ik mijn broeders hoeder” heeft voor mij in ieder geval een andere betekenis gekregen.